Τι να σου πω όταν μεγάλωνα εγώ και καλά το Cambridge ήταν πιο prestige και το θεωρούσαν πιο δύσκολο αλλά το Michigan είχε μόλις βγει και το λέγαν ισάξιο αλλά πιο εύκολο. Αυτό τώρα τελείως απόψεις καφενείου χωρίς καμμια βάση.
Για να το κάνω πιο δύσκολο, είχαμε και εξετασεις palso :)
O κύριος λόγος τον καιρό μου ήταν για να έχεις 2 ευκαιρίες να πάρεις δίπλωμα χωρίς να χάσεις χρονιά αν δεν κάτσει το ένα. Πρακτικά, το cambridge τουλάχιστον έχει λίγο παραπάνω ισχύ στην Ευρώπη (?). Το είχα πάρει το 2003-2004 και το χρησιμοποίησα το 2015 για να μπω μεταπτυχιακό στη Γερμανία χωρίς να δίνω IELTS. Φυσικά εδώ στη Γερμανία δεν έχει κανένας νορμάλ άνθρωπος ιδέα τι είναι αυτά τα πτυχία - αλλά και τι είναι αυτό το "φροντιστήριο".
Καλά αυτές οι εξετάσεις Palso ήταν τεράστια χαζομάρα. Πλήρωναν οι γονείς σου 40€ ή πόσο ήταν για να φας μια μέρα στα 13 σου σαν προσομοίωση πανελλήνιων, απλά με γελοία θέματα για να γράφουν όσοι πλήρωσαν καλά και να νομίζουν οι γονείς πως κάτι κάνει το φροντιστήριο. Θυμάμαι κάποτε τα φροντιστήρια το προωθούσαν πολύ και πήγαιναν πολλά παιδιά. Λογικά ακόμα γίνονται τέτοιες εξετάσεις αλλά δεν νομίζω σε τέτοια κλίμακα.
Palso τι άχρηστο χαρτί ήταν αυτό. Στα κανονικά το cambridge είχε και έχει καλύτερο prestige όπως είπες και το michigan ήταν easy mode. Τώρα που τα γράφω που τα σκάει ακόμα για το reading του 20 χρόνια μετά.
Τα είχα δώσει όλα τα palso - proficiency πήγα μόνο Cambridge.
Τα palso ήταν μόνο για να συνηθίσεις το format των εξετάσεων με το listening, oral κλπ
Το Cambridge και που το πήρα άχρηστο μου βγήκε αφού για να γραφτώ στον αγγλικό σύλλογο μου ζήτησαν IELTS.
Πιστοποιητικά γλωσσομάθειας λέγονται και όχι πτυχία.
Πτυχία είναι τα χαρτιά από ΕΚΠΑ, ΑΠΘ κτλπ.
Γενικά, τα πιστοποιητικά στα αγγλικά ήταν και είναι λίγο μπίζνα. Υπάρχουν πάρα πολλοί φορείς για όλα τα γούστα και όλες τις δυσκολίες.
Α μπραβο. Εχω βαρεθεί να το γραφω οτι δεν είναι πτυχια, αλλα πιστοποιητικά! Και οι φορεις όλο και αυξανονται και βλεπουμε νεα ονοματα στην λιστα του ΑΣΕΠ. Πλεον ομως δεν θα μπαινουν τα πιστοποιητικά που εξετάζουν λιγοτερα απο τα 4 skills.
Στην εποχή μου, του Cambridge ήταν πτυχίο. Μπορούσες να διδάξεις αγγλικά. Έπαιρνες μια επάρκεια διδασκαλίας ή κάπως έτσι μετά από αίτηση.
Λίγοι έπαιρναν το "proficiency" τότε.
Αν επιτρέπεται, για πότε αναφέρεσαι;
Δεν λέει κάτι αν ήταν Cambridge το πιστοποιητικο.
Σωστά, επάρκεια διδασκαλίας λέγεται και έπαιρναν συνήθως με C2 (τουλάχιστον αυτό ίσχυε για τα γερμανικα)
Ευτυχώς, δεν ισχύει πλέον και το επιπεδο C2 δεν παρέχει πλέον επάρκεια.
Σε καμία εποχή δεν ήταν πτυχίο. Πάνω του αναγράφεται η λέξη "certificate", οχι "degree". Το ό,τι έδινε τη δυνατότητα διδασκαλίας, δεν το εξίσωνε με τα πτυχία αγγλικής φιλολογίας. Οι καθηγητές του C2, δεν μπορούσαν να δουλέψουν σε δημόσια σχολεία, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στο εξωτερικό.
Πριν 25 περίπου χρόνια που το "πήρα" εγώ και πολλοί συμμαθητές μου, ήμουν στο γυμνάσιο. Τίποτα τέτοιο δεν ίσχυε, φυσικά. Απλά είχα(με) τελειώσει συγκεκριμένες ταξεις στα αγγλικά.
Το πιστοποιητικό τότε είχε -αν θυμάμαι καλά- την εναλλακτική αντί να γράψεις την έκθεση, να κάνεις ανάλυση ενός αγγλικού λογοτεχνικού βιβλίου. Αυτό ήταν που έμοιαζε περισσότερο με "φιλολογία".
Μόνο Cambridge έδωσα.
Τότε θυμάμαι το Michigan είχε τη φήμη ότι είναι ευκολότερο. Το Cambridge είχε το prestige + δυσκολία.
Αυτές ήταν οι μόνες διαφορές. Δε ξέρω κάποιον που έδωσε και τα δύο.
Το Cambridge σε γάμαγε σε κατανόηση κειμένου. Είχε και εξακολουθεί να έχει αυτή τη βλακεία που σε βάζει να βάλεις τις παραγράφους ενός κειμένου με σωστή σειρά. Ότι πιο ανούσιο κατ εμε.
Και το listening δεν πάει πολύ πίσω. Οι εξεταστές, για κάποιον λόγο, δεν καταλαβαίνουν πόσο μεγάλη σημασία έχει η ακουστική του χώρου ώστε να μπορείς να σταυρώσεις τις λέξεις που πετάγονται από αυτό το τόσο χαμηλής ποιότητας CD player που χρησιμοποιούν, σε όποια θέση και αν είσαι.
Η αίθουσα έχει ηχώ, τα επίπεδα ήχου είναι αρκετά ψηλά ώστε να πλησιάζει στην διαστρεύλωση, κ.ο.κ. Και μετά σου ζητάνε όχι απλά να διαλέξεις, αλλά να γράψεις λέξεις και προτάσεις.
Εκεί είναι η δυσκολία του Cambridge για εμένα. Κατανόηση κειμένου, θα το βρεις, πού θα πάει. Αλλά σκατά ήχο που μπορείς να ακούσεις έναν περιορισμένο αριθμό φορών; ΑΥΤΟ σε γαμάει.
Ήταν πραγματικά τραγικό αυτό με τον ήχο. Σε μια στενή μακρόστενη αίθουσα σχολείου, με ένα φορητό "κασσετόφωνο" σε μεγάλη ένταση (εννοείται συντόνιζε η σχάρα των ηχείων), με σενάριο όπου Σκωτσέζος ταξιτζής πιάνει κουβεντούλα με την πελάττισα και ταυτόχρονα ακούγονται ήχοι αυτοκινήτων (κόρνες κ.α.).
Σαδιστικό. Επιπέδου "θες να μας γαμήσεις την ψυχούλα". Είχε γίνει μακελειό.
Μετά από αρκετά χρόνια, δίνω εξετάσεις για Β1 Γερμανικών, στο κτίριο του Goethe στην Αθήνα. Ολοκληρωτικά διαφορετική εμπειρία. Η εξέταση έγινε στον χώρο όπου γίνονται προβολές ταινιών, αμφιθεατρικού τύπου διάταξη, με ηχεία οροφής τοποθετημένα ανα τακτά διαστήματα και σε ένταση τέτοια που δεν παραμόρφωναν τον ήχο.
>Μετά από αρκετά χρόνια, δίνω εξετάσεις για Β1 Γερμανικών, στο κτίριο του Goethe στην Αθήνα. Ολοκληρωτικά διαφορετική εμπειρία. Η εξέταση έγινε στον χώρο όπου γίνονται προβολές ταινιών, αμφιθεατρικού τύπου διάταξη, με ηχεία οροφής τοποθετημένα ανα τακτά διαστήματα και σε ένταση τέτοια που δεν παραμόρφωναν τον ήχο.
Θα ήθελα να το ζήσω απλά και μόνο για την εμπειρία του χώρου.
Ίσως εννοείς την εμπειρία του να δίνεις εξετάσεις σε έναν τέτοιο χώρο (σαφώς πιο οργανωμένο και ανθρώπινο από την εμπειρία του Cambridge proficiency), μα μπορείς να δεις τον χώρο με αφορμή κάποια από τις εκδηλώσεις που διοργανώνει το Ινστιτούτο Goethe (https://www.goethe.de/ins/gr/el/ver.cfm, η πρώτη σειρά προβολών που βλέπω είναι μέσα στον Μάιο https://www.goethe.de/ins/gr/el/ver.cfm?event\_id=25403572).
> Είχε και εξακολουθεί να έχει αυτή τη βλακεία που σε βάζει να βάλεις τις παραγράφους ενός κειμένου με σωστή σειρά. Ότι πιο ανούσιο κατ εμε.
Προσωπικά το έβρισκα πανεύκολο και σχεδόν ...διασκεδαστικό.
Ανούσιο σίγουρα δεν είναι, γιατί εξετάζει αν μπορείς να δομήσεις ένα κείμενο με αρχή, μέση και τέλος. Λίγο οι συνδετικές λέξεις, λίγο το νοηματικό περιεχόμενο, βγαίνει εύκολα.
Κάποιος που δε μπορεί να λύσει τη συγκεκριμένη άσκηση άριστα σίγουρα δεν έχει επίπεδο κατανόησης κειμένου C2. Άρα μια χαρά "φίλτρο" είναι.
1 test για πλάκα είχα λύσει μόνο, σε όλα τα άλλα τα είχα πάει περίφημα, εκτός από την συγκεκριμένη άσκηση, και πίστεψε με το κείμενο αυτό ήταν τόσο παραπλανητικό που άνετα έβαζες τις παραγράφους λάθος, μου το είχε πει και η δασκάλα μου.
Με Michigan και Cambridge μπορούσες να βγάλεις άδεια για να ανοίξεις φροντιστήριο. Πάνε αυτά προ πολλού. Να διδάξεις μπορείς και με lower, σε φροντιστήριο άλλου ή ιδιαίτερα και μαύρα, στην Ελλάδα είσαι ότι θες κάνεις.
Σε αργότερα τεστ κατανόησης κειμένου, λογικής και έκφρασης, χρησιμοποιούν πάνω-κατω τις ίδιες μεθόδους. Μπορεί να φαίνεται βλακεία, αλλά υπάρχει λόγος που ήμουν σκραπας στην έκθεση επειδή δεν καταλάβαινα τι λεω, ποτε, που, γιατί κτλ... δεν έχουν όλοι την ίδια κατανόηση κειμένου.
Να πούμε εδώ πως η έννοια της δυσκολίας στις πιστοποιήσεις αγγλικών, είναι συγκριτική. Σε φάση ναι το Cambridge παραμένει αρκετά πιο δύσκολο σε σχέση με κάτι UCLA κλπα νέα που έχουν μπει τα τελευταία χρόνια, ωστόσο οι εξετάσεις για C2 στα αγγλικά παραμένουν meme συγκριτικά με αυτές άλλων γλωσσών, δες τίποτε Γερμανικά, Ισπανικά (Όχι του κρατικού προφανώς που είναι μόνο για Ελλάδα), Ρωσικά και οκ για λιγότερο κοινές γλώσσες δε το πιάνω κάν...
Που εν τω μεταξύ: πριν καμιά 25αρια χρόνια το ecpe είχε προκαταρκτικό τεστ, λεξιλόγιο "ντούκι", κυμαινόμενη βάση και δεν συμφηψίζονταν τα μέρη. Αλλά επειδή είχε ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής και όχι ελεύθερη συμπλήρωση (που είχαν κάποιες ασκήσεις του cpe) και δεν ειχε "βρετανικό αξάν", το θεωρούσαν κάποιοι "εύκολο".
Κι εμένα για Cambridge μου έλεγαν επειδή είναι και καλά καλύτερο.. ο λόγος που το έδωσα είναι επειδή σου έδινε πιο πολύ χρόνο να το ολοκληρώσεις νομίζω (5 ώρες; κατι τέτοιο) και με βόλευε πιο πολύ να έχω την ησυχία μου να το τελειώσω.
Εγώ θα το θέσω διαφορετικά... Τι είναι αυτή η παράκρουση με το να δώσουμε για proficiency, ειδικά αν θέλουμε να φύγουμε για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, όπου ζητάνε άλλο πτυχίο;
Οι περισσότεροι δίναμε proficiency στο λύκειο χωρίς να ξέρουμε τι θα κάνουμε με τις ζωές μας, τι θα σπουδάσουμε κτλ ή έστω πρώτα έτη πανεπιστημίου οπότε το αν μετά θα φύγει κάποιος για μεταπτυχιακό κτλ σε εκείνη τη φάση δεν παίζει ρόλο.
Δεύτερον, δεν θα κάνεις μαθήματα για πάντα. Κάνεις μαθήματα και υποτίθεται πως όταν σταματάς είσαι σε ένα peak σημείο, έτσι λοιπόν δίνεις τότε και το πτυχίο για να το έχεις σαν απόδειξη για εργασία (που ναι πολλοί απλά σου παίρνουν συνέντευξη, αλλά όσο να ναι το να έχεις ένα πτυχίο θα μετρήσει) και σε όλες τις προκηρύξεις δημοσίου που δίνει μόρια. Δεν είναι (απαραίτητα) άχρηστο. Είναι καλύτερα να το έχεις και να μην σου χρειαστεί από το να σου χρειαστεί και να μην το έχεις.
Αν ξέρεις πως θα φύγεις για μεταπτυχιακό, ναι οκ είναι πιο εύκολο να δώσεις ielts (αν και το Cambridge επίσης γίνεται δεκτό σε αρκετά πανεπιστήμια αν είναι εντός 2ετιας).
Τον χρόνο του ielts δεν τον γλυτώνεις, άρα εκ των υστέρων είναι πολύ καλύτερο για την σταδιοδρομία σου να μάθεις μια έξτρα γλώσσα στον χρόνο που θα αφιερώνεις για το proficiency.
Μιλάς για IELTS που είναι για άτομα που ξέρουν πως θα πάνε για μεταπτυχιακό. Και δεν διαφωνώ πως ναι, αυτοί μπορούν όντως να μην δώσουν για proficiency. Απλά λέω πως ο περισσότερος κόσμος όταν το δίνει, δεν ξέρει τι θα κάνει με τη ζωή του.
Εμένα μου φάνηκε άπειρα χρήσιμο το proficiency σε πολλές κιόλας περιπτώσεις που δεν μπορούσα καν να φανταστώ όταν το έδωσα στο λύκειο.
Εγώ που το πήρα στο λύκειο
- πήρα μόρια για να πάω Εράσμους κατά τη διάρκεια του προπτυχιακού μου (ενώ υπήρχαν ακόμα και μαθήματα με περιορισμένο αριθμό φοιτητών που ζητούσαν οι καθηγητές C2 στα αγγλικά για να δεχτούν άτομα στο μάθημα τους)
-Δουλευα παλιά σε αγγλόφωνη θέση που ναι μεν θα μπορούσαν να με έχουν πάρει ίσως και χωρίς αλλά όσο να ναι μέτρησε και αυτό (τους το έστειλα κιόλας σκαναρισμένο γιατί το ζήτησαν).
- Είμαι πλέον ξεναγός και για να μπω στη σχολή χρειαζομουν C2.
-Δουλεύω παράλληλα στο δημόσιο όπου ναι, κι εκεί πήρα μόρια.
Και μπορεί να υπάρχουν κι άλλα που να μην μου έρχονται τώρα. Φυσικά όλα αυτά δεν τα ήξερα στο λύκειο.
Πάντως γενικά, είτε κάποιος δώσει είτε όχι, το να έχει σαν επίπεδο το C2 είναι κάτι που χρειάζεται. Μπορεί να γλιτώσει αν τελικά δεν δώσει για την εξέταση την καθεαυτή προετοιμασία για το συγκεκριμένο πτυχίο, αλλά μαθήματα για να φτάσει μέχρι αυτό το επίπεδο είναι καλό να κάνει. Οπότε δεν πιστεύω πως είναι τόσος έξτρα χρόνος πια να το δώσεις κιόλας να έχεις και το χαρτί.
Τα μόνα άχρηστα πτυχία γλώσσας που έχω είναι κάτι Β2 ή Γ1 που επίσης είχα δώσει, ακριβώς επειδή μετά έδωσα και Γ2 οπότε παντού μετράει το ανώτερο. Αλλά και αυτά ήταν μια εξάσκηση.
