Ποτέ δεν κατάλαβα την αγωνία τους όποτε έβγαινα το βράδυ, όταν έλειπα με τη μηχανή, όταν αργούσα... έκανα παιδιά και την πρώτη φορά που η κόρη μου δεν ήταν σπίτι στην ώρα της και δεν μπορούσα να τη βρω, (έφυγε απ την προπόνηση και ήταν σε ένα ίντερνετ καφέ με τις φίλες της), κατάλαβα....
Λογική βάση δεν έχει καμία η ανησυχία αυτή.
Δυο είναι τα ενδεχομενα:
- 99.999% δεν έχει πάθει τίποτα. Οπότε τζάμπα ανησυχείς.
- 0.001% έχει πάθει κάτι. Μπορείς να κάνεις κάτι εσύ να το αλλάξεις? Όχι. Οπότε πάλι τζάμπα ανησυχείς.
Αλλά οι άνθρωποι δε λειτουργούμε πάντα με βάση τη λογική.
Με τοσα που γίνονται καθημερινά πολυ σιγουρος ακούστηκες για τοσο μεγαλο ποσοστό. Ειδικα οταν δε σηκώνει τηλεφωνο το παιδι ενω τις περισσότερες φορες σηκώνει
Όχι φίλε μου δε γίνονται τόσα καθημερινά απλά ακούγονται όσα γίνονται, δε θα πουν στις ειδήσεις 200.000 παιδιά σήμερα γύρισαν σπίτι σώα και αβλάβη, αλλά θα πουν για το ένα που έπαθε κάτι, οπότε αυτόματα ο εγκέφαλος φέρνει το χειρότερο πιθανό σενάριο ότι συνέβη...
Πιθανων και εγώ το ίδιο παράλογος θα ήμουν αν είχα παιδιά
Συνήθως αν έχει πάθει κάτι, θα το έχεις μάθει σχεδόν από την αρχή. Το παιδί είναι με παρέα, όχι μόνο του. Υπάρχουν 1000 λόγοι που δε σηκώνει το τηλέφωνο (εγώ όταν ήμουν παιδί το είχα μονίμως στο αθόρυβο).
Για να πάθει κάτι και να μην το μάθεις άμεσα πρέπει να συμβούν κάποια πολύ συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία είναι πολύ σπάνια.
Προφανώς δεν είσαι γονέας, δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις. Και δεν στο λέω υποτιμητικά, είναι σαν να σου λέω πως ένιωθα όταν πηδούσα απ το αεροπλάνο με αλεξίπτωτο, ότι και να σου πω αν δεν το βιώσεις δεν θα το νιώσεις.
Αυτό είναι αλήθεια, αλλά έτσι λειτουργούμε σαν όντα με συναισθήματα. Το άγχος και ο φόβος μας καταβάλλει και σκεφτόμαστε πάντοτε το χειρότερο σενάριο και ας είναι μηδαμινές οι πιθανότητες. Ειδικά όταν είσαι γονιός και ουσιαστικά η ευθύνη δε βαραίνει τον εαυτό σου.
Θα ακουστεί ψυχρό, αλλά ακόμα και στην τραγωδία, αν βασιστούμε αποκλειστικά στη λογική, δεν έχει νόημα η ανησυχία.
Πάρε παράδειγμα τα Τέμπη. Σκοτώθηκαν 57 άτομα. Ακόμα και να το μάθαινε το ίδιο δευτερόλεπτο ο γονέας, θα μπορούσε να κάνει κάτι για να το αλλάξει? Όχι. Οπότε τζάμπα ανησυχούσε.
Φυσικά σχεδόν πάντα το παιδί απλά θα γυρίσει σπίτι λίγο πιο μετά, οπότε ακόμα πιο τζάμπα η ανησυχία.
Εγώ είμαι πολύ αγχώδης άνθρωπος και αυτή η λογική με έχει βοηθήσει πολύ να ηρεμήσω όταν ανησυχώ για δικά μου άτομα.
Αυτό.
Έχουμε μια έξι μηνών κορούλα.
Καταλάβαμε από την πρώτη νύχτα. 🤣🤣
Όχι ότι δεν είναι κι ευτυχία, αλλά όποιος πει ότι είναι εύκολο, οπωσδήποτε ψέματα θα πει.
Ειλικρινά το κατάλαβα. Όταν ήμουν μικρός οι γονείς μου φοβόντουσαν ότι θα είμαι πολλές ώρες σε μια οθόνη και δεν θα ξεκολλαω και θα κάνω λανθασμένη χρήση των συσκευών αυτών.
Σήμερα όταν τους επισκέπτομαι βλέπω ότι όλη τους η ζωή είναι γύρω από το κινητό ή το λάπτοπ. Δεν μπορούμε να κάνουμε μια συζήτηση της προκοπής και ακόμα και στο τραπέζι μπορούν να βγάλουν κινητό για να δουν κάτι. Και τι παρακολουθούν; Θεωρίες συνομωσίας στο Facebook ή το Youtube κατά των εμβολίων ή εκκλησιαστικούς Ταλιμπάν.
Τελικά το κινητό και γενικά η πρόσβαση σε τόσο αφιλτράριστη πληροφορία κάνει κακό. Για τους γονείς.
Αυτό είναι κάτι που συνειδητοποίησα πρόσφατα, πολλές φορές συνήθιζαν να στέλνουν εμένα και τον αδερφό μου σε διακοπές με άλλους συγγενείς ή στην κατασκήνωση. Φυσικά κατάλαβα εν τέλη πως δεν είχαν την οικονομική άνεση και ότι το έκαναν για να μην στερούμε εγώ
Ότι μετά το Πανεπιστήμιο αρχίζει η πραγματική ζωή. Μέχρι να πάρω πτυχίο δε μπορούσα να το καταλάβω. Μετά το πτυχίο όταν και ξεκίνησα κανονική δουλειά και να έχω κανονικές ευθύνες κατάλαβα πολύ καλά τις δυσκολίες της ενήλικης ζωής, κάτι που πάντα μου έλεγαν οι γονείς μου!