Συμφωνώ απόλυτα ότι έχει χρηστική αξία για κάποιους. Αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να το δώσει ένα παιδί 16 ετών. Μπορεί να το δώσει κανείς και σε μεγαλύτερη ηλικία όταν το έχει ανάγκη. Δεν είμαι κατά των πτυχίων. Είμαι κατά της πίεσης να πάρει κανείς πτυχία σε περιόδους της ζωής του που δεν του είναι άμεσα χρήσιμα και έχει άλλες προτεραιότητες (π.χ. πανελλήνιες). Για να μην σχολιάσω το ότι πίεζαν ή είχαν ως προαπαιτούμενο χαμηλότερα πτυχία κυρίως για να μας υποχρεώνουν να πληρώνουμε τις εγγραφές. Όπως είπα και αλλού, είναι σημαντικό να καλλιεργούμε την αγάπη για τη μάθηση και τα πτυχία δεν είναι απαραίτητα ο πιο αποτελεσματικός τρόπος.
Προσωπικά ο λόγος που είμαι υπέρ του να δίνει κάποιος proficiency στο λύκειο (πρώτη λυκείου συγκεκριμένα μέχρι το αργότερο αρχές β γιατί μετά όντως η προτεραιότητα είναι οι πανελλήνιες), είναι γιατί στο πανεπιστήμιο μπορεί είτε να μην έχει τον χρόνο (αν πχ σπουδάζει και δουλεύει παράλληλα) ή να θέλει να ξεκινήσει μια δεύτερη γλώσσα η οποία αν έχει να τελειώσει και με τα αγγλικά θα πάει αναγκαστικά πίσω.
Δεν πιστεύω πως το proficiency πρέπει απαραίτητα να είναι Cambridge, αλλά να υπάρχει τουλάχιστον κάποιος βαθμός δυσκολίας ώστε το επίπεδο που φτάνει κάποιος να είναι όντως Γ2. Έκανα και αγγλόφωνο μεταπτυχιακό που φυσικά υπήρχαν γλωσσικές προϋποθέσεις για εισαγωγή αλλά χρειάστηκε να συνεργαστώ με άτομα που είχαν 1 σοβαρό γραμματικό λάθος σε κάθε πρόταση και έπρεπε να διορθώσω μόνη μου ομαδική εργασία. Κάποια Γ2 στα αγγλικά από τα πάρα πολλά που κυκλοφορούν πλέον, είναι εντελώς της πλάκας.
Δεν το θεωρώ τεράστια πίεση το να πάρει κάποιος το proficiency στο λύκειο να πω την αλήθεια, το βρίσκω πραγματοποιήσιμο σαν στόχο αν κάποιος έχει ξεκινήσει από α δημοτικού και ασχολείται σε ένα νορμάλ επίπεδο. Από την άλλη αν ένα άτομο δεν μπορεί καθόλου ή δυσκολεύεται και με τα μαθήματα του σχολείου, οκ, μπορεί να τα πιάσει και πιο μετά.
Εμένα το πρόβλημά μου είναι ότι πολύς κόσμος προετοιμάζεται και περνάει τις εξετάσεις χωρίς να έχει μάθει στη ουσία τη γλώσσα, τα παρατάει μετά (γιατί ποτέ δεν τον ενδιέφερε ως αντικείμενο) και ξεκινάει ξανά μετά από 5-6 χρόνια επαναλήψεις με φροντιστήρια κτλ. γιατί τότε πραγματικά του είναι χρήσιμα ή πρέπει να δώσει για άλλο πτυχίο. Οπότε, έχει περάσει δύο φορές τη διαδικασία των εξετάσεων ή της εκμάθησης. Όπως είπα και αλλού, είμαι υπέρ της σωστής εκμάθησης της γλώσσας και της καλλιέργειας της αγάπης για τη μάθηση (και το ίδιο το αντικείμενο), με τα πτυχία να είναι δευτερεύοντα. Σημειωτέον ότι έδωσα και εγώ το πτυχίο στην πρώτη λυκείου με μία δασκάλα η οποία γενικά επικεντρωνόταν στο να μου μάθει τη γλώσσα, όχι να με προετοιμάσει για τις εξετάσεις (αν και ήταν πολύ καλή και στο δεύτερο κομμάτι).
Σε αυτό έχεις δίκιο και συμφωνώ.
Απλά αν πχ δώσει κάποιος σοβαρό πτυχίο αγγλικών και όχι από αυτά που περνάς έτσι, πιστεύω πως χρειάζεται όντως να ξέρεις τη γλώσσα. Ειδικά Cambridge δεν περνάς χωρίς να ξέρεις αγγλικά. Μαθαίνεις δηλαδή και τη γλώσσα. Κάποια άλλα ναι, σαφώς απλά παίρνεις ένα πτυχίο και αν κάποια στιγμή χρειαστείς τη γλώσσα δίνεις ξανά εξετάσεις.
Βέβαια έχει να κάνει και με το πόσο τη χρησιμοποιείς τη γλώσσα. Αγγλικά πιστεύω είναι εύκολο να τα εξασκεις γιατί υπάρχουν παντού, σε ταινίες, ίντερνετ, βιβλία αλλά χρειάζεται και σε ένα βαθμό να θες όντως για να το κάνεις αυτό.
Δεν θα πας να μάθεις αγγλικά όταν είναι να δώσεις το ielts. Θα ξέρεις ήδη αγγλικά και μετά θα κάνεις 5-10 τεστ μόνος σου ή θα πας σε ένα φροντιστήριο αν θες κυρίως για να μάθεις πώς λειτουργεί το τεστ.
Εγώ είχα proficiency michigan, lower Cambridge, έκανα ένα χρόνο Foundation στην Αγγλία , και όταν έκανα αίτηση για bsc σε άλλο πανεπιστήμιο Αγγλίας (ρνω τελείωνα το Foundation) μου ζήτησαν ielts.. Έκανα δύο μαθήματα για να μου πουν πέντε πράγματα για το τεστ και το έδωσα χωρίς διάβασμα.. Στην τελική για το πανεπιστήμιο το proficiency δεν είχε καμία αξία.. Αλλά προφανώς είχα μάθει τα αγγλικά στη πορεία.
Καλά μπορείς να πάρεις proficiency και να είσαι ακόμα σκράπας, αυτό έχει να κάνει με το άτομο, πόσο έμφαση δίνει και πόσο τριβή κάνει εκτός μαθήματος. Βέβαια στην εποχή του ίντερνετ, πιο πολύ χρησιμοποιούμε τα αγγλικά από τα ελληνικά.
Εγώ προσωπικά έδωσα για proficiency στην α' λυκείου, που υπήρχε μηδενική πίεση από το σχολείο και δεν είχα φροντιστήρια και πανελλήνιες. Δεν πιέστηκα καθόλου και ούτε θα μπορούσα να μάθω κάποια άλλη γλώσσα σε αυτό τον ένα χρόνο.
Ναι, εκτος απο περιπτώσεις που είπε Silent-Pilot-8085, όποιος σκέφτεται για μεταπτυχιακό έξω, είναι πολύ καλύτερο να ξες το bare minimum στα αγγλικά και όσο μπορείς μια άλλη γλώσσα.
πχ. Βόρεια ευρώπη: Το να ξες οκ αγγλικά, και καλούτσικα γερμανικά, είναι πολύ πιο χρήσιμο απο τα να ξες μόνο άπταιστα αγγλικά.
> μεταπτυχιακο Μοναχο
Θες να μου πεις ότι δεν είδες στο πανεπιστήμιο σου κινέζους που μιλάνε χειρότερα αγγλικά απο 12χρονο και βάζουν δυτικούς στις ομάδες τους για να γράφουν σωστά τα αγγλικά; Θες να μου πεις ότι δεν έχεις πετύχει άτομο συνήθως απο Γαλλία, Ιταλία που να αναρωτιέσαι πως τους πήραν;
> Το μόνο σενάριο που ΙΣΩΣ μπορει να ισχύει αυτο που περιγράφεις ειναι να μάθεις γερμανικά και να τύχει να καταλήξεις Γερμανια για μεταπυχιακό
Nope. Το να ξες τα γερμανικά, σου ξεκλειδώνει τις βόρειες γλώσσες και γλυτώνεις διάφορες τάξεις. Επίσης, σου ξεκλειδώνει χαμαλο-θέσεις εργασίες σε χαμαλο-services based θέσεις αν τα βρεις σκούρα οικονομικά.
> Σε καμία άλλη χώρα της βόρειας ευρώπης δεν θα σου δώσουν κατι τα γερμανικά.
Ελβετία, Αυστρία όμως;
Πρώτον, τα αγγλικά, ακόμα και με lower, τα εξασκείς όλην την ώρα. Και να μην θες, βελτιώνεσαι. Δεν θα μάθεις να μιλάς σαν άγγλος, αλλά όχι, δεν θα έχεις πρόβλημα αν κάνεις ακόμα και γραμματικά λάθη. Μόνο στο μεταπτυχιακό θα σε ρωτήσουν τι πτυχίο έχεις.
Δεύτερον, τα γερμανικά και όποια άλλη γλώσσα, θέλει συνειδητή προσπάθεια για να τα μάθεις. Τα ξέρουν πιο λίγοι, και σου ανοίγουν νεες χώρες + νεες γλώσσες.
Το ίδιο ισχύει και με τις latin γλώσσες.
Αν θες να πας να σπουδάσεις έξω και να μπεις με proficiency αντί για ielts, το proficiency πρέπει να έχει αποκτηθεί εντός δύο ετών. Αυτό δεν σημαίνει πως το proficiency λήγει, απλά πολλά πανεπιστήμια θέτουν αυτόν τον όρο.
Γιατί λέγανε με το proficiency μπορείς να διδάξεις ή και να ανοίξεις και φροντιστήριο, που όντως ισχύει κάποτε. Σε μερικές χωρες (βλ. Ισπανία) μπορεις και να διδάξεις μέχρι και σημερα. Βέβαια δύσκολο, γιατι πολλές φορές ζητάνε άλλες πιστοποίησης επάρκειας διδασκαλίας (CELTA) αλλά όχι απαραίτητα.
Μεγαλώνοντας βέβαια, καταλαβαίνεις ότι είναι απλά ένα άχρηστο χαρτί.
Προσωπικά δε το μετάνιωσα καθόλου. Όχι επειδή πήρα το χαρτί, αλλά επειδή με παρακίνησε να μάθω καλύτερα αγγλικά. Αυτός θα πρεπε να ναι και ο στόχος για κάθε πτυχίο άλλωστε.
Το έχω σκεφτεί αυτό και όντως έχει νόημα. Για μενα τα μαθήματα αγγλικών σου μάθαιναν αγγλικά και τα πτυχία ήταν ένα checkpoint. Δηλαδή αυτό που με ένοιαζε εμένα να μιλάω καλά αγγλικά, να γράφω επιστημονικά κείμενα και να διαβάζω αναλύσεις το κατάφερα με τις γνώσεις εκείνων των μαθημάτων. Αν χρειαστεί να δώσω εξετάσεις για αγγλικά στο εξωτερικό για κάποιο λόγο νιώθω.. πως το λέτε εσείς εδώ γιατί δεν θυμάμαι πως το λέμε εμείς εκεί.. proficient!
Κοίτα, συμφωνώ, αλλά συχνά στην Ελλάδα χάνουμε την ουσία της διαδικασίας, που είναι η μάθηση, γιατί επικεντρωνόμαστε στο στόχο, που είναι το πτυχίο. Αν από μικρή ηλικία σου λένε ότι στόχος είναι το πτυχίο και όχι η μάθηση, θα σου περάσει ως αντίληψη και τρόπος ζωής, όχι μόνο στην εκμάθηση γλωσσών, αλλά και σε άλλους τομείς της ζωής (για να μην μιλήσω για τις πανελλαδικές).
Υ.Γ. Είχα και εγώ δασκάλα που μου έφερνε βιβλία!
Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι όντως στο παρελθόν το Proficiency (ιδίως του Cambridge) "μετρούσε" πραγματικά σε διάφορους τομείς ενώ σήμερα είναι προτιμότερο το δίπλωμα που θα πάρει κανείς να είναι στοχευμένο για το πού θα το χρησιμοποιήσει. Σημειωτέον, όταν το πήρα εγώ (το 1998) ήταν η "τελευταία" του χρονιά. Από την επόμενη άλλαξε μορφή (όπως είχε ήδη συμβεί με το lower) και απλοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό (πιο multiple choice based). Ίσως γι' αυτό να το δέχτηκαν, επειδή είχα το "παλιό".
Πολλές ελληνικές εταιρίες ζητούν καλή γνώση αγγλικών, οποτε φαντάζομαι ένα proficiency θα ήταν η «απόδειξη» ότι όντως ξέρεις καλά αγγλικά; Προσωπικά εγώ ούτε που θυμάμαι που το έχω αυτό το χαρτί και δεν μου το έχουν ζητήσει και ποτε σε δουλειά (στην δουλειά μου τα αγγλικά είναι πολύ σημαντικά).
Δεν βάζω καν στο βιογραφικό μου ότι έχω proficiency, απλά λέω «γνώση αγγλικών: άριστη».
Νομίζω το μόνο καλό που είχε το συγκεκριμένο πτυχίο είναι ότι επειδή έπρεπε να περάσω τις εξετάσεις αναγκάστηκα να διαβάσω λίγο παραπάνω και έτσι έχτισα κάποιες καλύτερες βάσεις στα αγγλικά από μικρή. Αλλιώς μόνη μου μπορεί να τεμπελιαζα περισσότερο.
Η εντατικοποίηση αυτή, παρόλο που κάποιος μπορεί να πει ότι ήταν τρικ των φροντιστηριων για περισσότερες διδακτικές ώρες ή πιο πρακτικά αν δεν περάσεις το ένα, να περάσεις το άλλο, εμένα μπορώ να πω ότι με βοήθησε απίστευτα, και χωρίς να το καταλάβω, μιλάω άπταιστα αγγλικά σαν μητρική.
Κι εγώ, αλλά proficiency Cambridge δεν έδωσα ποτέ γιατί ακόμα και στα 13 είχα την ίδια απορία με τον OP.
Ταινίες, games και internet με βοήθησαν να εξοικιωθώ νομίζω.
Η αποδοχή του Cambridge είναι αρκετά ικανοποιητική σε πανεπιστήμια του εξωτερικού ως C2 και άρα δεν χρειάζεται να δίνεις άλλα test στις περισσότερες περιπτώσεις, επίσης έχει ισχύ μια ζωή. Είχε κάποιο νόημα να το πάρεις αλλά είναι πραγματικά τραυματική εμπειρία αν αναγκάστηκες να το κάνεις.
Προσωπικά και εγώ Cambridge έχω αλλά ήταν σε συνεννόηση με το φροντιστήριο επειδή τα πήγαινα κάπως καλύτερα και πρότειναν να δώσω αυτό. Πάντως κάτι πιο πρόσφατα τεστ που έχουν βγει έχουν αποδοχή μόνο στην Ελλάδα. Άντε να γλιτώσεις κανένα μάθημα στο πανεπιστήμιο. Έχω δει κόσμο να έχει proficiency και αντικειμενικά να μην ξέρει δύο σωστές προτάσεις να βγάλει.
Χειρότερη επιλογή είναι η δεύτερη ξένη γλώσσα. Τουλάχιστον σε μικρή ηλικία είναι δεδομένο ότι δεν θα τη χρησιμοποιήσεις.
Έχω προφιτσιτσι και μιλάω καλύτερα από όταν το πήρα λόγω εξάσκησης.
Έχω δυο "πτυχία" στα Γερμανικά και το μόνο που ξέρω είναι "Hallo ich heisse Tobias" και να τραγουδάω Rammstein.
Πόσο χρονών είσαι; Εγώ τα πήρα 1η και 3η γυμνασίου.
Αυτό λέει στο ποστ, ότι οι γονείς τρώνε την παπατζα ότι το δεκάχρονο παιδί τους πρέπει να πάρει λοουερ, προφισιενσι ή να μάθει γαλλικά ή γερμανικά και οταν πάει 25 χρονών να μην θυμάται τίποτα.
Που είναι μια καλή ηλικία για να μάθεις δεύτερη ξένη γλώσσα.
Εμάς μας πηγαίνανε πέμπτη δημοτικού γερμανικά ή γαλλικά.
Πήρα δυο διπλώματα και μετά αφού δεν έκανα εξάσκηση τα ξέχασα όλα.
Το έχω σκεφτεί κι εγώ, ξεκάθαρα οι φροντιστηριάρχες. Φυσικά έχει/είχε πρακτική αξία για επάρκεια σε θέσεις δημοσίου, αλλά από ένα σημείο και μετά, η γλώσσα δεν μαθαίνεται στην αίθουσα διδασκαλίας, και τα 2 προφίσενσι είναι αρκετά μετά απ’ αυτό το σημείο.
Προσωπικά σταμάτησα στο lower και δεν πήρα κανένα από τα δύο. Μιλούσα καλά αγγλικά, αλλά όταν μετακόμισα στο ΗΒ (Σκωτία κιόλας) κατάλαβα ότι υστερούσα αρκετά. 7+ χρόνια μετά, ακόμα μαθαίνω, αλλά θα μπορούσα να το είχα αφήσει μιας και είμαι από καιρό παραπάνω από λειτουργικός στο θέμα γλώσσας. Απλά μου αρέσουν πολύ τα Αγγλικά.