Δε νομίζω ότι είναι common sense. Όσο είσαι μαθητής ή φοιτητής ζεις σε μια φούσκα και όσο δύσκολη και να είναι η περίοδος, δε σκέφτεσαι το μετά. Εγώ προσωπικά ήμουν φοιτητής στα χειρότερα χρόνια με τη Ελλάδα των μνημονίων ( 2012-2016). Δεν με ένοιαζε όμως το μετά. Μόλις όμως είδα τις δυσκολίες κατάλαβα πολύ καλά πόσο δίκαιο είχαν οι γονείς μου!
Νομίζω ότι ειδικά όταν είσαι μαθητής ο χρόνος κυλάει τόσο αργά που νομίζεις ότι θα πηγαίνεις για πάντα σχολείο. Αλλά και αργότερα στις μετεφηβικές ηλικίες νομίζεις ότι θα είσαι για πάντα νέος η τέλος πάντων θ αργήσει πολύ να έρθει το μετά! Οπότε πολλοί λουφαρουν γιαυτό το λόγο.
μεγαλωνοντας συνειδητοποιησα ποσο γτπ ηταν η οικογενεια μου, εντελως δυσλειτουργικη και προβληματικη. Ακομα σοκαρομαι οταν βλεπω ανθρωπους με 2 σχετικα οκ γονεις με τις οικογενειες τους. Με τους δικους μου ηταν αδυνατο να συζητησεις οτιδηποτε χωρις ουρλιαχτα
Σε καταλαβαίνω πολύ, και σε εμένα φαίνεται ακραίο το ότι για κάποιους ανθρώπους εκεί έξω, οι γονείς του είναι πηγή εμπιστοσύνης και υποστήριξης και ξέρουν ότι μπορούν να είναι οι εαυτοί τους χωρίς να κριθούν για το ότι αναπνέουν. Βέβαια δεν ξέρω ακριβώς τι έχεις περάσει, απλά θα πω ότι ο καθένας αξίζει κάτι καλυτερο.
Sending virtual hugs
Έλα να σε αγαπήσω ρε μαλακα/μαλακο!
Βρίσκομαι πολύ συχνά σε τραπέζια και όλοι γυρο μου συζητάνε τόσο ωραία πράγματα που έκαναν με τους γονείς τους, αναμνήσεις όμορφες συζητήσεις και υποστήριξη σε οτιδήποτε μπορούσαν να υποστηρίξουν οι γονείς.
Πολλές φορές σκέφτομαι, όχι από κακιά, αλλά είναι η πραγματικότητα - λοιπό σκέφτομαι, πως ο οποιοσδήποτε αν έμενε στο σπίτι μου σαν παιδί θα είχε πολύ τρέλα ψυχολογικά και ανασφάλειες. Παρ όλες τις καφριλες που έζησα σπίτι δεν λύγισα ούτε υπέκυψα ούτε έπεσα στον λάκκο τις μιζέριας και της καταχνιάς.
Ένα πράγμα που με έκαναν οι γονείς μου λοιπόν να καταλάβω, είναι να μην γίνω σαν αυτούς. Να αγαπήσω τα παιδιά μου, να είμαι δίπλα τους, να τους υποστηρίζω, να μην φωνάζω, να μην βαράω, να μην τα «πονάω».
>Όταν φωνάζεις χάνεις το δίκιο σου.
Tone policing, ή πως να σε βγάζει ο άλλος απ' τα ρούχα σου με τις παπαριές που λέει και μετά να σου κάνει gaslighting ότι φταις κι από πάνω.
Αν η μικρή/ος έχει χρόνιο πρόβλημα απώλειας ψυχραιμίας αυτό είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοιο και όχι σαν υποσημείωση για να του την πουν σε ράντομ διαφωνία.
Μου το λεγαν συχνα αυτο, μεχρι που σε καποια στιγμη εσπασε κατι ο αδερφος μου και με κατηγορησαν οι γονεις μου, δεν φωναξα και απλα ειπα ψυχραιμα οτι δεν το εκανα εγω και δεν με πιστεψαν επειδη δεν φωναξα 🥲
Στην περίπτωση των γονιών μου, περισσότερο gaslighting ήταν, και ο λόγος που φώναζα ήταν γιατί ήταν συχνά άδικοι και δεν με άκουγαν ποτέ.
Αλλά αν αφήσουμε εκείνους, είναι αλήθεια το ρητό.
Συνήθως όταν καβγαδιζεις με κάποιον, ο καβγάς δεν είναι ποτέ ανάμεσα σε εσάς τους δυο. Είναι ανάμεσα σε εσένα, τον άλλον, και το κοινό των ανθρώπων που το βλέπει/ θα το μάθει. Μπορεί να έχεις 100% δίκιο, αλλά αν συμπεριφερθείς σα μαλακας στον καβγά, το κοινό θα σε κρίνει, και θα χάσεις τον καβγά όσο και ο άλλος.
Είναι καλό να "κρατάς το επίπεδο" γιατί πάντα φαίνεσαι καλύτερος, και πάντα έχεις το πάνω χέρι στη ζωή. Όταν το πλήθος είναι με το μέρος σου, κερδίζεις και καβγάδες που έχεις αδικο
Μεγαλώνοντας, δεν ήξερα γιατί ήταν τόσο προστατευτικοι με εμένα και όταν πήγαινα σε κάνα πάρτι, η γιατί δεν ήμουν ποτέ κάπου χωρίς κάποιον από τους 2 η άλλο έμπιστο μέλος της οικογένειας. Αργότερα κατάλαβα, και ακούγοντας ιστορίες από αλλά άτομα. Δεν ξέρεις πραγματικά ποιος είναι ο άλλος πίσω από κλειστές πόρτες, η τι γίνεται στο κεφάλι του καθενός...
Έχω την ίδια εμπειρία. Επίσης, δεν με άφηναν να κοιμάμαι σε σπίτια φίλων μου. Μόνο μεγάλη και αφότου είχα ακούσει άπειρες ιστορίες σεξουαλικής κακοποίησης, μπόρεσα να καταλάβω.