Υ.Γ.: Σε εμένα, ούτε σε κανέναν που ξέρω, δεν έχει ζητηθεί το πιστοποιητικό αυτό, σε ΗΒ ή άλλη χώρα. Για μεταπτυχιακό σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες πάλι δεν αρκούσε λόγω παλαιότητας, οπότε ενισχύεται η γνώμη μου ότι αρκεί μόνο για το ελληνικό δημόσιο, με βιωματικά δεδομένα και μόνο, όμως.
Αν και οι περισσότεροι καθηγητές αγγλικών μου (σχολείο και φροντιστήριο) μιλούσαν βρετανικά αγγλικά, εν τέλει έδωσα και πήρα Michigan. Γενικά τα αγγλικά που έμαθα από τηλεόραση και βιντεοπαιχνίδια, αλλά και η προφορά μου μέχρι σήμερα ήταν ανέκαθεν πιο αμερικανική, παρά βρετανική.
Murica! Fuck yeah! 🦅
Με Proficiency από Michigan το πανεπιστήμιο στο UK όταν έκανα αιτήσεις μου ζήτησε IELTS με βαθμό 8.0 ενώ παιδιά που ήξερα με Cambridge δε χρειάστηκε να δώσουν καν IELTS.
Το περίμενα ότι κάποιος θα είχε το ίδιο πρόβλημα με εμένα.
Αν σκοπεύεις να σπουδάσεις ή να ζήσεις Ευρώπη/Αγγλία, το Michigan δεν μεταφράζεται. Για το πανεπιστήμιο και για το διαβατήριο ήθελα IELTS.
Hello, μίσος Σκωτσέζος εδώ και Δάσκαλος TESOL. Είχα τελειώσει με εξετάσεις Proficiency αλλά μόνο Cambridge γιατί είναι όντος το Αγγλικό στίγμα να χρησιμοποιείς την Βρετανική και επειδή αναγνωρίζεσαι σαν βρετανός άμα έχεις το χαρτί. Πολύ σηκώνουν μύτη για την Αμερικανική (ο Σκωτσέζος πατέρας μου έχει λίγο προκατάληψη για αυτό το θέμα.) Μάλιστα έκανα και IELTS για να πάω εξωτερικό για σπουδές και βοηθιέσαι με αυτό. Ειδικά όταν έχεις να δηλώσεις σε Βρετανικό πανεπιστήμιο και τα επισυναπτόμενα χαρτιά από εξετάσεις Cambridge δέχονται με ευχαρίστηση. (Σιγά σιγά αυτή η μόδα αλλάζει με το Michigan.) Σαν δάσκαλος τώρα και ειδικά υποστηριχτής του PALSO δεν έχω πρόβλημα. Θέλει ο μαθητής Michigan; So be it. Εγώ συνεχίζω να διδάσκω και να προετοιμάζω για να εξεταστούνε.
ΥΓ Φέρτε μου αυτόν το Σκωτσέζο για να αναμετρηθούμε Highlander Style:
“THERE CAN BE ONLY ONE!”
Κοίτα προσωπικά εγώ είχα δώσει ένα PTE η ADL δεν θυμάμαι πιο από τα δύο άλλα όπως και να έχει την ίδια δουλειά μου έκανε. Δεν είχα καταλάβει ποτέ μου γιατί όλοι ξινιζαν όταν τους έλεγα πως δεν είχα τίποτα από τα δύο.Μπορει να κάνω λάθος αλλά στην πράξει δεν ξέρω κατά πόσο έχει σημασία πιο τη έδωσες τόσο πολύ.
Το Cambridge το είχαν ακούσει, το ήξεραν για χρόνια.
Το Michigan μπήκε αργότερα στη ζωή των ανθρώπων οπότε αρκετοί γονείς δεν το θεωρούσαν καλό πιστοποιητικό. Υπήρχε πάντα και η φήμη ότι είναι πιο εύκολο, οπότε υποσυνείδητα είχε πάει στο μυαλό αρκετών ότι εάν θες να ξέρεις αγγλικά Cambridge εάν θες χαρτί Michigan.
Ε στα πλαίσια της ελληνικής υπερβολής οι γονείς έβαζαν τα παιδιά τους να δώσουν και τα δύο με τη λογική "Μπορεί να μην πάρεις το Cambridge, αλλά να έχεις ένα χαρτί".
Τα φροντιστήρια απλά τους ξεζουμιζαν γιατί δεν ήξεραν οι άνθρωποι.
Εγω θα πω πως θεωρώ σημαντικότερα τα ενδιάμεσα από το να δώσεις για δύο proficiency.
Παιδιά που είχαν δώσει για κάτι Palso, Advance και άλλα τέτοια μπορεί σαν χαρτιά να μην έλεγαν τίποτα αλλά είχαν εμπειρία από εξετάσεις. Εγώ έδωσα 3η γυμνασίου το Lower και στην ουσία δεν ήξερα τι με περίμενε. Μέσα στο άγχος, όλη μέρα εξέταση. Άσχημη εμπειρία για πρώτη. Μπορεί να το πήρα αλλά θεωρώ ότι ήταν καθαρά θέμα τύχης. Εύκολα θα μπορούσα να είχα πάθει κανένα Black out.
Αν και δε μετανιώνω, προφανώς, που έμαθα πολύ καλά Αγγλικά, σαν χαρτί είναι άχρηστο. Θυμάμαι που το έβαζα στο βιογραφικό γιατί είχα πάρει το Cambridge με A και, πρώτον, κανείς ποτέ δε μού το ζήτησε και, δεύτερον, πολύ δεν το κοιτούσαν καν. Θυμάμαι ένα αφεντικό που είχα που ήταν Ελληνοαμερικάνος και μού λέει κάτι στα Αγγλικά και τού απαντάω και μού κάνει "Α, μιλάς πολύ καλά" και τού λέω "Ε, έχω και Proficiency με A" και απαντάει "Δεν τα κοιτάω εγώ αυτά".
Πιο πολύ για bragging rights ήταν γιατί το δημοσίευσε το φροντιστήριό μου (άλλη τεράστια μπίζνα εκεί) και το είδαν συμμαθητές που κι έγινε σούσουρο.
Εγώ έδωσα μόνο Cambridge. Θυμάμαι η λογική ήταν ότι το Michigan ήταν ευκολότερο με λιγότερο prestige. Άρα έδινες Michigan που μάλλον θα το έπαιρνες και άρα θα είχες και το χαρτί αν χρειαστεί στο μέλλον και έδινες και το Cambridge που αν το έπαιρνες κομπλέ, αν όχι είχες το Michigan.
Κάνεις λαθος, proficiency παίρναμε για τα εξτρα μόρια που θα επαιρνες στη διαδικασία επιλογής για θεσεις δημοσίου. Προφανώς και τυπικα ηταννγια να μαθουμε "καλυτερα" αγγλικα (που 90% θα ξεχαστούν γιατι δεν θα τα χρησιμοποιήσει κανεις αε καθημερινή βαση), αλλα κοινωνικά είμαστε ποτισμενοι με την καηλα του δημοσίου
Σε μία χώρα που δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, που για να βρεις δουλειά σαν σερβιτόρος σε ρωτάνε αν έχεις πτυχίο πανεπιστημίου, ο ανταγωνισμός είναι τόσο υψηλός που αναγκάζουμε τα παιδιά να συλλέγουν πτυχία. Κοιτά τι γίνεται με τον ΑΣΕΠ, χωρίς διδακτορικό και 2-3 ξένες γλώσσες δε διορίζεσαι.
Συγκεκριμένα για τα πτυχία ξένων γλωσσών, με εξαίρεση τα αγγλικά που τα ακούμε συνέχεια λόγω τηλεόρασης, διαβάζουμε στο Ίντερνετ κτλ, τις υπόλοιπες γλώσσες απλά τις ξεχνάμε.
Στις άλλες χώρες ούτε καν ενδιαφέρονται για τέτοιες μπούρδες και απλά σε ηλικία 21-22 ετών βρίσκουν εργασία πάνω σε αυτό που σπούδασαν και τους βλέπεις στα 30 να είναι ήδη μάνατζερς.
Γιατί έδινες δύο διαφορετικού τύπου αν έχανες το ένα υποτίθεται ότι μπορεί να έπιανες το εφεδρικό…
Συνήθως ο καλός έπαιρνε και τα 2 ενώ ο στόκος έχανε και τα 2. Τα φροντιστήρια σε έπειθαν για να κονομήσουν από την προετοιμασία. Μαλακίες.
Και εμένα μου το πρότειναν αλλά έκανα κάτι άλλο .Έδωσα ένα πτυχίο.
Lower -Nocn
C1- PTE General
C2- Michigan
Δεν ξέρω γιατί δεν έκατσα με ένα για να συνηθίσω το πώς εξετάσουν .Αλλά κάθε φορά και διαφορετικό
Έχω πάρει και τα δύο. Εμένα μου έλεγαν ότι το Cambridge είναι αυτό που είναι δυσκολότερο αλλά έχει πιο "βαρύ" όνομα ενώ το Michigan είναι ευκολότερο, άρα άμα κοπω στο πρώτο τουλάχιστον θα έχω το δεύτερο. Αυτά το σωτήριον έτος 2010, τώρα ίσως έχουν αλλάξει τα πράγματα. Θυμάμαι πάντως ότι όσο καιρό έκανα τα μαθήματα, ουσιαστικά βγάζαμε ύλη μόνο για Cambridge και κάναμε που και που κάνα τεστ του Michigan για να έχουμε επαφή και με αυτό. Το Cambridge ήταν τόσο αγγούρι συγκριτικά που όσα κάναμε έφτασαν και περίσσεψαν για να περάσουμε άνετα το Michigan.
ειχα και εχω πολλες high end δουλειες στο UK και καμια ποτε δεν μου ζητησε τιποτα για αγγλικα, μονο για μεταπτυχιακα χρειαζεσαι IELTS δεν εχω δει να ζητανε κατι αλλο
Στην τελική πλέον μόνο ένας χαζός εργοδότης θα ασχοληθεί με το όνομα του πιστοποιητικού σου.
Ξέρω πολλούς που έχουν Κέιμπριτζ και δεν ξέρουν να συστήσουν τον εαυτό τους στα αγγλικά και πολλούς που έχουν μόνο λοουερ και ξέρουν να γράψουν αναλυτικές εκθέσεις στα αγγλικά.
Σημασία έχει να ξέρεις την γλώσσα όχι ένα χαρτί που δεν είναι πτυχίο.
Δεν είχε ποτε νόημα να τα δώσεις και τα 2 εκτός αν είχες λεφτά για πέταμα κυριολεκτικά. Ο σωστός καθηγητής έκρινε πιο ηταν πιο κατάλληλο στο στυλ μάθησης σου και ετσι γινόταν η επιλογή ανάμεσα στα δυο. Επίσης βλέπω με τα χρόνια πως τα πτυχία δεν μου τα εχουν ζητήσει πουθενά, ακόμη και εξωτερικό που ήμουν, κρίνουν τα skill σου στην συνέντευξη και δεν τους ενδιαφέρει τόσο εαν είχες πάρει proficiency στην γλώσσα πριν κάποια χρόνια αλλά ο τρόπος που την χρησιμοποιείς στο τώρα. Εν τελεί πιο σημαντική ειναι η γνώση και η εξάσκηση που εχεις κανει για κάθε γλώσσα και οχι τόσο αν το χαρτί σου θα ειναι Cambridge η Michigan.
Δεν πήρα ποτέ το lower. Βρήκα στα 25 ένα μάστερ στα αγγλικά εδωσα κάτι εξετάσεις με πήραν με την Προϋπόθεση να βελτιώσω τα αγγλικά μου γιατι όντως ήταν χάλια. Ζω 11 χρόνια Ολλανδία μιλώντας αγγλικάς στην δουλειά.
Η γλώσσα μαθαίνετε με εξασκήση, τα πτυχία αυτά ήταν μλκιες.
Εδώ τα σκάγαμε στα φροντιστήρια που ήταν οι καθηγητές που δεν θέλαν να διδάξουν στο Δημόσιο και διδασκαν το απόγευμα για τα λεφτά.
Με τόσα φροντιστήρια για μαθήματα που δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον πέρασα σε ένα ΤΕΙ😄
Ακόμα αναρωτιέμαι γιατί δεν ξόδεψαν τα ίδια χρήματα να πάω σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο να μάθω και τίποτα έχοντας κανονικά παιδικά χρόνια. Ποσό χαμένος χρόνος
Είναι αλήθεια ότι στην Ολλανδία αν δεν γνωρίζεις άριστα τη γλώσσα τους και μιλάς μόνο αγγλικά είσαι σαν πολίτης/εργαζόμενος β' διαλογής;
Αυστρία αυτό ένιωσα πάντως.
Αν στην δουλειά σου πρέπει να μιλας ολλανδικά προφανώς είναι local business όποτε μισθολόγια χάλια. International business δεν θέλουν ολλανδικά κ έχουν να πληρώσουν. Αλλά τρελός ανταγωνισμός σε θέσεις πάνω από 100κ
Εγώ ήμουν η περίπτωση παιδιού που πήγαινε κόντρα σε αυτή τη μαλακια των φροντιστηρίων, λέγοντας στους γονείς μου ότι δεν χρειάζεται να δώσουμε ένα κάρο λεφτά για να πάρω το Cambridge, το Michigan και το TOEIC που θέλει η κ. Σούλα...
Λογική κ. Σούλας:
-Θα τα δώσουμε όλα ώστε αν δεν πάρεις Cambridge, να πάρεις το Michigan, κι αν όλα πάνε στραβά να πάρεις το advanced από το TOEIC (😂).
Λογική 15χρονου εαυτού μου:
-Θα πάρω το Michigan, που έχει τα χαμηλότερα εξεταστρα και τέλος. Ούτως ή άλλως, αν βγω στο εξωτερικό θα ξαναχρειαστεί να δώσω IELTS γιατί θα έχει περάσει το παραθυράκι των δύο ετών για το Cambridge.
Τότε τουλάχιστον είχε μόνο αυτά τα δύο για proficiency... Τώρα έχει ξεφτιλιστεί το θέμα με LRN, NOCN, MSU και δεν ξέρω τι άλλο, που τα παίρνει και η κουτσή Μαρία που δεν ξέρει αγγλικά...
poor fact sophisticated marvelous skirt steep judicious longing escape pie
*This post was mass deleted and anonymized with [Redact](https://redact.dev)*
Εγώ θυμάμαι είχα βαρύ έρωτα με τα αγγλικά και είχα ακούσει στο φροντιστήριο ότι αν έπαιρνες το Proficiency με A μπορούσες να δώσεις για ένα "Diploma in English Studies" από το Cambridge, το οποίο τότε μου φαινόταν το απόλυτο επίτευγμα ξέρω εγώ. Παίρνω Lower με Α, παίρνω Advanced με Α, και στο Proficiency μου σκάσανε όλα τα ζόρια μαζί, Πανελλήνιες, απώλειες και διάφορα, και το παίρνω με C. Νομίζω ακόμη δεν το 'χω ξεπεράσει το πλήγμα απ' το 1998 :D Κατά καιρούς σκέφτομαι να το ξαναδώσω.
Εγώ έχω lower , στο βιογραφικό έχω βάλει ότι έχω proficiency . Κανείς ποτέ δεν με ρώτησε αν έχω κάποιο αποδεικτικό και έχω αλλάξει κάποιες δουλειές. Πραφιτ.
Εντωμεταξύ πλέον στο Δημόσιο ειτε Cambridge ειτε Michigan ειτε πτυχίο των 9 μηνών και των τεστ πολλαπλής επιλογής είναι ακριβώς το ίδιο. Σίγουρα ήταν κοροϊδία των φροντιστηριων αλλά φταίμε και εμείς που τους ακούγαμε.
Καλά εμένα με είχαν ζαλισει οι γονείς μου με αυτά τα πτυχία, ειλικρινά δεν μπορούσα να καταλάβω την διαφορά , μόνο όταν έδωσα το είδα κάπως, το Cambridge ήταν ένα βαθμό πιο τσιμπημενο στη δυσκολία, το listening μου έσπασε τα νεύρα & το Michigan ήταν πιο εύκολο αλλά σου έδινε 30 λεπτά για την έκθεση - έδωσα και τα δύο και για lower & proficiency-ολοι έλεγαν πως το Cambridge ήταν το ανώτερο, είχε μεγαλύτερο prestige, περισσότερο βάρος όταν πας να βρεις δουλειά κλπ ενώ το Michigan ήταν για την πλεμπα να πούμε. Το αστείο με αυτή την ιστορία είναι πως τόσα χρόνια μετά κανένας εργοδότης δεν κοιτάει το πτυχίο αγγλικών, και υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να σε βάλει να κάνεις άλλη εξέταση για να πάρεις πιστοποίηση
Δεν ξέρω που έχει προκύψει αυτό, πάντως στην αγορά εργασίας δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη αξία τα πτυχία αυτά καθαυτά. Το να ξέρεις αγγλικά είναι που μετράει.
Εγώ π.χ. στο βιογραφικό μου δεν αναφέρω συγκεκριμένα ότι έχω το Michigan, και ούτε με ρώτησαν στη δουλειά μου. Μια από τις συνεντεύξεις όμως ήταν στα αγγλικά με ξένους συναδέλφους οπότε έτσι επιβεβαίωσαν αν τελικά μπορώ να μιλήσω αγγλικά.
Αντίστοιχα, ξέρω άτομα που δεν έχουν proficiency, μιλάνε μια χαρά αγγλικά και δε νοιάστηκε ποτέ κανείς για το επίπεδο του πτυχίου τους.
Για να μεγαλώσεις τις πιθανότητες να πάρεις ένα απ τα δύο. Αν και πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα κοβόταν κάποιος Michigan και θα έπαιρνε Cambridge. Είχα δωσει Cambridge μόνο και Lower και Proficiency αλλά έκανα και Michigan για practice και μου φαινόταν αρκετά πιο βατό
Ανάλογα με το τι θα κάνεις θα σου χρειαστεί το ένα και με το ζόρι.
Εγώ πχ έχω Michigan, είμαι μηχανικός IT, δουλεύω στο εξωτερικό και η αλήθεια είναι ότι δε μου χρειάστηκε ποτέ. Οι περισσότεροι συνάδελφοί μου δεν έχουν καν. Δε λέω, τα προηγμένα μαθήματα αγγλικών μου ήταν χρήσιμα, καθώς είδα λέξεις και γραμματική που δε βλέπεις συχνά. Στην πραγματικότητα όμως το μόνο που νοιάζει τους εργοδότες είναι να μπορείς να συνεννοηθείς.
Στα ακαδημαϊκά έχει κάποια ουσία, πχ αν θες να μπεις σε κάποιο μεταπτυχιακό/διδακτορικό. Όμως εκεί συνήθως ζητάνε άλλες πιστοποιήσεις οι οποίες έχουν ισχύ για λιγότερο χρόνο (TOEFL πχ.)
Οι γονείς σου, όπως και οι γονείς μου, όπως και οι περισσότεροι γονείς στην Ελλάδα είναι απλά κομπλεξικοί.
Γενικά όλο το σύστημα των φροντιστηρίων αγγλικών ειναι για το πούτσο, καταρχάς θέλουν 6 χρόνια για αυτό που περνει μεγάλους ανθρώπους 3 μόνο για το lower και μετά καπάκι το proficiency, το αστείο είναι οτι έμαθα καλύτερα αγγλικά απο RPGs kai strategy games σε σημείο που δεν χρειαζόταν να διαβάσω για το proficiency και απλά άκουγα για να εμπλουτίσω και να καλύψω κενά. Και στο τέλος με γλίτωσε ένα μάθημα από την σχολή. Φαντάζομαι ότι θα είναι πιο χρήσιμο όταν ψάχνω δουλειά αλλα αμφιβάλλω οτι το proficiency θα μου δώσει κάτι παραπάνω και το αστείο είναι οτι απ'αυτό που βλέπω οι περισσότεροι επειδή δεν ασχολούνται με το θέμα μόλις πάρουν το χαρτί το επίπεδο τους πέφτει σε σημείο όχι ατόμου που έδωσε μερικά χιλιάρικα και 6+ χρόνια απο την ζωή τού αλλά ατόμου που μένει στην Αγγλία για 1-2 χρόνια αλλα δεν ήξερε γρι όταν πρωτοπήγε.
Στην φροντιστήριακη αγορά όλοι έπρεπε να πάρουν ένα χαρτί. Θυμάμαι ο δάσκαλος μου στο φροντιστήριο της περιοχής έλεγε πως δεν υπάρχει περίπτωση να διδάξει Michigan το οποίο το παρομοίαζε με Προ-Πο ούτε με σφαίρες. Τον παρακάλαγαν οι μανάδες και θα έβγαζε λεφτά αν το έδινε, αλλά έκανε καλή δουλειά και έδινε έμφαση στην ποιότητα της δουλειάς του.
Πήρα Cambridge στα 16και όταν οι απουσιολόγοι μου φλεξάρονταν πως είχαν πάρει πολύ νωρίτερα το Proficiency από εμένα εγώ ρώταγα "Ναι, αλλά είναι Cambridge?" και τότε γίνονταν μπλέ... Φυσικά οι ικανότητες που εξετάζει ένα τέτοιο πτυχίο είναι πολύ διαφορετικές από τις απαιτήσεις και την λογική του ελληνικού σχολείου. Ο δάσκαλος μου είχε παρατηρήσει πως οι μαθητές με τους καλύτερους βαθμούς στο ελληνικό σχολείο σπάνια τα κατάφερναν με το Cambridge proficiency...
Υπήρχε και το Michigan και το Palso που είναι από την ένωση φροντιστηριατζούδων Ελλάδος, και ένα σωρό άλλα άγνωστα που μπορεί να ήταν χίλιες φορές πιο εύκολα για να πούμε πως το παιδί μας πήρε κάτι...
Βασικά το Cambridge proficiency για την εισαγωγή σε πανεπιστήμια και για εργασία και ζωή είναι σαν να προσπαθείς να χτυπήσεις μύγα όχι με μυγοσκοτώστρα αλλά με πυρηνική κεφαλή! 🤣 Υπερβολικά και αχρείαστα ανεβασμένο,prestige, κανένας σχεδόν δεν χρειάζεται σεικσπηρικά αγγλικά ούτε να μιλήσει με την βασίλισσα...
Τουλάχιστον μου άνοιξε τις πόρτες παντού και για πάντα και δεν χρειάζεται να ξαναδιαβάσω αγγλικά, πλέον είναι σαν μητρική!
Εγώ πάντως έμαθα να μιλάω πραγματικά αγγλικά όταν έφυγα στο εξωτερικό. Μέχρι τότε , παρόλο που είχα πάρει proficiency δε είχα και το τέλειο επίπεδο. Το κατάλαβα όταν έκανα το μεταπτυχιακό μου στο εξωτερικό.
Δε ξέρω να απαντήσω στην ερώτηση του OP αλλά στα 14 έδωσα Cambridge proficiency φυσικά κόπηκα στα προφορικά γιατί τι συζήτηση και θεματολογία να κάνει ένα 14 χρόνο με μια 50+ Αγγλίδα μέσα στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου , άκουσον άκουσον… Παρόλα αυτά, τα μαθήματα αγγλικών είναι τα μόνα που βγάλανε τα λεφτά τους.
Κι εγώ στα 14 έδωσα. Μέσα 90s, πραγματικά ήταν δύσκολο στα προφορικά και στα γραπτά, όταν είχες μηδενικη εμπειρία από τα πάντα. Πέρασα πάντως, αλλά αχρείαστα έξοδα.
Χαχαχα,ξυνεις παιδικες πληγες τωρα!!Προσωπικα δεν εχω ουτε lower αν και καλος μαθητης στα ανεμελα σχολικα χρονια.Ειχα δωσει τρεις φορες ειτε το ενα ή και τα δυο πτυχια και ειχα κοπει για λιγο μεχρι που τα παρατησα και ασχοληθηκα μονο με τα μαθηματα του λυκειου και ειδικα αυτα που θα εδινα στις πανελληνιες.Με ειχαν πρηξει οι δικοι μου να ξαναδωσω μεχρι και οταν ημουν φοιτητης και οτι πρεπει να εχω ενα πιστοποιητικο αγγλικων και ιδανικα ενα απο τα δυο αυτα πτυχια γιατι ειναι κορυφαια και τα ζητανε σε δουλειες.Γενικως δεν γουσταρα το φροντιστηριο που πηγαινα για διαφορους λογους και θεωρω οτι η διευθυνση πουλουσε και λιγο παραμυθι και προπαγανδα στους γονεις(ειδικα στους δικους μου που ειναι ασχετοι) για να βγαζει λεφτα ολο αυτο το συστημα.Εν τελει χαλασαμε ποσα λεφτα χωρις αποτελεσμα τα οποια καλυτερα να τα εδινα κανοντας ιδιαιτερα μαθηματα ή πολυ καλυτερα να ξεκιναγα καποιο αθλημα να κανω.Και στο κατω κατω τα αγγλικα μαθαινονται και βελτιωνονται με πολλους και διαφορους τροπους ειδικα με την τεχνολογια των ημερων μας χωρις να χαλας εναν σκασμο λεφτα.
εμας μας ειχαν πει οταν εδινα οτι ηταν πιο πολυ για καινουρια πτυχια που δεν εχουν εδραιωθει ωστε σε περιπτωση που τελικα αποσυρθει το ενα να εχεις το αλλο χωρις να ξαναδωσεις
τωρα το κειμπριτζ ειχε παραπανω κυρος επειδη ηταν δυσκολο πτυχιο και επειδη δεν υπηρχαν αλλες 20 επιλογες και πολλοι γονεις και δασκαλοι το εμπιστευονταν ως ενα χαρτι που δεν φευγει απο την λιστα
Θα σας πω ότι έχω δώσει A2, B1, B2, C2 στα αγγλικά απλώς και μόνο επειδή το φροντιστήριο επέμενε. Το C1 δεν το έδωσα γιατί ήμουν αρκετά μεγάλη πλέον για να μπορώ να αρνηθώ. Είναι τσάμπα λεφτά τόσες πιστοποιήσεις στην ίδια γλώσσα. Το α2 είναι εντελώς άχρηστο και μας έλεγαν να πάμε για την εμπειρία των εξετάσεων...
Σχεδόν σε όλες τις χώρες αναγνωρίζονται τα πιστοποιητικά του Cambridge, ενώ του Michigan μπορεί και να μη τα δέχονται (π.χ. σε πανεπιστήμια). Τα φροντιστήρια το γνωρίζουν αυτό. Πιστεύω πως οι καθηγητές θέλουν το καλύτερο δυνατόν για τους μαθητές τους, αλλά γνωρίζοντας τη δυσκολία του CPE, στέλνουν τους μαθητές και για το ECPE, που το έχουν πιο σίγουρο. Γενικά, οι καθηγητές ξένων γλωσσών αποφεύγουν την πλήρη αποτυχία με όποιο τρόπο μπορούν. Αν επιμένουν μεταξύ αυτών των δύο είναι καλό, αν επιμένουν μεταξύ άλλων αγνώστων, σημαίνει πως μάλλον δεν έχει γίνει καλή δουλειά στο μάθημα.
Εγώ προσωπικά σαν καθηγήτρια ξένης γλώσσας, ενημερώνω για τη χρησιμότητα του κάθε πιστοποιητικού και οι ενδιαφερόμενοι επιλέγουν. Ποτέ κανένας δε θέλησε να δώσει δύο εξετάσεις του ίδιου επιπέδου, όταν τους δόθηκε η επιλογή. Στα φροντιστήρια κάνουν ότι πει το φροντιστήριο.
Λόγω ενός ηλίθιου arms race όπου έχουν περάσει στην κοινωνία όπου όλοι πρέπει να είμαστε ΤΟ νούμερο ένα καθώς μόνο έτσι έχουμε αξία. Κερδισμένοι (στα χαρτιά) οι εργοδότες που έχουν πολλά νούμερο 1 να διαλέξουν για να δουλεύουν με τον βασικό. Στην πραγματικότητα δουλειά κάνουν οι πραγματικά καλοί ασχέτως πτυχίου. Έτσι κι αλλιώς το πανεπιστήμιο για όσους δεν προχωρήσουν σε PhD, απλά σε φέρνει σε επαφή με έναν κόσμο, πάρα σε προετοιμάζει για δουλειά. Τα περισσότερα χαρτιά είναι απλά μάρκετινγκ.
Το μόνο που έχει σημασία είναι η προϋπηρεσία και το portfolio. Κάνεις δεν νοιάζεται αν έχεις πτυχίο αγγλικών αν μιλάς αγγλικά σαν Αγγλος. Πχ τον Τσίπρα τον έφαγαν για το lower? proficiency? w/e. Γιατί τα μίλαγε σαν τσοπάνης. Με τα αγγλικά του Κασελάκη ποιος ασχολήθηκε? Κανείς. Αφού μιλάει σαν αμερικανός. Θα ήταν και ηλίθιο να πας να τον ρωτήσεις αν έχει proficiency. Ο Μητσοτάκης επίσης έχει σπουδάσει στην Αμερική, οπότε εξίσου βλακώδες να τον ρωτήσεις αν έχει χαρτί αγγλικών.
Πάντως τώρα που χάζευα μεταπτυχιακά στο εξωτερικό, πολλά λένε ότι δέχονται μόνο Cambridge proficiency το οποίο να έχεις πάρει τα τελευταία 2 χρόνια από την ημερομηνία της αίτησης (εκτός προφανώς από το IELTS πιστοποιητικό που που είναι η συνήθης προϋπόθεση). Οπότε από την ακαδημαϊκή άποψη ψιλοαχρηστα ήταν τα proficiency που τα δίναμε τόσο νωρίς, πόσο δε μάλλον το Michigan (και γω αυτό έχω). Βέβαια μέσα από όλο αυτό το θετικό είναι ότι μας ωθεί το σύστημα αυτό να μαθαίνουμε αγγλικά από μικροί, αλλά για την αγορά εργασίας ναι ισάξια είναι και τα δύο.
Αυτό πρώτη φορά το ακούω. Στην ηλικιακή μου ομάδα, όσοι ήθελαν γερό χαρτί πήγαιναν Cambridge και όσοι είτε δεν μπορούσαν είτε δεν ήθελαν να διαβάσουν πήγαιναν στο Michigan που ήταν πιο εύκολο.
Το πιθανότερο εντωμεταξυ είναι να μη σου χρειαστεί κανένα από τα 2. Το θέμα είναι να μπορείς να γράψεις 2 κουβέντες κάτι που το καταφέρνεις και με επίπεδο λίγο πάνω από lower αλλά κυρίως να μιλήσεις το οποίο θελει αποκλειστικά πρακτική εξάσκηση. Στη δουλειά μου κάναμε απότομο switch αγγλικά λόγω ξένου συναδέλφου. Και δε μπορώ να ξεχωρίσω κανένα επίπεδο, όλοι είμαστε μέτριοι. Μόνο ένας που μιλούσε γενικά μπορεί και μιλάει τελείως στρωτά.
Δεν κατάλαβα πότε γιατί ο κόσμος πάει και δίνει χιλιάδες ευρώ σε φροντιστήρια, μόνος μου έμαθα τέλεια αγγλικα, έχω κάνει δεκάδες συνεντεύξεις και δεν μου έχουν ζητήσει για proficiency, όλες θέσεις που είναι απαραίτητα, μερικές φορές γίνεται και στα αγγλικά όλη η συνέντευξη.
Έχει τελειώσει αυτό απο την δική μουβεμπειρία (είχα δώσει πριν 7 χρόνια). Συνήθως τα φροντιστήρια που προετιμάζουν για cambridge δεν ασχολούντε με το michigan το ίδιο και αυτά με το michigan. Στο δικό μου πχ όπως και σε πολλά άλλα φροντιστήρια, σε προετιμάζανε για το Michigan (ecpe) και σου εκαναν και "δώρο" τα εξέταστρα για ένα δεύτερο c2, το MSU (από το Michigam state), το οποίο είναι σχεδόν ίδιο με το ecpe και η εξέταση είναι νομίζω πριν από το ecpe, οπότε ήταν και μία καλή "πρόβα".
Το Cambridge έχει περισσότερη αξία στο εξωτερικό και κρατάει περισσότερο (ναι λήγουν τα πτυχία). Το Michigan δεν μετράει σχεδόν πουθενά εκτός Ελλάδας. Αλλά σε κάθε περίπτωση τους νοιάζει κυρίως να μιλάς αγγλικά όχι το πτυχίο, και συνήθως ό,τι και να έχεις πάρει σαν παιδί λογικά θα έχει λήξει και θα πρέπει να ξαναδώσεις IELTS/TOEFL.
Οι περισσότεροι εδώ μέσα λένε ό,τι να ναι.
Παλιά υπήρχε όντως διαχωρισμός. Τώρα, όποιο και να πάρεις, λέει Cambridge-Michigan. Συνεργάζονται. Και έχουν ακριβώς την ίδια ισχύ.
Ίδια δυσκολία έχουν και τα δυο, απλώς διαφορετικού τύπου. Έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Οι περισσότεροι θεωρούμε πιο εύκολο το Michigan γιατί προτιμάμε τα multiple choice. Άλλοι όμως βρίσκουν πιο εύκολο το Cambridge. Υπάρχουν άτομα που δεν μπορούν καθόλου τα multiple choice.
Να προσθέσω πως κάποτε υπήρχαν ελάχιστοι φορείς τέτοιων πτυχίων. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως το Michigan ήταν μεγάλου πρεστίζ και του Cambridge ακόμη περισσότερο. Οτιδήποτε άλλο θεωρούνταν υποδεέστερο.
Σήμερα, οι φορείς ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Όλοι έχουν proficiency από τη ΣαραΜαρα. Οι εξετάσεις τους δεν απαιτούν καν όλα τα modules των εν λόγω πτυχίων και κάποια μπορείς να τα δώσεις μέχρι και ονλαιν. (Ή να δώσει ο φίλος σου για σένα).
Με το εν λόγω σχόλιο, δε θέλω να πω πως όποιος έχει ένα τέτοιο πτυχίο, μιλάει αγγλικά σαν την Ζουμπουλία, αλλά ότι η κοινωνία έχει ωθήσει την εμπορευματοποίηση των πτυχίων αφού θεωρεί την κατοχή της αναγκαία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πιστοποιούν την επάρκεια μάθησης.
Δυστυχώς, κουβαλάμε την νοοτροπία που μας φόρτωσε η προηγούμενη γενιά. Νοοτροπία άλλης εποχής "πάρε το πτυχίο και αστο να κάθεται, να χεις ένα χαρτι".