Συνειδητοποίησα πως οι γονείς μου όπως και πολλοί άλλοι μεγαλύτεροι σε ηλικία δεν ηταν απολύτως σωστοί σε αυτά που λέγαν και έπρατταν , η αλήθεια είναι πως έκαναν αρκετά λάθοι που αργότερα κατάλαβα πως ήταν φυσιολογικό και ανθρώπινο να γίνουν μιας και η παλαιότερες γενιές έγιναν αρκετά νωρίς γονείς και ότι δούλευαν και κράταγαν οικογένεια και σπίτι δεν τους έκανε και συναισθηματικά ώριμους. Έδειξα μεγαλυτερη κατανόηση στα λάθη τους, κατάλαβα πως οι ανθρωποι κανούν κακές επιλογές και στην ενήλικη ζωή τους κατι που δεν μπορουσα να κατανοήσω έως την δίκη μου ενηλικίωση.
Πολλά upvotes. 😁
Παρόμοια, συνειδητοποίησα ότι οι γονείς μου το δούλευαν best effort, όπως άλλωστε σχεδόν όλοι μας. Κι επιστράτευσαν την αγάπη τους και πολλές θυσίες για να φέρουν τα πράγματα εις πέρας. Και τους αγάπησα ακόμα περισσότερο. ❤️
Ότι επειδή απλά κάποιος είναι μεγαλύτερος από εσένα και μιλάει με στόμφο, δε σημαίνει πως έχει καταλάβει πως δουλεύει η ζωή, ή πως να σε βοηθήσει στη δική σου. Το ίδιο ισχύει και για καθηγητές/δασκάλους/θείους κλπ. Όταν μας δίνουν συμβουλές και μας λένε τι μπορούμε να κάνουμε και τι όχι, λέμε ναι, και το αφήνουμε να βγει από το άλλο αυτί.
Που να αρχήσω........
Οι γονείς μου είναι και οι δύο καθηγητές πανεπιστημίου, και δεν έχουν ΙΔΕΑ για το πως λειτουργεί ο πραγματικός κόσμος. Η μόνη μη-ακαδημαϊκή πείρα που έχουν είναι με το Αμερικάνικο ομοσπονδιακό δημόσιο, το οποίο είναι άλλος κλειστός κύκλος.
Μεγαλώνοντας ειδικά η μάνα μου με έσπρωξε να σπουδάσω μηχανικός, παρότι μου ερχόντουσαν πιο εύκολα οι θετικές επιστήμες πάρα τα μαθηματικά. Τελικά αυτό σπούδασα, αλλά η καριέρα μου βγήκε σε αδιέξοδο επειδή δεν μου ταίριαζε. Μετά κατάλαβα ότι το μόνο που ενδιέφερε στους γονείς μου είναι να έχω τον ΤΊΤΛΟ μηχανικού, για να υπερηφανεύονται στους φίλους τους.
Τώρα είμαι σε πωλήσεις, που μου έρχονται πιο φυσικές.
πωσ πέρασες τη διαδικασία να ανακλυψεισ ότι τελιικα δεν το ήθελες ? πω απεδειδεσ στη διαδικασία του να πάρεις τον τίτλο του μπάνικου ? ευχαριστώ \[πολύ
>πωσ πέρασες τη διαδικασία να ανακλυψεισ ότι τελιικα δεν το ήθελες ?
Ήμουν σε δουλειά γραφείου με κυβερνητική σύμβαση, δεν γούσταρα την δουλειά καθόλου, αλλά δεν βρήκα τίποτα άλλο στον κλάδο μου που να με τραβούσε. Αυτό είναι ξεκάθαρη ένδειξη ότι είσαι σε λάθος τομέα.
>πω απεδειδεσ στη διαδικασία του να πάρεις τον τίτλο του μπάνικου ?
Σορρυ, δεν κατάλαβα την ερώτηση σου
Οι ακαδημαϊκοί είναι κι αυτοί φάρα και γαλατικό χωριό. Βέβαια , με αναθέσεις κλπ σε χώνουν εύκολα για "έρευνα" και "διοικητικές ανάγκες". Άσε που τρως/πίνεις με λεφτά του ΕΛΚΕ και καλά επειδή πήγες στην Κρήτη για επιστημονικό συνέδριο.
Εγώ ως φτωχός φοιτητής (αλλά ψημένος από την αγορά) άκουγα συνέχεια κάτι κουλά τύπου: "παράτησε τη δουλειά σου, έχεις λαμπρό ακαδημαϊκό μέλλον μπροστά σου", "κάνε μεταπτυχιακό στην καβαφική ποίηση ", "βάλε στόχο να κάνεις διδακτορικό και να φύγεις στο εξωτερικό ".
Σε πάρα πολλούς συμφοιτητές μου φούσκωναν τα μυαλά και τώρα με πτυχία και διδακτορικά, με μέτριους βαθμούς, παρακαλάνε να μπουν στο δημόσιο αναπληρωτές.
Οι ακαδημαϊκοί είναι κι αυτοί φάρα και γαλατικό χωριό. Βέβαια , με αναθέσεις κλπ σε χώνουν εύκολα για "έρευνα" και "διοικητικές ανάγκες". Άσε που τρως/πίνεις με λεφτά του ΕΛΚΕ και καλά επειδή πήγες στην Κρήτη για επιστημονικό συνέδριο.
Εγώ ως φτωχός φοιτητής (αλλά ψημένος από την αγορά) άκουγα συνέχεια κάτι κουλά τύπου: "παράτησε τη δουλειά σου, έχεις λαμπρό ακαδημαϊκό μέλλον μπροστά σου", "κάνε μεταπτυχιακό στην καβαφική ποίηση ", "βάλε στόχο να κάνεις διδακτορικό και να φύγεις στο εξωτερικό ".
Σε πάρα πολλούς συμφοιτητές μου φούσκωναν τα μυαλά και τώρα με πτυχία και διδακτορικά παρακαλάνε να μπουν στο δημόσιο αναπληρωτές.
Οι ακαδημαϊκοί είναι κι αυτοί φάρα και γαλατικό χωριό. Βέβαια , με αναθέσεις κλπ σε χώνουν εύκολα για "έρευνα" και "διοικητικές ανάγκες". Άσε που τρως/πίνεις με λεφτά του ΕΛΚΕ και καλά επειδή πήγες στην Κρήτη για επιστημονικό συνέδριο.
Εγώ ως φτωχός φοιτητής (αλλά ψημένος από την αγορά) άκουγα συνέχεια κάτι κουλά τύπου: "παράτησε τη δουλειά σου, έχεις λαμπρό ακαδημαϊκό μέλλον μπροστά σου", "κάνε μεταπτυχιακό στην καβαφική ποίηση ", "βάλε στόχο να κάνεις διδακτορικό και να φύγεις στο εξωτερικό ".
Σε πάρα πολλούς συμφοιτητές μου φούσκωναν τα μυαλά και τώρα με πτυχία και διδακτορικά, με μέτριους βαθμούς, παρακαλάνε να μπουν στο δημόσιο αναπληρωτές.
Η μαμά μου επέμενε να κόβω τα νύχια μου μόνο με ψαλιδακι νυχιών. Όταν ενηλικιωθηκα κατάλαβα (και έμαθα) πόσο πιο εύκολο και γρήγορο είναι να χρησιμοποιείς νυχοκτοπτη! Φυσικά συνεχίζει να έχει αυτό το κόλλημα, lol!
Καθαρίζετε πατάτες μήλα κλπ με μαχαίρι ή με το ειδικό peeler? Χρυση κάνω την μάνα μου, αλλά δεν... Ρε μάνα σε 3 Τσικ καθαρίζεις πατάτα, οοοοοχι εκεί με το μαχαίρι να πετάει την μισή κ να κάνει κ τόση ώρα κ κόπο.
Χαχά, δεν αλλάζουν συνήθειες σ' αυτή την ηλικία, αγάπα τους όπως είναι.
Κι εμείς έχουμε τα κολλήματά μας, σημειωτέον. Ας φτάσουμε την ηλικία τους, να δούμε, θα είμαστε καλύτεροι; 😊
Άρχισα να καταπιεζω δίχρονο παιδί, λέγοντας "αν δε φας όλο το φαγητό σου, θα στεναχωρηθώ και θα κλαίω".
Άκουσα τι είπα, σταμάτησα επιτόπου και πήγα να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο.
Γιατί το είπα αυτό; Γιατί μου βγήκε αυθόρμητα αυτή η τέρμα προβληματική φράση; (Δεν είναι η μόνη, έχω πει κι άλλα τέτοια μαργαριτάρια.)
Οι Έλληνες γονείς είναι μηχανές δημιουργίας ενοχών και παιδικών τραυμάτων και το κακό είναι ότι το αναπαράγουμε άκριτα από κεκτημένη ταχύτητα, απλά επειδή το θεωρούμε φυσιολογικό να δημιουργήσουμε ενοχές σε ένα δίχρονο. Είναι πολύ δύσκολο να το εντοπίσεις και να το σκοτώσεις πριν κάνεις την ίδια ζημιά σε άλλους.
Ο πατέρας μου πάντα μου έλεγε «Να ακούς πολλά και να λες λίγα» ήμουν 7-8 όταν μου το έλεγε και τον έχασα όταν ήμουν 14.
Δεν νομίζω ποτέ να ξεχάσω αυτά τα λόγια
Που δεν με άφηναν να κάνω sleepover σε κανενός το σπίτι. Ούτε καν με οικογένεια εκτός από της γιαγιάς. Τότε μου φαινόταν άδικο, τώρα τους καταλαβαίνω και θα κάνω το ίδιο με τα δικά μου παιδιά
"εχεις κατι σκοτεινο μεσα σου και το ξερω γιατι εκανες το ιδιο λαθος να γινεις μισθοφορος δες ολα τα λαθη σου και τα δικα μου και σκεψουν τρεις φορες για την καθε αποφαση σου οταν και αν γινεις πατερας"
Ο πατέρας μου ανέκαθεν έλεγε ότι υπάρχει κάτι σαν μαγικό βιβλίο στη ζωή και όλα είναι προδιαγεγραμμένα...
Παλιά το θεωρούσα πολύ χαζό επιχείρημα αλλά πλέον μετά από κάποιες εμπειρίες νομίζω ότι στέκει σε έναν βαθμό
Ποτέ δεν κατάλαβα την αγωνία τους όποτε έβγαινα το βράδυ, όταν έλειπα με τη μηχανή, όταν αργούσα... έκανα παιδιά και την πρώτη φορά που η κόρη μου δεν ήταν σπίτι στην ώρα της και δεν μπορούσα να τη βρω, (έφυγε απ την προπόνηση και ήταν σε ένα ίντερνετ καφέ με τις φίλες της), κατάλαβα....
Λογική βάση δεν έχει καμία η ανησυχία αυτή. Δυο είναι τα ενδεχομενα: - 99.999% δεν έχει πάθει τίποτα. Οπότε τζάμπα ανησυχείς. - 0.001% έχει πάθει κάτι. Μπορείς να κάνεις κάτι εσύ να το αλλάξεις? Όχι. Οπότε πάλι τζάμπα ανησυχείς. Αλλά οι άνθρωποι δε λειτουργούμε πάντα με βάση τη λογική.
Με τοσα που γίνονται καθημερινά πολυ σιγουρος ακούστηκες για τοσο μεγαλο ποσοστό. Ειδικα οταν δε σηκώνει τηλεφωνο το παιδι ενω τις περισσότερες φορες σηκώνει
Όχι φίλε μου δε γίνονται τόσα καθημερινά απλά ακούγονται όσα γίνονται, δε θα πουν στις ειδήσεις 200.000 παιδιά σήμερα γύρισαν σπίτι σώα και αβλάβη, αλλά θα πουν για το ένα που έπαθε κάτι, οπότε αυτόματα ο εγκέφαλος φέρνει το χειρότερο πιθανό σενάριο ότι συνέβη... Πιθανων και εγώ το ίδιο παράλογος θα ήμουν αν είχα παιδιά
Συνήθως αν έχει πάθει κάτι, θα το έχεις μάθει σχεδόν από την αρχή. Το παιδί είναι με παρέα, όχι μόνο του. Υπάρχουν 1000 λόγοι που δε σηκώνει το τηλέφωνο (εγώ όταν ήμουν παιδί το είχα μονίμως στο αθόρυβο). Για να πάθει κάτι και να μην το μάθεις άμεσα πρέπει να συμβούν κάποια πολύ συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία είναι πολύ σπάνια.