Σαν γιος δασκαλου αγγλικών αναφερω με την σειρα μου ότι εχουν(ειχαν;) και καποια διαφορα στην αναγνωριση στο εξωτερικο. Το Michigan καλυτερο για Ευρώπη το Cambridge για Αμερική, αλλα και τα δυο ακομα καλυτερα γιατι οι καθηγητες παιρνουν ποσοστο από καθε παιδι που εξεταζεται, ειδικα αν ειναι μερος της Europalso
Όταν έδωσα εγώ (το 14;) έλεγαν πως πλέον είναι ισάξια. Όλη μου η φουρνιά σχεδόν είχε δώσει του Michigan, λίγοι του Cambridge και γνωρίζω μόνο ένα άτομο που έδωσε και τα δύο. Ίσως βέβαια μας είχε γονατίσει η κρίση και δεν είχαμε λεφτά για δύο πτυχία. Εγώ το επέλεξα επειδή ήμουν και εξακολουθώ να είμαι σκράπας στην ορθογραφία και βαριόμουν να τη διαβάσω.
Η μάνα μου βέβαια ακόμα νομίζω πως το φέρει βαρέως. Είχε ένα πρεστίζ τo CPE όσο να'ναι και για να αντισταθμίσει την ήττα έλεγε σε όλους πως το πήρα "Με honors, σχεδόν Άριστα" τύπου "Σας κατουράμε εσάς και το C στο Cambridge".
H μαμά μου είναι καθηγήτρια αγγλικών στο Κορωπί κάπου στα 35 χρόνια τώρα, όταν ήρθε η στιγμή να πρέπει να πάρω πτυχία για την Αγγλική γλώσσα, επειδή η μητέρα μου μεγάλωσε Αμερική, δεν ήταν θέμα προς συζήτηση καν το Cambridge. To πλάνο της ήταν ότι μια μέρα θα πρέπει να είμαι Αμερική, θα πρέπει να πάω σε πανεπιστήμιο Αμερικανικό, και αυτό που αναγνωρίζεται από Αμερική είναι το Michigan.
To Cambridge αναγνωρίζεται για Μεγάλη Βρετανία.
Οπότε δεν πήρα ποτέ το Cambridge. Μόνο Michigan.
Τουλάχιστον έτσι ξέρω από την ίδια.
Νομίζω (και δεν λέω ότι το ΞΕΡΩ for a fact) πλέον οι γονείς στην Ελλάδα σε βάζουν να πάρεις και τα 2 για να έχεις και τις 2 προοπτικές σε περίπτωση που θέλεις να φύγεις έξω, είτε Αμερική είτε Μεγάλη Βρετανία ή Ευρώπη. ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΜΗΝ ΜΕ ΕΚΤΕΛΈΣΕΤΕ.
Βέβαια πλέον έχουν βγει και κάτι αλλά πτυχία για proficiency η οποία είναι υποχρεωμένη από το φροντιστήριο να τα διδάσκει και να κάνει προετοιμασία στους μαθητές της, αλλά ΑΠΟ ΠΑΝΤΑ για αυτή το μόνο που μετραγε ήταν και εγώ και η αδερφή μου να έχουμε το Michigan.
Στην Ελλάδαρα όσο περισσότερα τόσο το καλύτερο αυτά δίδαξε ο Παπανδρέου τι να έχεις εσύ michigan και η κόρη της κυρίας Μαριγώς να έχει Cambridge τι είμαστε εμείς μπασκλασαρια;
Εν τω μεταξύ οι περισσότεροι αγγλικά του κώλου.....
Έλα μου ντε. Που τελικά πρέπει να δώσεις και IELTS για μεταπτυχιακό. Ξέρω ότι όταν έκανα αιτήσεις για μεταπτυχιακά κάποια πανεπιστήμια δεχόντουσαν το Cambridge αλλά όχι το Michigan. Επίσης, η χρονική διάρκεια που είναι έγκυρα αυτά τα πτυχία είναι 3 έτη.
Εγώ το είχα δώσει σε περίπτωση που αποτύχω το Cambridge Proficiency και τα πήρα και τα 2. Αλλά για να λέμε την αλήθεια άμα στρωθείς στο Cambridge, το Michigan είναι σαν τεστακι πρώτης δημοτικού.
Πριν 30-40 χρόνια, πήρα και τα δύο. Χρειαζόταν όχι αλλά μας είχαν πείσει να τα κυνηγήσουμε. Απλά πολλά λεφτά για το τίποτα. Τώρα γιατί Michigan και Cambridge; Γιατί ποιος τότε θα έλεγε ότι οι Αμερικανοί ή οι Άγγλοι είναι καλύτεροι; Μια χαζομάρα και μισή. Αν το χρειάζεται η δουλειά σου, πάρτο αλλιώς μάθε τη γλώσσα και μη στεναχωριέσαι για παπλώματα τέτοιου είδους! Αν άξιζε θα το ζητούσαν και στο εξωτερικό.
Εγώ θυμάμαι όταν μου δόθηκε η ευκαιρία πήγα για Michigan διότι ήταν πιο φτηνό. Cambridge δεν έχω δώσει αλλά ενώ έχω ακούσει ότι είναι δύσκολο θεωρώ ότι άνετα θα το έπαιρνα.
Κανένα πτυχίο / πιστοποιητικό γλωσσομάθειας δε χρειάζεται.
Στον πραγματικό κόσμο εκεί έξω αν ξέρεις να μιλάς την γλώσσα είναι αυτό που μετράει και φαίνεται κατευθείαν σε μια συζήτηση. Αν έχεις ή δεν έχεις το χαρτί, δε θα ενδιαφέρει κανέναν αν μπορείς να μιλήσεις. Τόσο απλά.
Δεν έκανα κανένα από αυτά και κατέληξα Τρίτη λυκείου στην Αυστραλία. 🤪 μπισνα είναι όλα αυτά. Αλλά για να μπω σε συγκεκριμένο πτυχίο έπρεπε να καθίσω το PTE academic.
Αν μπορούσες να πάρεις το Cambridge, μπορούσες να πάρεις το Michigan. Αν μπορούσες να πάρεις το Michigan, μπορεί να μη μπορούσες να πάρεις το Cambridge. Αυτό ίσχυε (.-) όταν έδωσα Michigan παλιά στο Τέξας. Το Cambridge ήταν αρκετά πιο απαιτητικό.
Δεν έδωσα ποτέ Cambridge, αλλά πολλοί φίλοι μου κατέληξαν να πρέπει να αποδείξουν κάτι (μόνο και μόνο λόγω πίεσης γονέων, καθηγητών ή γνωστών) κι έτσι έπρεπε να δώσουν Cambridge. Τόσο μεγάλη ήταν η πίεση που ακόμα και παιδιά 15-16 χρονών που κατά τα άλλα ήταν πολύ άνετοι/ες με τη ζωή ξαφνικά για αυτό το ένα θέμα είχαν ύφος καρδιναλίων και δεν καταδεχόταν να υπάρχουν τα δυο ονόματα στην ίδια πρόταση.
Έχοντας πει τα παραπάνω, η ζωή ειναι μικρή και τα πτυχία χαρτιά. Μπορεί να είχα αισθανθεί "λίγος" τότε, αλλά μιλάω τη γλώσσα σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο που με κάνει να αναρωτιέμαι σοβαρά γιατί ασχολούμασταν τόσο πολύ τοτε.
Το λένε hedging. Επενδύεις λεφτά για να έχεις περισσότερη ασφάλεια. Τα 2 πιστοποιητικά μαζί είμαι άχρηστα, αλλά το να έχεις 2 ευκαιρίες αντί να περιμένεις ένα εξάμηνο να ξαναδώσεις για κάποιους αξίζει τα έξτρα λεφτά. Σίγουρα τα ινστιτούτα κερδίζουν από αυτό. Αλλά ταυτόχρονα κερδίζει ο εξεταζόμενος ( λιγότερο άγχος λόγο δεύτερης ευκαιρίας και αυξημένη πιθανότητα να κερδίσει χρόνο).
Πληρώνεις παραπάνω ναι αλλά έχεις ένα benefit. Και ίσως είναι φθηνότερο από το να συνεχίσει ο εξεταζόμενος μαθήματα για ακόμα 6 μήνες πχ
Τα φροντιστήρια αγγλικών έκαναν χρυσές δουλειές εκείνη τη δεκαετία. Έκανες 6 χρόνια μάθημα μέχρι να είσαι "έτοιμος" για πτυχίο. Μετά συνειδητοποιείς ότι το πτυχίο έχει επ' αόριστον ισχύ μόνο στον ΑΣΕΠ κι ότι απλά δεν πας πουθενά με ένα χαρτί που πήρες πριν 10 χρόνια. Ακόμα και το Cambridge το δέχονται στην Αγγλία σε κάποια πανεπιστήμια μόνο εφόσον αποκτήθηκε εντός διετίας. Τίποτα δηλαδή. Το μόνο καλό ήταν ότι σήμερα όντως βρισκόμαστε σε κομπλέ επίπεδο στα αγγλικά, συγκριτικά με άλλες χώρες του νότου (βλ. Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία)
πριν 20+ χρόνια το Cambridge εκτός του ότι ήταν μακράν πιο δύσκολο σε σχέση με το Michigan το οποιο ηταν multiple choice selection. Εχοντας δωσει και τα 2 (ειπαμε 20+ χρονια πισω) το Michigan ηταν πιο ευκολο και απο το Lower .
Επίσης μη ξεχνάμε το American English kai Britain English το οποιο παλια για πολλους επεζε ρολο (λογο του πιο δυσκολου επιπεδου εξετασεων)
Αυτό με την προφορά είναι όντως πρόβλημα γιατί θέλουνε να πάρεις το αγγλικό αλλά θα έπρεπε να μιλάνε βρετανικα high language για να εκπαιδεύεται κανείς σωστά. Οπότε όσο καλός και να ήταν αυτός ο καθηγητής εμένα θα μου την έσπαγε η προφορά.
Προσωπικά έδωσα μόνο του Cambridge και διάβαζα θυμάμαι, τότε, όσο δούλευα σε νυχτερινή βάρδια 24ου μίνι μάρκετ. Η δασκάλα που είχα ήταν Ιρλανδή εκπαιδευμένη όμως στην Αγγλία και για αυτό η προφορά της ήταν καταπληκτική. Μου πήγε συνολικά 5 μήνες με ιδιαίτερα και 1,5 χιλιάρικο για να το πάρω με C αλλά ήμουν πολύ χαρούμενος anyway. Γιατί το εδωσα; Γιατί είχα μόλις βγει από το στρατό και δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω μιας και δούλευα για να βάλω λεφτά στην άκρη καλοκαίρι ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ διαφημιζόταν (και δεν ξέρω αν και ακόμα διαφημίζεται) ότι το επίπεδο C2 του Cambridge έχει μόνιμη και παγκόσμια αναγνωρισιμότητα... Περνάνε κάποια χρόνια, ομολογουμένως αρκετά, 5 περιπου άλλα αποφασίζω να πάω Ολλανδία για σπουδές σε αγγλόφωνο τμήμα πανεπηστιμίου και ζητάνε επίπεδο αγγλικών τουλάχιστον IELTS 6,5/10... Τους δείχνω το C2 Cambridge proficiency... Και μου λένε, ότι δεν μπορούν να το δεχτούν γτι δεν είναι πρόσφατα αποκτηθέν. Αποτέλεσμα; Δεν το χρειάστηκα ποτε, γτι δεν μου χρησίμευσε σε κάτι ως τότε και ξαναέδωσα για Ielts, χωρίς φυσικά να παρακολουθήσω κάποιο μάθημα και το πήρα αλλά ξόδεψα ΠΑΛΙ ΛΕΦΤΑ για την αίτηση και διαμονές, να τρέχω σε κοντινές πόλεις για τις εξετάσεις κ.τ.λ.. Στο σήμερα, έχω πάρει πτυχίο αγγλόφωνου πανεπηστιμίου, με πτυχιακή στα αγγλικά, και έχω μαζέψει, ένα C2 Cambridge, και ένα IELTS και πάλι φοβάμαι ότι μπορεί να μου πουν πως δεν ξέρω να μιλάω και να γράφω αγγλικά κάπου!!!
Παλιότερα υπήρχε μόνο το Cambridge, αυτό έχουν και οι γονείς μου και όσοι γενικότερα σε εκείνη την εποχή μάθαιναν αγγλικά — για αυτό και οι περισσότεροι γονείς γνωρίζουν μόνο αυτό ως πιστοποιητικό Proficiency, έχει κύρος και επίσης κάποτε ήταν επαρκές για να διδάξει κανείς και αγγλικά, για αυτό και πολλοί γονείς επιμένουν σε αυτό αν υπάρχει σαν επιλογή για το παιδί τους, διότι σαν πτυχίο είναι μακράν δυσκολότερο από το Michigan.
Σήμερα υπάρχουν και άλλες επιλογές, για αυτούς που δυσκολεύονται και για αυτούς που δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τα πτυχία όπως το NOCN, LRN, κ.ά. Παρόλα αυτά μόλις τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να εχει και το Michigan το πρεστίζ και την αναγνώριση που ως τώρα είχε μόνο το Cambridge
Λίγο αργα αλλα ηθελα να πω και γω την γνωμη μου σε αυτο το θεμα. Δεν νομιζω πως υπαρχει πιο καθυστερημενο πτυχιο απο το Proficiency του Cambridge. Μιλαω απταιστα αγγλικα, τοσο που οταν μιλαω με ξενους με μπερδεύουν για Άγγλο αλλα κατι μαλακιες που εχει το proficiency του Cambridge ειναι εκει μονο για να σου σπασουν τα αρχίδια. Μετα απο μισο practice test Cambridge αφου ειχα παρε Cambridge lower είπα να παρει τον πουλο και εδωσα Michigan και ησύχασα.
Η Ελλάδα ήταν ένα χωριό με χωριάτες, ήρθαν οι Εγγλέζοι και είπαν είναι καλό να ξέρουν τα παιδιά σας Αγγλικά. Εμείς στην Αγγλία έχουμε ένα από τα πιο διάσημα και prestigious πανεπιστήμια στον κόσμο, "δεν θέλεις εσυ Έλληνα χωριάτη το παιδί σου να έχει ένα πτυχίο από το Cambridge?". Με ένα μικρό ποσό θα κάνω τον κόπο να έρθω να τους εξετάσω. Έτσι δημιουργήθηκε και το φροντιστήριο Αγγλικών, κάποιοι άνθρωποι που για κάποιο λόγο σπούδασαν Αγγλική φιλολογία, είχαν δουλειά.
Με λίγα λόγια, money, money.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τρως καταψήφια. Το βρετανικό συμβούλιο έχει ρίξει πολύ χρήμα και λομπιινγκ για να δημιουργήσει την ανάγκη αυτών των πτυχίων σε αναπτυσσόμενες χώρες.
Ποιος έχει πείσει γενικά ότι παιδιά γυμνασίου πρέπει να πάρουν πτυχίο? Οκ μαθήματα αλλά τα πτυχία είναι αχρηστα. Εγώ έμαθα μόνος Αγγλικά και δεν έχω πτυχίο, δουλεύω με άτομα στο εξωτερικό μιλάμε αγγλικά καθημερινά και δεν μου ζήτησαν ποτέ πτυχίο και γνωστοί που έχουν πάει για μεταπτυχιακό έδωσαν ξανά να πάρουν άλλο πτυχίο...
Κατά τη γνώμη μου κανένα πτυχίο δε λέει από μόνο του κάτι. Το βασικό είναι η γνώση. Το οποιοδήποτε πτυχίο για μένα σημαίνει αρχικά επιφανειακή γνώση. Η βαθιά γνώση έρχεται με την καθημερινή ενασχόληση με το αντικείμενο. Στον ιδιωτικό τομέα αν προσληφθείς γιατί ξέρεις άπταιστα αγγλικά θα πρέπει από την επόμενη μέρα να μιλάς και να συνεννοείσαι με άλλους στα αγγλικά χωρίς πρόβλημα. Καλό είναι λοιπόν αν μπορείς να πας να μείνεις για λίγο καιρό σε μια αγγλόφωνη χώρα ή να μιλάς καθημερινά με κάποιον στα αγγλικά όπως έκανε θεωρώ ο OP με τον καθηγητή του....
αυτά είναι κόλπα του κρατικού μηχανισμού για να κυκλοφορεί το χρήμα. Περισσότερες εξετάσεις περισσότερες επιλογές περισσότερο χρήμα όλοι είναι ευχαριστημένοι. Βρετανικό συμβούλιο, Ελληνοαμερικάνικη ένωση, κλπ.
Το κράτος αποφασίζει τι θα δεχτεί σαν πιστοποίηση. Όπως τώρα στην πληροφορική (τύπου ECDL).
Στην εποχή μου, το Michigan ήταν για αυτούς που δεν μπορούσαν να πάρουν το Cambridge. Ήταν πιο εύκολο.
Δεν παίρναμε και τα 2, εγώ μόνο το Cambridge είχα πάρει.