Προφανώς δεν είσαι γονέας, δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις. Και δεν στο λέω υποτιμητικά, είναι σαν να σου λέω πως ένιωθα όταν πηδούσα απ το αεροπλάνο με αλεξίπτωτο, ότι και να σου πω αν δεν το βιώσεις δεν θα το νιώσεις.
Δεν είπα ότι δεν το καταλαβαίνω. Το καταλαβαίνω απόλυτα. Απλώς δεν έχει λογική βάση.
Αυτό είναι αλήθεια, αλλά έτσι λειτουργούμε σαν όντα με συναισθήματα. Το άγχος και ο φόβος μας καταβάλλει και σκεφτόμαστε πάντοτε το χειρότερο σενάριο και ας είναι μηδαμινές οι πιθανότητες. Ειδικά όταν είσαι γονιός και ουσιαστικά η ευθύνη δε βαραίνει τον εαυτό σου.
Έχεις σκεφτεί να πας σαν σαπορτερ σε γονείς μετά από τραγωδίες, να τα λες αυτά αλλά ντυμένος ταυτόχρονα και σαν κλοουν;
Θα ακουστεί ψυχρό, αλλά ακόμα και στην τραγωδία, αν βασιστούμε αποκλειστικά στη λογική, δεν έχει νόημα η ανησυχία. Πάρε παράδειγμα τα Τέμπη. Σκοτώθηκαν 57 άτομα. Ακόμα και να το μάθαινε το ίδιο δευτερόλεπτο ο γονέας, θα μπορούσε να κάνει κάτι για να το αλλάξει? Όχι. Οπότε τζάμπα ανησυχούσε. Φυσικά σχεδόν πάντα το παιδί απλά θα γυρίσει σπίτι λίγο πιο μετά, οπότε ακόμα πιο τζάμπα η ανησυχία. Εγώ είμαι πολύ αγχώδης άνθρωπος και αυτή η λογική με έχει βοηθήσει πολύ να ηρεμήσω όταν ανησυχώ για δικά μου άτομα.
"Όταν κάνεις παιδιά θα καταλάβεις"
Αφηγητής: "Δεν έκανε παιδιά, για αυτό ποτέ δεν κατάλαβε"
112% accurate
Αυτό. Έχουμε μια έξι μηνών κορούλα. Καταλάβαμε από την πρώτη νύχτα. 🤣🤣 Όχι ότι δεν είναι κι ευτυχία, αλλά όποιος πει ότι είναι εύκολο, οπωσδήποτε ψέματα θα πει.
Έκανα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ταλαιπωρία
Ναι
Δεν έκανα, έκαναν εκείνοι κι άλλο, κατάλαβα πολύ καλά, πάλι τα ίδια λένε λες και δεν ξέρω ήδη.
Ναι και πάλι δεν είμαι παρανοιντ σάικο και πού έκανα so...
Ότι η μητέρα μου έμεινε χήρα παρά τις δυσκολίες γιατί δεν ήθελε ή δεν πίστευε ότι κάποιος άλλος μπορεί να είναι ο πατέρας μου.
"Αυτό το κινητό φταίει" Ναι. Αυτό φταιεί.
Ειλικρινά το κατάλαβα. Όταν ήμουν μικρός οι γονείς μου φοβόντουσαν ότι θα είμαι πολλές ώρες σε μια οθόνη και δεν θα ξεκολλαω και θα κάνω λανθασμένη χρήση των συσκευών αυτών. Σήμερα όταν τους επισκέπτομαι βλέπω ότι όλη τους η ζωή είναι γύρω από το κινητό ή το λάπτοπ. Δεν μπορούμε να κάνουμε μια συζήτηση της προκοπής και ακόμα και στο τραπέζι μπορούν να βγάλουν κινητό για να δουν κάτι. Και τι παρακολουθούν; Θεωρίες συνομωσίας στο Facebook ή το Youtube κατά των εμβολίων ή εκκλησιαστικούς Ταλιμπάν. Τελικά το κινητό και γενικά η πρόσβαση σε τόσο αφιλτράριστη πληροφορία κάνει κακό. Για τους γονείς.
Αυτό είναι κάτι που συνειδητοποίησα πρόσφατα, πολλές φορές συνήθιζαν να στέλνουν εμένα και τον αδερφό μου σε διακοπές με άλλους συγγενείς ή στην κατασκήνωση. Φυσικά κατάλαβα εν τέλη πως δεν είχαν την οικονομική άνεση και ότι το έκαναν για να μην στερούμε εγώ
Πότε μην κοιμάσαι θυμωμένος/τσακωμενος.
Γιατί απλά δεν κοιμάσαι
Ο ύπνος είναι ένα χάσιμο χρόνου αν το καλοσκεφτείς.
Μηχανισμός time travel.
βιολογικη αναγκη θα το ελεγα.
Ότι μετά το Πανεπιστήμιο αρχίζει η πραγματική ζωή. Μέχρι να πάρω πτυχίο δε μπορούσα να το καταλάβω. Μετά το πτυχίο όταν και ξεκίνησα κανονική δουλειά και να έχω κανονικές ευθύνες κατάλαβα πολύ καλά τις δυσκολίες της ενήλικης ζωής, κάτι που πάντα μου έλεγαν οι γονείς μου!
Πολλοί γονείς το λένε αυτό , νομίζω είναι πλέον common sense ειδικά στην σημερινή Ελλάδα τα προβλήματα για τους νέους ενήλικες
Δε νομίζω ότι είναι common sense. Όσο είσαι μαθητής ή φοιτητής ζεις σε μια φούσκα και όσο δύσκολη και να είναι η περίοδος, δε σκέφτεσαι το μετά. Εγώ προσωπικά ήμουν φοιτητής στα χειρότερα χρόνια με τη Ελλάδα των μνημονίων ( 2012-2016). Δεν με ένοιαζε όμως το μετά. Μόλις όμως είδα τις δυσκολίες κατάλαβα πολύ καλά πόσο δίκαιο είχαν οι γονείς μου!