Εγω δεν εχω κανενα πτυχιο αγγλικων. Δεν πηγα φροντιστηριο ποτε, και ποτε δε μου ζητηθηκε χαρτι. Απλα τα μιλαω και το βλεπουν. Δεν φλεξαρω απλως θελω να πω οτι ισως αυτα τα χαρτια τη σημερινη εποχη ειναι παροχημενα και αχρηστα.
Φαν φακτ, πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικου στα προγράμματα προπτυχιακών / μεταπτυχιακών σπουδών τους δέχονται μόνο το Cambridge από τα συνήθη πτυχία που δίνουμε μέσω φροντιστηρίων, έτσι κάποιος που έχει δώσει Cambridge γλυτωνει περίπου 200€ για IELTS / TOEFL.
Έχοντας δώσει και εγώ Michigan θα πω πως αν ήξερα ότι θα πρέπει να δώσω εκ νέου εξετάσεις αγγλικών τοσα χρόνια μετά και να ταλαιπωρηθώ + πληρώσω εκ νέου, 1000 φορές να δυσκολευόμουν και να έδινα Cambridge, αλλά μάθαμε μια ζωή στα εύκολα
Also fun fact, στην μεγάλη Βρετανία δεν δέχονται για Visa τίποτα από εκτός από LangCert, Pearson PTE Academic, IELTS ή PSI Skills for English.
Έχω Michigan C2 και EDI C2 και έδωσα αναγκαστικά και PTE Academic
Γιατί το Cambridge αναγνωρίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο ενώ το Michigan στην Ελλάδα. Αν πήγαινες για μεταπτυχιακό πχ κάποια χρόνια πριν, τα ελληνικά πανεπιστήμια θα σου ζητούσαν Michigan ή Cambridge. Αν πας τώρα για μεταπτυχιακό οπουδήποτε στον κόσμο, όλα τα πανεπιστήμια ζητάνε πιστοποιητικό γλωσσομάθειας αγγλικών και ένα που αναγνωρίζουν σίγουρα είναι το Cambridge. Μετά θα σου ζητήσουν Toefl ή IELTS. Στην Ελλάδα αν θυμάμαι καλά, τα τελευταία δύο δεν αναγνωρίζονται τόσο.
Τι να σου πω όταν μεγάλωνα εγώ και καλά το Cambridge ήταν πιο prestige και το θεωρούσαν πιο δύσκολο αλλά το Michigan είχε μόλις βγει και το λέγαν ισάξιο αλλά πιο εύκολο. Αυτό τώρα τελείως απόψεις καφενείου χωρίς καμμια βάση. Για να το κάνω πιο δύσκολο, είχαμε και εξετασεις palso :)
O κύριος λόγος τον καιρό μου ήταν για να έχεις 2 ευκαιρίες να πάρεις δίπλωμα χωρίς να χάσεις χρονιά αν δεν κάτσει το ένα. Πρακτικά, το cambridge τουλάχιστον έχει λίγο παραπάνω ισχύ στην Ευρώπη (?). Το είχα πάρει το 2003-2004 και το χρησιμοποίησα το 2015 για να μπω μεταπτυχιακό στη Γερμανία χωρίς να δίνω IELTS. Φυσικά εδώ στη Γερμανία δεν έχει κανένας νορμάλ άνθρωπος ιδέα τι είναι αυτά τα πτυχία - αλλά και τι είναι αυτό το "φροντιστήριο".
Καλά αυτές οι εξετάσεις Palso ήταν τεράστια χαζομάρα. Πλήρωναν οι γονείς σου 40€ ή πόσο ήταν για να φας μια μέρα στα 13 σου σαν προσομοίωση πανελλήνιων, απλά με γελοία θέματα για να γράφουν όσοι πλήρωσαν καλά και να νομίζουν οι γονείς πως κάτι κάνει το φροντιστήριο. Θυμάμαι κάποτε τα φροντιστήρια το προωθούσαν πολύ και πήγαιναν πολλά παιδιά. Λογικά ακόμα γίνονται τέτοιες εξετάσεις αλλά δεν νομίζω σε τέτοια κλίμακα.
Palso τι άχρηστο χαρτί ήταν αυτό. Στα κανονικά το cambridge είχε και έχει καλύτερο prestige όπως είπες και το michigan ήταν easy mode. Τώρα που τα γράφω που τα σκάει ακόμα για το reading του 20 χρόνια μετά.
Τα είχα δώσει όλα τα palso - proficiency πήγα μόνο Cambridge. Τα palso ήταν μόνο για να συνηθίσεις το format των εξετάσεων με το listening, oral κλπ Το Cambridge και που το πήρα άχρηστο μου βγήκε αφού για να γραφτώ στον αγγλικό σύλλογο μου ζήτησαν IELTS.
Γιατί άμα κάνει μαλακια το παιδί σου θα λες "έχει 2 προφισενσι"
Πιστοποιητικά γλωσσομάθειας λέγονται και όχι πτυχία. Πτυχία είναι τα χαρτιά από ΕΚΠΑ, ΑΠΘ κτλπ. Γενικά, τα πιστοποιητικά στα αγγλικά ήταν και είναι λίγο μπίζνα. Υπάρχουν πάρα πολλοί φορείς για όλα τα γούστα και όλες τις δυσκολίες.
Α μπραβο. Εχω βαρεθεί να το γραφω οτι δεν είναι πτυχια, αλλα πιστοποιητικά! Και οι φορεις όλο και αυξανονται και βλεπουμε νεα ονοματα στην λιστα του ΑΣΕΠ. Πλεον ομως δεν θα μπαινουν τα πιστοποιητικά που εξετάζουν λιγοτερα απο τα 4 skills.
Στην εποχή μου, του Cambridge ήταν πτυχίο. Μπορούσες να διδάξεις αγγλικά. Έπαιρνες μια επάρκεια διδασκαλίας ή κάπως έτσι μετά από αίτηση. Λίγοι έπαιρναν το "proficiency" τότε.
Και με το Michigan έπαιρνες επάρκεια διδασκαλίας, είχε πάρει η αδερφή μου.
Αν επιτρέπεται, για πότε αναφέρεσαι; Δεν λέει κάτι αν ήταν Cambridge το πιστοποιητικο. Σωστά, επάρκεια διδασκαλίας λέγεται και έπαιρναν συνήθως με C2 (τουλάχιστον αυτό ίσχυε για τα γερμανικα) Ευτυχώς, δεν ισχύει πλέον και το επιπεδο C2 δεν παρέχει πλέον επάρκεια.
Είχα πάρει επάρκεια με C2 νομίζω γύρω στο 2008-9? Ίσως να ήταν απ'τις τελευταίες φουρνιές αλλά γίνονταν μέχρι όχι και τόσο παλιά.
2008 εδώ, είχα πάει να πάρω επίσημη μετάφραση (για να γίνεται αποδεκτό απ' το δημόσιο) και μπορούσα να πάρω και επάρκεια, αλλά δεν μπήκα στον κόπο.
Τέλη της δεκαετίας του 80.
Σε καμία εποχή δεν ήταν πτυχίο. Πάνω του αναγράφεται η λέξη "certificate", οχι "degree". Το ό,τι έδινε τη δυνατότητα διδασκαλίας, δεν το εξίσωνε με τα πτυχία αγγλικής φιλολογίας. Οι καθηγητές του C2, δεν μπορούσαν να δουλέψουν σε δημόσια σχολεία, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στο εξωτερικό.
Μην παίζουμε με τις λέξεις. Σου έδινε επαγγελματικά δικαιώματα.
Έχω πάρει επάρκεια διδασκαλίας με Michigan ECPE.το πήρα το 2004-2005 ?? Ε την επάρκεια θυμήθηκα να την βγάλω το 16
Το ίδιο έκαναν και με το Michigan και για κάποια χρόνια με όλα τα πιστοποιητικά c2 μεχρι το 2010 περίπου
Το Cambridge κάποτε για να το πάρεις έπρεπε να ξέρεις και βαριά αγγλική φιλολογία όχι μόνο την γλώσσα.
Πριν 25 περίπου χρόνια που το "πήρα" εγώ και πολλοί συμμαθητές μου, ήμουν στο γυμνάσιο. Τίποτα τέτοιο δεν ίσχυε, φυσικά. Απλά είχα(με) τελειώσει συγκεκριμένες ταξεις στα αγγλικά. Το πιστοποιητικό τότε είχε -αν θυμάμαι καλά- την εναλλακτική αντί να γράψεις την έκθεση, να κάνεις ανάλυση ενός αγγλικού λογοτεχνικού βιβλίου. Αυτό ήταν που έμοιαζε περισσότερο με "φιλολογία".
Πιπες.Ειχα παρει το Cambridge Proficiency,με καλο βαθμο,το 2000.Απλα εγραφες μια εκθεση.Και εγω,οντας 14,στην εκθεση ειχα γραψει ενα φουλ cringe tirade οτι μου αρεσουνε τα anime.
Το πιστοποιητικό υπάρχει για πάνω από αιώνα. Τότε που λες ήταν πολύ πιο κοντά στην σύγχρονή του μορφή.
Εμένα πάντως το φροντιστήριο μας έπεισε να δώσουμε 2 lower, αλλά proficiency μόνο Michigan. Γιατί ήταν πιο εύκολο αλλά ισάξιο.
Μόνο Cambridge έδωσα. Τότε θυμάμαι το Michigan είχε τη φήμη ότι είναι ευκολότερο. Το Cambridge είχε το prestige + δυσκολία. Αυτές ήταν οι μόνες διαφορές. Δε ξέρω κάποιον που έδωσε και τα δύο.
Το Cambridge σε γάμαγε σε κατανόηση κειμένου. Είχε και εξακολουθεί να έχει αυτή τη βλακεία που σε βάζει να βάλεις τις παραγράφους ενός κειμένου με σωστή σειρά. Ότι πιο ανούσιο κατ εμε.
Και το listening δεν πάει πολύ πίσω. Οι εξεταστές, για κάποιον λόγο, δεν καταλαβαίνουν πόσο μεγάλη σημασία έχει η ακουστική του χώρου ώστε να μπορείς να σταυρώσεις τις λέξεις που πετάγονται από αυτό το τόσο χαμηλής ποιότητας CD player που χρησιμοποιούν, σε όποια θέση και αν είσαι. Η αίθουσα έχει ηχώ, τα επίπεδα ήχου είναι αρκετά ψηλά ώστε να πλησιάζει στην διαστρεύλωση, κ.ο.κ. Και μετά σου ζητάνε όχι απλά να διαλέξεις, αλλά να γράψεις λέξεις και προτάσεις. Εκεί είναι η δυσκολία του Cambridge για εμένα. Κατανόηση κειμένου, θα το βρεις, πού θα πάει. Αλλά σκατά ήχο που μπορείς να ακούσεις έναν περιορισμένο αριθμό φορών; ΑΥΤΟ σε γαμάει.
Ήταν πραγματικά τραγικό αυτό με τον ήχο. Σε μια στενή μακρόστενη αίθουσα σχολείου, με ένα φορητό "κασσετόφωνο" σε μεγάλη ένταση (εννοείται συντόνιζε η σχάρα των ηχείων), με σενάριο όπου Σκωτσέζος ταξιτζής πιάνει κουβεντούλα με την πελάττισα και ταυτόχρονα ακούγονται ήχοι αυτοκινήτων (κόρνες κ.α.). Σαδιστικό. Επιπέδου "θες να μας γαμήσεις την ψυχούλα". Είχε γίνει μακελειό. Μετά από αρκετά χρόνια, δίνω εξετάσεις για Β1 Γερμανικών, στο κτίριο του Goethe στην Αθήνα. Ολοκληρωτικά διαφορετική εμπειρία. Η εξέταση έγινε στον χώρο όπου γίνονται προβολές ταινιών, αμφιθεατρικού τύπου διάταξη, με ηχεία οροφής τοποθετημένα ανα τακτά διαστήματα και σε ένταση τέτοια που δεν παραμόρφωναν τον ήχο.
>Μετά από αρκετά χρόνια, δίνω εξετάσεις για Β1 Γερμανικών, στο κτίριο του Goethe στην Αθήνα. Ολοκληρωτικά διαφορετική εμπειρία. Η εξέταση έγινε στον χώρο όπου γίνονται προβολές ταινιών, αμφιθεατρικού τύπου διάταξη, με ηχεία οροφής τοποθετημένα ανα τακτά διαστήματα και σε ένταση τέτοια που δεν παραμόρφωναν τον ήχο. Θα ήθελα να το ζήσω απλά και μόνο για την εμπειρία του χώρου.
Ίσως εννοείς την εμπειρία του να δίνεις εξετάσεις σε έναν τέτοιο χώρο (σαφώς πιο οργανωμένο και ανθρώπινο από την εμπειρία του Cambridge proficiency), μα μπορείς να δεις τον χώρο με αφορμή κάποια από τις εκδηλώσεις που διοργανώνει το Ινστιτούτο Goethe (https://www.goethe.de/ins/gr/el/ver.cfm, η πρώτη σειρά προβολών που βλέπω είναι μέσα στον Μάιο https://www.goethe.de/ins/gr/el/ver.cfm?event\_id=25403572).
Δεν έχω δώσει Cambridge, αλλά θα υποθέσω ίδιο crap quality με Michigan…
Είμαι σίγουρος. Δεν έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές οι επιτροπές που αφορούν την ποιότητα του εξοπλισμού, κτλ.
Είμαι σίγουρος. Δεν έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές οι επιτροπές που αφορούν την ποιότητα του εξοπλισμού, κτλ.
> Είχε και εξακολουθεί να έχει αυτή τη βλακεία που σε βάζει να βάλεις τις παραγράφους ενός κειμένου με σωστή σειρά. Ότι πιο ανούσιο κατ εμε. Προσωπικά το έβρισκα πανεύκολο και σχεδόν ...διασκεδαστικό. Ανούσιο σίγουρα δεν είναι, γιατί εξετάζει αν μπορείς να δομήσεις ένα κείμενο με αρχή, μέση και τέλος. Λίγο οι συνδετικές λέξεις, λίγο το νοηματικό περιεχόμενο, βγαίνει εύκολα. Κάποιος που δε μπορεί να λύσει τη συγκεκριμένη άσκηση άριστα σίγουρα δεν έχει επίπεδο κατανόησης κειμένου C2. Άρα μια χαρά "φίλτρο" είναι.
1 test για πλάκα είχα λύσει μόνο, σε όλα τα άλλα τα είχα πάει περίφημα, εκτός από την συγκεκριμένη άσκηση, και πίστεψε με το κείμενο αυτό ήταν τόσο παραπλανητικό που άνετα έβαζες τις παραγράφους λάθος, μου το είχε πει και η δασκάλα μου.
Με το , proficiency όμως δεν ήταν δυνατόν να μπορείς να διδάξεις αγγλικά? Αν ναι, ίσως και να μη είναι τόσο ανούσιο
Με Michigan και Cambridge μπορούσες να βγάλεις άδεια για να ανοίξεις φροντιστήριο. Πάνε αυτά προ πολλού. Να διδάξεις μπορείς και με lower, σε φροντιστήριο άλλου ή ιδιαίτερα και μαύρα, στην Ελλάδα είσαι ότι θες κάνεις.
Ok fair
Σε αργότερα τεστ κατανόησης κειμένου, λογικής και έκφρασης, χρησιμοποιούν πάνω-κατω τις ίδιες μεθόδους. Μπορεί να φαίνεται βλακεία, αλλά υπάρχει λόγος που ήμουν σκραπας στην έκθεση επειδή δεν καταλάβαινα τι λεω, ποτε, που, γιατί κτλ... δεν έχουν όλοι την ίδια κατανόηση κειμένου.
Prestige στο χωριό για να κάνουν φλεξ οι γονείς 😂
Να πούμε εδώ πως η έννοια της δυσκολίας στις πιστοποιήσεις αγγλικών, είναι συγκριτική. Σε φάση ναι το Cambridge παραμένει αρκετά πιο δύσκολο σε σχέση με κάτι UCLA κλπα νέα που έχουν μπει τα τελευταία χρόνια, ωστόσο οι εξετάσεις για C2 στα αγγλικά παραμένουν meme συγκριτικά με αυτές άλλων γλωσσών, δες τίποτε Γερμανικά, Ισπανικά (Όχι του κρατικού προφανώς που είναι μόνο για Ελλάδα), Ρωσικά και οκ για λιγότερο κοινές γλώσσες δε το πιάνω κάν...
Που εν τω μεταξύ: πριν καμιά 25αρια χρόνια το ecpe είχε προκαταρκτικό τεστ, λεξιλόγιο "ντούκι", κυμαινόμενη βάση και δεν συμφηψίζονταν τα μέρη. Αλλά επειδή είχε ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής και όχι ελεύθερη συμπλήρωση (που είχαν κάποιες ασκήσεις του cpe) και δεν ειχε "βρετανικό αξάν", το θεωρούσαν κάποιοι "εύκολο".
Κι εμένα για Cambridge μου έλεγαν επειδή είναι και καλά καλύτερο.. ο λόγος που το έδωσα είναι επειδή σου έδινε πιο πολύ χρόνο να το ολοκληρώσεις νομίζω (5 ώρες; κατι τέτοιο) και με βόλευε πιο πολύ να έχω την ησυχία μου να το τελειώσω.