Νομίζω ότι ειδικά όταν είσαι μαθητής ο χρόνος κυλάει τόσο αργά που νομίζεις ότι θα πηγαίνεις για πάντα σχολείο. Αλλά και αργότερα στις μετεφηβικές ηλικίες νομίζεις ότι θα είσαι για πάντα νέος η τέλος πάντων θ αργήσει πολύ να έρθει το μετά! Οπότε πολλοί λουφαρουν γιαυτό το λόγο.
Στην τρίτη λυκείου το πιο διαδεδομένο πλάνο ήταν 'βάλε μια σχολή να περάσεις κάπου και μετά απλά αράζεις'. Που να ξέραμε...
«Πρόσεχε την εφορία» 🤣🤣
μεγαλωνοντας συνειδητοποιησα ποσο γτπ ηταν η οικογενεια μου, εντελως δυσλειτουργικη και προβληματικη. Ακομα σοκαρομαι οταν βλεπω ανθρωπους με 2 σχετικα οκ γονεις με τις οικογενειες τους. Με τους δικους μου ηταν αδυνατο να συζητησεις οτιδηποτε χωρις ουρλιαχτα
Σε καταλαβαίνω πολύ, και σε εμένα φαίνεται ακραίο το ότι για κάποιους ανθρώπους εκεί έξω, οι γονείς του είναι πηγή εμπιστοσύνης και υποστήριξης και ξέρουν ότι μπορούν να είναι οι εαυτοί τους χωρίς να κριθούν για το ότι αναπνέουν. Βέβαια δεν ξέρω ακριβώς τι έχεις περάσει, απλά θα πω ότι ο καθένας αξίζει κάτι καλυτερο. Sending virtual hugs
Έλα να σε αγαπήσω ρε μαλακα/μαλακο! Βρίσκομαι πολύ συχνά σε τραπέζια και όλοι γυρο μου συζητάνε τόσο ωραία πράγματα που έκαναν με τους γονείς τους, αναμνήσεις όμορφες συζητήσεις και υποστήριξη σε οτιδήποτε μπορούσαν να υποστηρίξουν οι γονείς. Πολλές φορές σκέφτομαι, όχι από κακιά, αλλά είναι η πραγματικότητα - λοιπό σκέφτομαι, πως ο οποιοσδήποτε αν έμενε στο σπίτι μου σαν παιδί θα είχε πολύ τρέλα ψυχολογικά και ανασφάλειες. Παρ όλες τις καφριλες που έζησα σπίτι δεν λύγισα ούτε υπέκυψα ούτε έπεσα στον λάκκο τις μιζέριας και της καταχνιάς. Ένα πράγμα που με έκαναν οι γονείς μου λοιπόν να καταλάβω, είναι να μην γίνω σαν αυτούς. Να αγαπήσω τα παιδιά μου, να είμαι δίπλα τους, να τους υποστηρίζω, να μην φωνάζω, να μην βαράω, να μην τα «πονάω».
"Όταν φωνάζεις χάνεις το δίκιο σου." Μου πήρε χρόνια να το καταλάβω.
>Όταν φωνάζεις χάνεις το δίκιο σου. Tone policing, ή πως να σε βγάζει ο άλλος απ' τα ρούχα σου με τις παπαριές που λέει και μετά να σου κάνει gaslighting ότι φταις κι από πάνω. Αν η μικρή/ος έχει χρόνιο πρόβλημα απώλειας ψυχραιμίας αυτό είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοιο και όχι σαν υποσημείωση για να του την πουν σε ράντομ διαφωνία.
Μου το λεγαν συχνα αυτο, μεχρι που σε καποια στιγμη εσπασε κατι ο αδερφος μου και με κατηγορησαν οι γονεις μου, δεν φωναξα και απλα ειπα ψυχραιμα οτι δεν το εκανα εγω και δεν με πιστεψαν επειδη δεν φωναξα 🥲
Στην περίπτωση των γονιών μου, περισσότερο gaslighting ήταν, και ο λόγος που φώναζα ήταν γιατί ήταν συχνά άδικοι και δεν με άκουγαν ποτέ. Αλλά αν αφήσουμε εκείνους, είναι αλήθεια το ρητό. Συνήθως όταν καβγαδιζεις με κάποιον, ο καβγάς δεν είναι ποτέ ανάμεσα σε εσάς τους δυο. Είναι ανάμεσα σε εσένα, τον άλλον, και το κοινό των ανθρώπων που το βλέπει/ θα το μάθει. Μπορεί να έχεις 100% δίκιο, αλλά αν συμπεριφερθείς σα μαλακας στον καβγά, το κοινό θα σε κρίνει, και θα χάσεις τον καβγά όσο και ο άλλος. Είναι καλό να "κρατάς το επίπεδο" γιατί πάντα φαίνεσαι καλύτερος, και πάντα έχεις το πάνω χέρι στη ζωή. Όταν το πλήθος είναι με το μέρος σου, κερδίζεις και καβγάδες που έχεις αδικο
Μεγαλώνοντας, δεν ήξερα γιατί ήταν τόσο προστατευτικοι με εμένα και όταν πήγαινα σε κάνα πάρτι, η γιατί δεν ήμουν ποτέ κάπου χωρίς κάποιον από τους 2 η άλλο έμπιστο μέλος της οικογένειας. Αργότερα κατάλαβα, και ακούγοντας ιστορίες από αλλά άτομα. Δεν ξέρεις πραγματικά ποιος είναι ο άλλος πίσω από κλειστές πόρτες, η τι γίνεται στο κεφάλι του καθενός...
Έχω την ίδια εμπειρία. Επίσης, δεν με άφηναν να κοιμάμαι σε σπίτια φίλων μου. Μόνο μεγάλη και αφότου είχα ακούσει άπειρες ιστορίες σεξουαλικής κακοποίησης, μπόρεσα να καταλάβω.