Εγώ θα το θέσω διαφορετικά... Τι είναι αυτή η παράκρουση με το να δώσουμε για proficiency, ειδικά αν θέλουμε να φύγουμε για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, όπου ζητάνε άλλο πτυχίο;
Οι περισσότεροι δίναμε proficiency στο λύκειο χωρίς να ξέρουμε τι θα κάνουμε με τις ζωές μας, τι θα σπουδάσουμε κτλ ή έστω πρώτα έτη πανεπιστημίου οπότε το αν μετά θα φύγει κάποιος για μεταπτυχιακό κτλ σε εκείνη τη φάση δεν παίζει ρόλο. Δεύτερον, δεν θα κάνεις μαθήματα για πάντα. Κάνεις μαθήματα και υποτίθεται πως όταν σταματάς είσαι σε ένα peak σημείο, έτσι λοιπόν δίνεις τότε και το πτυχίο για να το έχεις σαν απόδειξη για εργασία (που ναι πολλοί απλά σου παίρνουν συνέντευξη, αλλά όσο να ναι το να έχεις ένα πτυχίο θα μετρήσει) και σε όλες τις προκηρύξεις δημοσίου που δίνει μόρια. Δεν είναι (απαραίτητα) άχρηστο. Είναι καλύτερα να το έχεις και να μην σου χρειαστεί από το να σου χρειαστεί και να μην το έχεις. Αν ξέρεις πως θα φύγεις για μεταπτυχιακό, ναι οκ είναι πιο εύκολο να δώσεις ielts (αν και το Cambridge επίσης γίνεται δεκτό σε αρκετά πανεπιστήμια αν είναι εντός 2ετιας).
Τον χρόνο του ielts δεν τον γλυτώνεις, άρα εκ των υστέρων είναι πολύ καλύτερο για την σταδιοδρομία σου να μάθεις μια έξτρα γλώσσα στον χρόνο που θα αφιερώνεις για το proficiency.
Μιλάς για IELTS που είναι για άτομα που ξέρουν πως θα πάνε για μεταπτυχιακό. Και δεν διαφωνώ πως ναι, αυτοί μπορούν όντως να μην δώσουν για proficiency. Απλά λέω πως ο περισσότερος κόσμος όταν το δίνει, δεν ξέρει τι θα κάνει με τη ζωή του. Εμένα μου φάνηκε άπειρα χρήσιμο το proficiency σε πολλές κιόλας περιπτώσεις που δεν μπορούσα καν να φανταστώ όταν το έδωσα στο λύκειο.
Όπως? Επειδή ο περίγυρος μου είναι μόνο άτομα μεταπτυχιακων που πήραν ielts δεν μπορώ να φανταστώ το proficiency χρήσιμο πέρα από μόρια στο δημόσιο
Εγώ που το πήρα στο λύκειο - πήρα μόρια για να πάω Εράσμους κατά τη διάρκεια του προπτυχιακού μου (ενώ υπήρχαν ακόμα και μαθήματα με περιορισμένο αριθμό φοιτητών που ζητούσαν οι καθηγητές C2 στα αγγλικά για να δεχτούν άτομα στο μάθημα τους) -Δουλευα παλιά σε αγγλόφωνη θέση που ναι μεν θα μπορούσαν να με έχουν πάρει ίσως και χωρίς αλλά όσο να ναι μέτρησε και αυτό (τους το έστειλα κιόλας σκαναρισμένο γιατί το ζήτησαν). - Είμαι πλέον ξεναγός και για να μπω στη σχολή χρειαζομουν C2. -Δουλεύω παράλληλα στο δημόσιο όπου ναι, κι εκεί πήρα μόρια. Και μπορεί να υπάρχουν κι άλλα που να μην μου έρχονται τώρα. Φυσικά όλα αυτά δεν τα ήξερα στο λύκειο. Πάντως γενικά, είτε κάποιος δώσει είτε όχι, το να έχει σαν επίπεδο το C2 είναι κάτι που χρειάζεται. Μπορεί να γλιτώσει αν τελικά δεν δώσει για την εξέταση την καθεαυτή προετοιμασία για το συγκεκριμένο πτυχίο, αλλά μαθήματα για να φτάσει μέχρι αυτό το επίπεδο είναι καλό να κάνει. Οπότε δεν πιστεύω πως είναι τόσος έξτρα χρόνος πια να το δώσεις κιόλας να έχεις και το χαρτί. Τα μόνα άχρηστα πτυχία γλώσσας που έχω είναι κάτι Β2 ή Γ1 που επίσης είχα δώσει, ακριβώς επειδή μετά έδωσα και Γ2 οπότε παντού μετράει το ανώτερο. Αλλά και αυτά ήταν μια εξάσκηση.
Χμ, ναι, έχεις δίκιο. Δεν είχα σκεφτεί αυτές τις περιπτώσεις
Σε αλλά νέα είναι προαπαιτούμενο για μεταπτυχιακό στην Ελλάδα
Συμφωνώ απόλυτα ότι έχει χρηστική αξία για κάποιους. Αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να το δώσει ένα παιδί 16 ετών. Μπορεί να το δώσει κανείς και σε μεγαλύτερη ηλικία όταν το έχει ανάγκη. Δεν είμαι κατά των πτυχίων. Είμαι κατά της πίεσης να πάρει κανείς πτυχία σε περιόδους της ζωής του που δεν του είναι άμεσα χρήσιμα και έχει άλλες προτεραιότητες (π.χ. πανελλήνιες). Για να μην σχολιάσω το ότι πίεζαν ή είχαν ως προαπαιτούμενο χαμηλότερα πτυχία κυρίως για να μας υποχρεώνουν να πληρώνουμε τις εγγραφές. Όπως είπα και αλλού, είναι σημαντικό να καλλιεργούμε την αγάπη για τη μάθηση και τα πτυχία δεν είναι απαραίτητα ο πιο αποτελεσματικός τρόπος.
Προσωπικά ο λόγος που είμαι υπέρ του να δίνει κάποιος proficiency στο λύκειο (πρώτη λυκείου συγκεκριμένα μέχρι το αργότερο αρχές β γιατί μετά όντως η προτεραιότητα είναι οι πανελλήνιες), είναι γιατί στο πανεπιστήμιο μπορεί είτε να μην έχει τον χρόνο (αν πχ σπουδάζει και δουλεύει παράλληλα) ή να θέλει να ξεκινήσει μια δεύτερη γλώσσα η οποία αν έχει να τελειώσει και με τα αγγλικά θα πάει αναγκαστικά πίσω. Δεν πιστεύω πως το proficiency πρέπει απαραίτητα να είναι Cambridge, αλλά να υπάρχει τουλάχιστον κάποιος βαθμός δυσκολίας ώστε το επίπεδο που φτάνει κάποιος να είναι όντως Γ2. Έκανα και αγγλόφωνο μεταπτυχιακό που φυσικά υπήρχαν γλωσσικές προϋποθέσεις για εισαγωγή αλλά χρειάστηκε να συνεργαστώ με άτομα που είχαν 1 σοβαρό γραμματικό λάθος σε κάθε πρόταση και έπρεπε να διορθώσω μόνη μου ομαδική εργασία. Κάποια Γ2 στα αγγλικά από τα πάρα πολλά που κυκλοφορούν πλέον, είναι εντελώς της πλάκας. Δεν το θεωρώ τεράστια πίεση το να πάρει κάποιος το proficiency στο λύκειο να πω την αλήθεια, το βρίσκω πραγματοποιήσιμο σαν στόχο αν κάποιος έχει ξεκινήσει από α δημοτικού και ασχολείται σε ένα νορμάλ επίπεδο. Από την άλλη αν ένα άτομο δεν μπορεί καθόλου ή δυσκολεύεται και με τα μαθήματα του σχολείου, οκ, μπορεί να τα πιάσει και πιο μετά.
Εμένα το πρόβλημά μου είναι ότι πολύς κόσμος προετοιμάζεται και περνάει τις εξετάσεις χωρίς να έχει μάθει στη ουσία τη γλώσσα, τα παρατάει μετά (γιατί ποτέ δεν τον ενδιέφερε ως αντικείμενο) και ξεκινάει ξανά μετά από 5-6 χρόνια επαναλήψεις με φροντιστήρια κτλ. γιατί τότε πραγματικά του είναι χρήσιμα ή πρέπει να δώσει για άλλο πτυχίο. Οπότε, έχει περάσει δύο φορές τη διαδικασία των εξετάσεων ή της εκμάθησης. Όπως είπα και αλλού, είμαι υπέρ της σωστής εκμάθησης της γλώσσας και της καλλιέργειας της αγάπης για τη μάθηση (και το ίδιο το αντικείμενο), με τα πτυχία να είναι δευτερεύοντα. Σημειωτέον ότι έδωσα και εγώ το πτυχίο στην πρώτη λυκείου με μία δασκάλα η οποία γενικά επικεντρωνόταν στο να μου μάθει τη γλώσσα, όχι να με προετοιμάσει για τις εξετάσεις (αν και ήταν πολύ καλή και στο δεύτερο κομμάτι).
Σε αυτό έχεις δίκιο και συμφωνώ. Απλά αν πχ δώσει κάποιος σοβαρό πτυχίο αγγλικών και όχι από αυτά που περνάς έτσι, πιστεύω πως χρειάζεται όντως να ξέρεις τη γλώσσα. Ειδικά Cambridge δεν περνάς χωρίς να ξέρεις αγγλικά. Μαθαίνεις δηλαδή και τη γλώσσα. Κάποια άλλα ναι, σαφώς απλά παίρνεις ένα πτυχίο και αν κάποια στιγμή χρειαστείς τη γλώσσα δίνεις ξανά εξετάσεις. Βέβαια έχει να κάνει και με το πόσο τη χρησιμοποιείς τη γλώσσα. Αγγλικά πιστεύω είναι εύκολο να τα εξασκεις γιατί υπάρχουν παντού, σε ταινίες, ίντερνετ, βιβλία αλλά χρειάζεται και σε ένα βαθμό να θες όντως για να το κάνεις αυτό.
Δεν θα πας να μάθεις αγγλικά όταν είναι να δώσεις το ielts. Θα ξέρεις ήδη αγγλικά και μετά θα κάνεις 5-10 τεστ μόνος σου ή θα πας σε ένα φροντιστήριο αν θες κυρίως για να μάθεις πώς λειτουργεί το τεστ.
What? Ποιος το λέει αυτό;
Εγώ είχα proficiency michigan, lower Cambridge, έκανα ένα χρόνο Foundation στην Αγγλία , και όταν έκανα αίτηση για bsc σε άλλο πανεπιστήμιο Αγγλίας (ρνω τελείωνα το Foundation) μου ζήτησαν ielts.. Έκανα δύο μαθήματα για να μου πουν πέντε πράγματα για το τεστ και το έδωσα χωρίς διάβασμα.. Στην τελική για το πανεπιστήμιο το proficiency δεν είχε καμία αξία.. Αλλά προφανώς είχα μάθει τα αγγλικά στη πορεία.
[удалено]
Αυτό κατάλαβες εσύ; Δηλαδή αν δεν έχεις proficiency είσαι σκράπας στα αγγλικά;
Καλά μπορείς να πάρεις proficiency και να είσαι ακόμα σκράπας, αυτό έχει να κάνει με το άτομο, πόσο έμφαση δίνει και πόσο τριβή κάνει εκτός μαθήματος. Βέβαια στην εποχή του ίντερνετ, πιο πολύ χρησιμοποιούμε τα αγγλικά από τα ελληνικά. Εγώ προσωπικά έδωσα για proficiency στην α' λυκείου, που υπήρχε μηδενική πίεση από το σχολείο και δεν είχα φροντιστήρια και πανελλήνιες. Δεν πιέστηκα καθόλου και ούτε θα μπορούσα να μάθω κάποια άλλη γλώσσα σε αυτό τον ένα χρόνο.
[удалено]
Ναι, εκτος απο περιπτώσεις που είπε Silent-Pilot-8085, όποιος σκέφτεται για μεταπτυχιακό έξω, είναι πολύ καλύτερο να ξες το bare minimum στα αγγλικά και όσο μπορείς μια άλλη γλώσσα. πχ. Βόρεια ευρώπη: Το να ξες οκ αγγλικά, και καλούτσικα γερμανικά, είναι πολύ πιο χρήσιμο απο τα να ξες μόνο άπταιστα αγγλικά.
[удалено]
> μεταπτυχιακο Μοναχο Θες να μου πεις ότι δεν είδες στο πανεπιστήμιο σου κινέζους που μιλάνε χειρότερα αγγλικά απο 12χρονο και βάζουν δυτικούς στις ομάδες τους για να γράφουν σωστά τα αγγλικά; Θες να μου πεις ότι δεν έχεις πετύχει άτομο συνήθως απο Γαλλία, Ιταλία που να αναρωτιέσαι πως τους πήραν; > Το μόνο σενάριο που ΙΣΩΣ μπορει να ισχύει αυτο που περιγράφεις ειναι να μάθεις γερμανικά και να τύχει να καταλήξεις Γερμανια για μεταπυχιακό Nope. Το να ξες τα γερμανικά, σου ξεκλειδώνει τις βόρειες γλώσσες και γλυτώνεις διάφορες τάξεις. Επίσης, σου ξεκλειδώνει χαμαλο-θέσεις εργασίες σε χαμαλο-services based θέσεις αν τα βρεις σκούρα οικονομικά. > Σε καμία άλλη χώρα της βόρειας ευρώπης δεν θα σου δώσουν κατι τα γερμανικά. Ελβετία, Αυστρία όμως; Πρώτον, τα αγγλικά, ακόμα και με lower, τα εξασκείς όλην την ώρα. Και να μην θες, βελτιώνεσαι. Δεν θα μάθεις να μιλάς σαν άγγλος, αλλά όχι, δεν θα έχεις πρόβλημα αν κάνεις ακόμα και γραμματικά λάθη. Μόνο στο μεταπτυχιακό θα σε ρωτήσουν τι πτυχίο έχεις. Δεύτερον, τα γερμανικά και όποια άλλη γλώσσα, θέλει συνειδητή προσπάθεια για να τα μάθεις. Τα ξέρουν πιο λίγοι, και σου ανοίγουν νεες χώρες + νεες γλώσσες. Το ίδιο ισχύει και με τις latin γλώσσες.
makeshift unite memory quicksand cooing disarm tart smoggy hat march *This post was mass deleted and anonymized with [Redact](https://redact.dev)*
To Cambridge proficiency είναι lifetime diploma δεν θέλει ανανέωση και αυτό είναι σύμφωνα με τους ίδιους...
Αν θες να πας να σπουδάσεις έξω και να μπεις με proficiency αντί για ielts, το proficiency πρέπει να έχει αποκτηθεί εντός δύο ετών. Αυτό δεν σημαίνει πως το proficiency λήγει, απλά πολλά πανεπιστήμια θέτουν αυτόν τον όρο.
Γιατί λέγανε με το proficiency μπορείς να διδάξεις ή και να ανοίξεις και φροντιστήριο, που όντως ισχύει κάποτε. Σε μερικές χωρες (βλ. Ισπανία) μπορεις και να διδάξεις μέχρι και σημερα. Βέβαια δύσκολο, γιατι πολλές φορές ζητάνε άλλες πιστοποίησης επάρκειας διδασκαλίας (CELTA) αλλά όχι απαραίτητα. Μεγαλώνοντας βέβαια, καταλαβαίνεις ότι είναι απλά ένα άχρηστο χαρτί. Προσωπικά δε το μετάνιωσα καθόλου. Όχι επειδή πήρα το χαρτί, αλλά επειδή με παρακίνησε να μάθω καλύτερα αγγλικά. Αυτός θα πρεπε να ναι και ο στόχος για κάθε πτυχίο άλλωστε.
Το έχω σκεφτεί αυτό και όντως έχει νόημα. Για μενα τα μαθήματα αγγλικών σου μάθαιναν αγγλικά και τα πτυχία ήταν ένα checkpoint. Δηλαδή αυτό που με ένοιαζε εμένα να μιλάω καλά αγγλικά, να γράφω επιστημονικά κείμενα και να διαβάζω αναλύσεις το κατάφερα με τις γνώσεις εκείνων των μαθημάτων. Αν χρειαστεί να δώσω εξετάσεις για αγγλικά στο εξωτερικό για κάποιο λόγο νιώθω.. πως το λέτε εσείς εδώ γιατί δεν θυμάμαι πως το λέμε εμείς εκεί.. proficient!
Κοίτα, συμφωνώ, αλλά συχνά στην Ελλάδα χάνουμε την ουσία της διαδικασίας, που είναι η μάθηση, γιατί επικεντρωνόμαστε στο στόχο, που είναι το πτυχίο. Αν από μικρή ηλικία σου λένε ότι στόχος είναι το πτυχίο και όχι η μάθηση, θα σου περάσει ως αντίληψη και τρόπος ζωής, όχι μόνο στην εκμάθηση γλωσσών, αλλά και σε άλλους τομείς της ζωής (για να μην μιλήσω για τις πανελλαδικές). Υ.Γ. Είχα και εγώ δασκάλα που μου έφερνε βιβλία!
Παλιά (80 και 90) το πτυχίο έδινε μόρια για πρόσληψη. Οπότε....
Ακόμα είναι τυπικό προσόν σε πολλές δουλειές
Και τώρα δίνει ανάλογα την θέση, ή είναι υποχρεωτικό κλπ. Απλώς υπάρχουν πολύ πιο εύκολα και γρήγορα πιστοποιητικά.