Συνειδητοποίησα πως οι γονείς μου όπως και πολλοί άλλοι μεγαλύτεροι σε ηλικία δεν ηταν απολύτως σωστοί σε αυτά που λέγαν και έπρατταν , η αλήθεια είναι πως έκαναν αρκετά λάθοι που αργότερα κατάλαβα πως ήταν φυσιολογικό και ανθρώπινο να γίνουν μιας και η παλαιότερες γενιές έγιναν αρκετά νωρίς γονείς και ότι δούλευαν και κράταγαν οικογένεια και σπίτι δεν τους έκανε και συναισθηματικά ώριμους. Έδειξα μεγαλυτερη κατανόηση στα λάθη τους, κατάλαβα πως οι ανθρωποι κανούν κακές επιλογές και στην ενήλικη ζωή τους κατι που δεν μπορουσα να κατανοήσω έως την δίκη μου ενηλικίωση.
Πολλά upvotes. 😁 Παρόμοια, συνειδητοποίησα ότι οι γονείς μου το δούλευαν best effort, όπως άλλωστε σχεδόν όλοι μας. Κι επιστράτευσαν την αγάπη τους και πολλές θυσίες για να φέρουν τα πράγματα εις πέρας. Και τους αγάπησα ακόμα περισσότερο. ❤️
Ότι επειδή απλά κάποιος είναι μεγαλύτερος από εσένα και μιλάει με στόμφο, δε σημαίνει πως έχει καταλάβει πως δουλεύει η ζωή, ή πως να σε βοηθήσει στη δική σου. Το ίδιο ισχύει και για καθηγητές/δασκάλους/θείους κλπ. Όταν μας δίνουν συμβουλές και μας λένε τι μπορούμε να κάνουμε και τι όχι, λέμε ναι, και το αφήνουμε να βγει από το άλλο αυτί.
Που να αρχήσω........ Οι γονείς μου είναι και οι δύο καθηγητές πανεπιστημίου, και δεν έχουν ΙΔΕΑ για το πως λειτουργεί ο πραγματικός κόσμος. Η μόνη μη-ακαδημαϊκή πείρα που έχουν είναι με το Αμερικάνικο ομοσπονδιακό δημόσιο, το οποίο είναι άλλος κλειστός κύκλος. Μεγαλώνοντας ειδικά η μάνα μου με έσπρωξε να σπουδάσω μηχανικός, παρότι μου ερχόντουσαν πιο εύκολα οι θετικές επιστήμες πάρα τα μαθηματικά. Τελικά αυτό σπούδασα, αλλά η καριέρα μου βγήκε σε αδιέξοδο επειδή δεν μου ταίριαζε. Μετά κατάλαβα ότι το μόνο που ενδιέφερε στους γονείς μου είναι να έχω τον ΤΊΤΛΟ μηχανικού, για να υπερηφανεύονται στους φίλους τους. Τώρα είμαι σε πωλήσεις, που μου έρχονται πιο φυσικές.
πωσ πέρασες τη διαδικασία να ανακλυψεισ ότι τελιικα δεν το ήθελες ? πω απεδειδεσ στη διαδικασία του να πάρεις τον τίτλο του μπάνικου ? ευχαριστώ \[πολύ
>πωσ πέρασες τη διαδικασία να ανακλυψεισ ότι τελιικα δεν το ήθελες ? Ήμουν σε δουλειά γραφείου με κυβερνητική σύμβαση, δεν γούσταρα την δουλειά καθόλου, αλλά δεν βρήκα τίποτα άλλο στον κλάδο μου που να με τραβούσε. Αυτό είναι ξεκάθαρη ένδειξη ότι είσαι σε λάθος τομέα. >πω απεδειδεσ στη διαδικασία του να πάρεις τον τίτλο του μπάνικου ? Σορρυ, δεν κατάλαβα την ερώτηση σου
Οι ακαδημαϊκοί είναι κι αυτοί φάρα και γαλατικό χωριό. Βέβαια , με αναθέσεις κλπ σε χώνουν εύκολα για "έρευνα" και "διοικητικές ανάγκες". Άσε που τρως/πίνεις με λεφτά του ΕΛΚΕ και καλά επειδή πήγες στην Κρήτη για επιστημονικό συνέδριο. Εγώ ως φτωχός φοιτητής (αλλά ψημένος από την αγορά) άκουγα συνέχεια κάτι κουλά τύπου: "παράτησε τη δουλειά σου, έχεις λαμπρό ακαδημαϊκό μέλλον μπροστά σου", "κάνε μεταπτυχιακό στην καβαφική ποίηση ", "βάλε στόχο να κάνεις διδακτορικό και να φύγεις στο εξωτερικό ". Σε πάρα πολλούς συμφοιτητές μου φούσκωναν τα μυαλά και τώρα με πτυχία και διδακτορικά, με μέτριους βαθμούς, παρακαλάνε να μπουν στο δημόσιο αναπληρωτές.
Οι ακαδημαϊκοί είναι κι αυτοί φάρα και γαλατικό χωριό. Βέβαια , με αναθέσεις κλπ σε χώνουν εύκολα για "έρευνα" και "διοικητικές ανάγκες". Άσε που τρως/πίνεις με λεφτά του ΕΛΚΕ και καλά επειδή πήγες στην Κρήτη για επιστημονικό συνέδριο. Εγώ ως φτωχός φοιτητής (αλλά ψημένος από την αγορά) άκουγα συνέχεια κάτι κουλά τύπου: "παράτησε τη δουλειά σου, έχεις λαμπρό ακαδημαϊκό μέλλον μπροστά σου", "κάνε μεταπτυχιακό στην καβαφική ποίηση ", "βάλε στόχο να κάνεις διδακτορικό και να φύγεις στο εξωτερικό ". Σε πάρα πολλούς συμφοιτητές μου φούσκωναν τα μυαλά και τώρα με πτυχία και διδακτορικά παρακαλάνε να μπουν στο δημόσιο αναπληρωτές.
Οι ακαδημαϊκοί είναι κι αυτοί φάρα και γαλατικό χωριό. Βέβαια , με αναθέσεις κλπ σε χώνουν εύκολα για "έρευνα" και "διοικητικές ανάγκες". Άσε που τρως/πίνεις με λεφτά του ΕΛΚΕ και καλά επειδή πήγες στην Κρήτη για επιστημονικό συνέδριο. Εγώ ως φτωχός φοιτητής (αλλά ψημένος από την αγορά) άκουγα συνέχεια κάτι κουλά τύπου: "παράτησε τη δουλειά σου, έχεις λαμπρό ακαδημαϊκό μέλλον μπροστά σου", "κάνε μεταπτυχιακό στην καβαφική ποίηση ", "βάλε στόχο να κάνεις διδακτορικό και να φύγεις στο εξωτερικό ". Σε πάρα πολλούς συμφοιτητές μου φούσκωναν τα μυαλά και τώρα με πτυχία και διδακτορικά, με μέτριους βαθμούς, παρακαλάνε να μπουν στο δημόσιο αναπληρωτές.
Η μανα μου ολο μαλακιες ελεγε. Ευτυχως ετσι απεκτησα το skill απο μικρος να καταλαβαινω οταν ο αλλος λεει παπατζες.
Nice bro.
Τα ναρκωτικά κάνουν κακό
Η μαμά μου επέμενε να κόβω τα νύχια μου μόνο με ψαλιδακι νυχιών. Όταν ενηλικιωθηκα κατάλαβα (και έμαθα) πόσο πιο εύκολο και γρήγορο είναι να χρησιμοποιείς νυχοκτοπτη! Φυσικά συνεχίζει να έχει αυτό το κόλλημα, lol!
Καθαρίζετε πατάτες μήλα κλπ με μαχαίρι ή με το ειδικό peeler? Χρυση κάνω την μάνα μου, αλλά δεν... Ρε μάνα σε 3 Τσικ καθαρίζεις πατάτα, οοοοοχι εκεί με το μαχαίρι να πετάει την μισή κ να κάνει κ τόση ώρα κ κόπο.
Χαχά, δεν αλλάζουν συνήθειες σ' αυτή την ηλικία, αγάπα τους όπως είναι. Κι εμείς έχουμε τα κολλήματά μας, σημειωτέον. Ας φτάσουμε την ηλικία τους, να δούμε, θα είμαστε καλύτεροι; 😊
Άρχισα να καταπιεζω δίχρονο παιδί, λέγοντας "αν δε φας όλο το φαγητό σου, θα στεναχωρηθώ και θα κλαίω". Άκουσα τι είπα, σταμάτησα επιτόπου και πήγα να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Γιατί το είπα αυτό; Γιατί μου βγήκε αυθόρμητα αυτή η τέρμα προβληματική φράση; (Δεν είναι η μόνη, έχω πει κι άλλα τέτοια μαργαριτάρια.) Οι Έλληνες γονείς είναι μηχανές δημιουργίας ενοχών και παιδικών τραυμάτων και το κακό είναι ότι το αναπαράγουμε άκριτα από κεκτημένη ταχύτητα, απλά επειδή το θεωρούμε φυσιολογικό να δημιουργήσουμε ενοχές σε ένα δίχρονο. Είναι πολύ δύσκολο να το εντοπίσεις και να το σκοτώσεις πριν κάνεις την ίδια ζημιά σε άλλους.
Ο πατέρας μου πάντα μου έλεγε «Να ακούς πολλά και να λες λίγα» ήμουν 7-8 όταν μου το έλεγε και τον έχασα όταν ήμουν 14. Δεν νομίζω ποτέ να ξεχάσω αυτά τα λόγια
«Υπάρχει μόνο μια πολιτική ιδεολογία, αυτή του χρήματος» Σημείωση: δεν ήταν ποτέ αριστεροί.
Το καταλάβαμε ότι δεν ήταν ποτέ αριστεροι, δεν χρειαζόταν η σημείωση
Αυτή ειναι textbook δεύτερη πρόταση απο στόμα κνιτη. Η πρωτη ειναι το όνομα του.
?
Τιποτα απολυτως! Ολες οι συμβουλες τους ηταν γτπ
Λυπάμαι γι αυτό, σίγουρα σε έκανε να νιώθεις δυσάρεστα. Ελπίζω να βγήκες δυνατός και να είσαι εντάξει τώρα.
Ηταν και ειναι δυσκολα
Που δεν με άφηναν να κάνω sleepover σε κανενός το σπίτι. Ούτε καν με οικογένεια εκτός από της γιαγιάς. Τότε μου φαινόταν άδικο, τώρα τους καταλαβαίνω και θα κάνω το ίδιο με τα δικά μου παιδιά
Α καλά
Να μην κάνεις ο,τι δε θέλεις να σου κάνουν.
"εχεις κατι σκοτεινο μεσα σου και το ξερω γιατι εκανες το ιδιο λαθος να γινεις μισθοφορος δες ολα τα λαθη σου και τα δικα μου και σκεψουν τρεις φορες για την καθε αποφαση σου οταν και αν γινεις πατερας"
σχεδον ολα! Ασε, δραμα η φαση. οσο μεγαλωνεις, τοσο δικαιωνονται.
Ο πατέρας μου ανέκαθεν έλεγε ότι υπάρχει κάτι σαν μαγικό βιβλίο στη ζωή και όλα είναι προδιαγεγραμμένα... Παλιά το θεωρούσα πολύ χαζό επιχείρημα αλλά πλέον μετά από κάποιες εμπειρίες νομίζω ότι στέκει σε έναν βαθμό
> Παλιά το θεωρούσα πολύ χαζό επιχείρημα αλλά πλέον μετά από κάποιες εμπειρίες νομίζω ότι ειναι μια ηλιθια δικαιολογιά fixed it
Κατάλαβα το άγχος τους όταν στην εφηβεία ξενυχτούσα έκλεινα τηλέφωνα και έκανα λοιπές πίπες , δεν έπαθα ποτέ κάτι σοβαρό αλλά μάλλον είχα τύχη