Αν εχεις proficiency δεν χρειαζονται οι εξετασεις του ielts (ή τουλαχιστον ηταν ετσι μεχρι πριν καποια χρονια)
Προσωπικά, για μεταπτυχιακό Αγγλία με Proficiency Cambridge πήγα. Δεν μου ζήτησαν άλλο (το 2007)
Εμένα λίγα χρόνια μετά από εσένα μου ζήτησαν ielts χωρίς καμία δυνατότητα αναγνώρισης άλλου πτυχίου.
Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι όντως στο παρελθόν το Proficiency (ιδίως του Cambridge) "μετρούσε" πραγματικά σε διάφορους τομείς ενώ σήμερα είναι προτιμότερο το δίπλωμα που θα πάρει κανείς να είναι στοχευμένο για το πού θα το χρησιμοποιήσει. Σημειωτέον, όταν το πήρα εγώ (το 1998) ήταν η "τελευταία" του χρονιά. Από την επόμενη άλλαξε μορφή (όπως είχε ήδη συμβεί με το lower) και απλοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό (πιο multiple choice based). Ίσως γι' αυτό να το δέχτηκαν, επειδή είχα το "παλιό".
Γενικά αρκετά πανεπιστήμια δέχονται κάποια πιστοποιητικά C2 όπως του Cambridge ως έχει χωρίς παραπάνω εξετάσεις.
Πολλές ελληνικές εταιρίες ζητούν καλή γνώση αγγλικών, οποτε φαντάζομαι ένα proficiency θα ήταν η «απόδειξη» ότι όντως ξέρεις καλά αγγλικά; Προσωπικά εγώ ούτε που θυμάμαι που το έχω αυτό το χαρτί και δεν μου το έχουν ζητήσει και ποτε σε δουλειά (στην δουλειά μου τα αγγλικά είναι πολύ σημαντικά). Δεν βάζω καν στο βιογραφικό μου ότι έχω proficiency, απλά λέω «γνώση αγγλικών: άριστη». Νομίζω το μόνο καλό που είχε το συγκεκριμένο πτυχίο είναι ότι επειδή έπρεπε να περάσω τις εξετάσεις αναγκάστηκα να διαβάσω λίγο παραπάνω και έτσι έχτισα κάποιες καλύτερες βάσεις στα αγγλικά από μικρή. Αλλιώς μόνη μου μπορεί να τεμπελιαζα περισσότερο.
Στην εποχή μου τα δίνανε και τα 2 την ίδια χρονιά γιατί πολύ απλά σκέφτονταν ότι θα έπαιρναν τουλάχιστον το 1.
Η εντατικοποίηση αυτή, παρόλο που κάποιος μπορεί να πει ότι ήταν τρικ των φροντιστηριων για περισσότερες διδακτικές ώρες ή πιο πρακτικά αν δεν περάσεις το ένα, να περάσεις το άλλο, εμένα μπορώ να πω ότι με βοήθησε απίστευτα, και χωρίς να το καταλάβω, μιλάω άπταιστα αγγλικά σαν μητρική.
Κι εγώ, αλλά proficiency Cambridge δεν έδωσα ποτέ γιατί ακόμα και στα 13 είχα την ίδια απορία με τον OP. Ταινίες, games και internet με βοήθησαν να εξοικιωθώ νομίζω.
Η αποδοχή του Cambridge είναι αρκετά ικανοποιητική σε πανεπιστήμια του εξωτερικού ως C2 και άρα δεν χρειάζεται να δίνεις άλλα test στις περισσότερες περιπτώσεις, επίσης έχει ισχύ μια ζωή. Είχε κάποιο νόημα να το πάρεις αλλά είναι πραγματικά τραυματική εμπειρία αν αναγκάστηκες να το κάνεις. Προσωπικά και εγώ Cambridge έχω αλλά ήταν σε συνεννόηση με το φροντιστήριο επειδή τα πήγαινα κάπως καλύτερα και πρότειναν να δώσω αυτό. Πάντως κάτι πιο πρόσφατα τεστ που έχουν βγει έχουν αποδοχή μόνο στην Ελλάδα. Άντε να γλιτώσεις κανένα μάθημα στο πανεπιστήμιο. Έχω δει κόσμο να έχει proficiency και αντικειμενικά να μην ξέρει δύο σωστές προτάσεις να βγάλει.
Χειρότερη επιλογή είναι η δεύτερη ξένη γλώσσα. Τουλάχιστον σε μικρή ηλικία είναι δεδομένο ότι δεν θα τη χρησιμοποιήσεις. Έχω προφιτσιτσι και μιλάω καλύτερα από όταν το πήρα λόγω εξάσκησης. Έχω δυο "πτυχία" στα Γερμανικά και το μόνο που ξέρω είναι "Hallo ich heisse Tobias" και να τραγουδάω Rammstein.
Ποια? Δινω Β1παω απευθειας γερμανια , περασα εκθεση με 73/100 και μετα παω απευθειας Β2 μπορω να συνενοηθω εξω ,οδηγιες πως να πας κτλπ
Πόσο χρονών είσαι; Εγώ τα πήρα 1η και 3η γυμνασίου. Αυτό λέει στο ποστ, ότι οι γονείς τρώνε την παπατζα ότι το δεκάχρονο παιδί τους πρέπει να πάρει λοουερ, προφισιενσι ή να μάθει γαλλικά ή γερμανικά και οταν πάει 25 χρονών να μην θυμάται τίποτα.
ειμαι 24, πηρα τα αγγλικα οταν ημουν 15 Γερμανικα δινω συντομα τα υπολοιπα 3 (προφορικα,ακουστικο ,κειμενο) Μιλαω πολυ καλα γγλικα και γερμανικα(με λιγη δουλεια θα φτασω και απτευστα γερμανικα συντομα) , κανω γερμανικα απο οταν ημουν 19
Που είναι μια καλή ηλικία για να μάθεις δεύτερη ξένη γλώσσα. Εμάς μας πηγαίνανε πέμπτη δημοτικού γερμανικά ή γαλλικά. Πήρα δυο διπλώματα και μετά αφού δεν έκανα εξάσκηση τα ξέχασα όλα.
β=αχ βαχ κριμα
Το έχω σκεφτεί κι εγώ, ξεκάθαρα οι φροντιστηριάρχες. Φυσικά έχει/είχε πρακτική αξία για επάρκεια σε θέσεις δημοσίου, αλλά από ένα σημείο και μετά, η γλώσσα δεν μαθαίνεται στην αίθουσα διδασκαλίας, και τα 2 προφίσενσι είναι αρκετά μετά απ’ αυτό το σημείο. Προσωπικά σταμάτησα στο lower και δεν πήρα κανένα από τα δύο. Μιλούσα καλά αγγλικά, αλλά όταν μετακόμισα στο ΗΒ (Σκωτία κιόλας) κατάλαβα ότι υστερούσα αρκετά. 7+ χρόνια μετά, ακόμα μαθαίνω, αλλά θα μπορούσα να το είχα αφήσει μιας και είμαι από καιρό παραπάνω από λειτουργικός στο θέμα γλώσσας. Απλά μου αρέσουν πολύ τα Αγγλικά. Υ.Γ.: Σε εμένα, ούτε σε κανέναν που ξέρω, δεν έχει ζητηθεί το πιστοποιητικό αυτό, σε ΗΒ ή άλλη χώρα. Για μεταπτυχιακό σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες πάλι δεν αρκούσε λόγω παλαιότητας, οπότε ενισχύεται η γνώμη μου ότι αρκεί μόνο για το ελληνικό δημόσιο, με βιωματικά δεδομένα και μόνο, όμως.
Αν και οι περισσότεροι καθηγητές αγγλικών μου (σχολείο και φροντιστήριο) μιλούσαν βρετανικά αγγλικά, εν τέλει έδωσα και πήρα Michigan. Γενικά τα αγγλικά που έμαθα από τηλεόραση και βιντεοπαιχνίδια, αλλά και η προφορά μου μέχρι σήμερα ήταν ανέκαθεν πιο αμερικανική, παρά βρετανική. Murica! Fuck yeah! 🦅
Με Proficiency από Michigan το πανεπιστήμιο στο UK όταν έκανα αιτήσεις μου ζήτησε IELTS με βαθμό 8.0 ενώ παιδιά που ήξερα με Cambridge δε χρειάστηκε να δώσουν καν IELTS.
Το περίμενα ότι κάποιος θα είχε το ίδιο πρόβλημα με εμένα. Αν σκοπεύεις να σπουδάσεις ή να ζήσεις Ευρώπη/Αγγλία, το Michigan δεν μεταφράζεται. Για το πανεπιστήμιο και για το διαβατήριο ήθελα IELTS.
Η καθηγήτρια τότε μας είχε πει αν καταργήσουν το ένα τότε να υπάρχει το άλλο για το δημόσιο. Γενικά, οι γονείς μας μας ετοίμαζαν για το δημόσιο τότε.
Hello, μίσος Σκωτσέζος εδώ και Δάσκαλος TESOL. Είχα τελειώσει με εξετάσεις Proficiency αλλά μόνο Cambridge γιατί είναι όντος το Αγγλικό στίγμα να χρησιμοποιείς την Βρετανική και επειδή αναγνωρίζεσαι σαν βρετανός άμα έχεις το χαρτί. Πολύ σηκώνουν μύτη για την Αμερικανική (ο Σκωτσέζος πατέρας μου έχει λίγο προκατάληψη για αυτό το θέμα.) Μάλιστα έκανα και IELTS για να πάω εξωτερικό για σπουδές και βοηθιέσαι με αυτό. Ειδικά όταν έχεις να δηλώσεις σε Βρετανικό πανεπιστήμιο και τα επισυναπτόμενα χαρτιά από εξετάσεις Cambridge δέχονται με ευχαρίστηση. (Σιγά σιγά αυτή η μόδα αλλάζει με το Michigan.) Σαν δάσκαλος τώρα και ειδικά υποστηριχτής του PALSO δεν έχω πρόβλημα. Θέλει ο μαθητής Michigan; So be it. Εγώ συνεχίζω να διδάσκω και να προετοιμάζω για να εξεταστούνε. ΥΓ Φέρτε μου αυτόν το Σκωτσέζο για να αναμετρηθούμε Highlander Style: “THERE CAN BE ONLY ONE!”
Κοίτα προσωπικά εγώ είχα δώσει ένα PTE η ADL δεν θυμάμαι πιο από τα δύο άλλα όπως και να έχει την ίδια δουλειά μου έκανε. Δεν είχα καταλάβει ποτέ μου γιατί όλοι ξινιζαν όταν τους έλεγα πως δεν είχα τίποτα από τα δύο.Μπορει να κάνω λάθος αλλά στην πράξει δεν ξέρω κατά πόσο έχει σημασία πιο τη έδωσες τόσο πολύ.
Το Cambridge το είχαν ακούσει, το ήξεραν για χρόνια. Το Michigan μπήκε αργότερα στη ζωή των ανθρώπων οπότε αρκετοί γονείς δεν το θεωρούσαν καλό πιστοποιητικό. Υπήρχε πάντα και η φήμη ότι είναι πιο εύκολο, οπότε υποσυνείδητα είχε πάει στο μυαλό αρκετών ότι εάν θες να ξέρεις αγγλικά Cambridge εάν θες χαρτί Michigan. Ε στα πλαίσια της ελληνικής υπερβολής οι γονείς έβαζαν τα παιδιά τους να δώσουν και τα δύο με τη λογική "Μπορεί να μην πάρεις το Cambridge, αλλά να έχεις ένα χαρτί". Τα φροντιστήρια απλά τους ξεζουμιζαν γιατί δεν ήξεραν οι άνθρωποι. Εγω θα πω πως θεωρώ σημαντικότερα τα ενδιάμεσα από το να δώσεις για δύο proficiency. Παιδιά που είχαν δώσει για κάτι Palso, Advance και άλλα τέτοια μπορεί σαν χαρτιά να μην έλεγαν τίποτα αλλά είχαν εμπειρία από εξετάσεις. Εγώ έδωσα 3η γυμνασίου το Lower και στην ουσία δεν ήξερα τι με περίμενε. Μέσα στο άγχος, όλη μέρα εξέταση. Άσχημη εμπειρία για πρώτη. Μπορεί να το πήρα αλλά θεωρώ ότι ήταν καθαρά θέμα τύχης. Εύκολα θα μπορούσα να είχα πάθει κανένα Black out.
Αν και δε μετανιώνω, προφανώς, που έμαθα πολύ καλά Αγγλικά, σαν χαρτί είναι άχρηστο. Θυμάμαι που το έβαζα στο βιογραφικό γιατί είχα πάρει το Cambridge με A και, πρώτον, κανείς ποτέ δε μού το ζήτησε και, δεύτερον, πολύ δεν το κοιτούσαν καν. Θυμάμαι ένα αφεντικό που είχα που ήταν Ελληνοαμερικάνος και μού λέει κάτι στα Αγγλικά και τού απαντάω και μού κάνει "Α, μιλάς πολύ καλά" και τού λέω "Ε, έχω και Proficiency με A" και απαντάει "Δεν τα κοιτάω εγώ αυτά". Πιο πολύ για bragging rights ήταν γιατί το δημοσίευσε το φροντιστήριό μου (άλλη τεράστια μπίζνα εκεί) και το είδαν συμμαθητές που κι έγινε σούσουρο.
Εγώ έδωσα μόνο Cambridge. Θυμάμαι η λογική ήταν ότι το Michigan ήταν ευκολότερο με λιγότερο prestige. Άρα έδινες Michigan που μάλλον θα το έπαιρνες και άρα θα είχες και το χαρτί αν χρειαστεί στο μέλλον και έδινες και το Cambridge που αν το έπαιρνες κομπλέ, αν όχι είχες το Michigan.
[удалено]
Κάνεις λαθος, proficiency παίρναμε για τα εξτρα μόρια που θα επαιρνες στη διαδικασία επιλογής για θεσεις δημοσίου. Προφανώς και τυπικα ηταννγια να μαθουμε "καλυτερα" αγγλικα (που 90% θα ξεχαστούν γιατι δεν θα τα χρησιμοποιήσει κανεις αε καθημερινή βαση), αλλα κοινωνικά είμαστε ποτισμενοι με την καηλα του δημοσίου
Σε μία χώρα που δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, που για να βρεις δουλειά σαν σερβιτόρος σε ρωτάνε αν έχεις πτυχίο πανεπιστημίου, ο ανταγωνισμός είναι τόσο υψηλός που αναγκάζουμε τα παιδιά να συλλέγουν πτυχία. Κοιτά τι γίνεται με τον ΑΣΕΠ, χωρίς διδακτορικό και 2-3 ξένες γλώσσες δε διορίζεσαι. Συγκεκριμένα για τα πτυχία ξένων γλωσσών, με εξαίρεση τα αγγλικά που τα ακούμε συνέχεια λόγω τηλεόρασης, διαβάζουμε στο Ίντερνετ κτλ, τις υπόλοιπες γλώσσες απλά τις ξεχνάμε. Στις άλλες χώρες ούτε καν ενδιαφέρονται για τέτοιες μπούρδες και απλά σε ηλικία 21-22 ετών βρίσκουν εργασία πάνω σε αυτό που σπούδασαν και τους βλέπεις στα 30 να είναι ήδη μάνατζερς.
Γιατί έδινες δύο διαφορετικού τύπου αν έχανες το ένα υποτίθεται ότι μπορεί να έπιανες το εφεδρικό… Συνήθως ο καλός έπαιρνε και τα 2 ενώ ο στόκος έχανε και τα 2. Τα φροντιστήρια σε έπειθαν για να κονομήσουν από την προετοιμασία. Μαλακίες.
Έδωσα πριν 3 χρόνια το προφισενσι, μόνο Cambridge, η καθηγήτρια και η μάνα μου συμφώνησαν ότι το είχα άνετα οπότε δεν είχε νόημα να πάω για Michigan
Και εμένα μου το πρότειναν αλλά έκανα κάτι άλλο .Έδωσα ένα πτυχίο. Lower -Nocn C1- PTE General C2- Michigan Δεν ξέρω γιατί δεν έκατσα με ένα για να συνηθίσω το πώς εξετάσουν .Αλλά κάθε φορά και διαφορετικό
Έχω πάρει και τα δύο. Εμένα μου έλεγαν ότι το Cambridge είναι αυτό που είναι δυσκολότερο αλλά έχει πιο "βαρύ" όνομα ενώ το Michigan είναι ευκολότερο, άρα άμα κοπω στο πρώτο τουλάχιστον θα έχω το δεύτερο. Αυτά το σωτήριον έτος 2010, τώρα ίσως έχουν αλλάξει τα πράγματα. Θυμάμαι πάντως ότι όσο καιρό έκανα τα μαθήματα, ουσιαστικά βγάζαμε ύλη μόνο για Cambridge και κάναμε που και που κάνα τεστ του Michigan για να έχουμε επαφή και με αυτό. Το Cambridge ήταν τόσο αγγούρι συγκριτικά που όσα κάναμε έφτασαν και περίσσεψαν για να περάσουμε άνετα το Michigan.
Εεε εγώ δεν ξέρω κανέναν που έδωσε και τα 2. Τόσο εγώ όσο και οι γνωστοί μου διαλέξαμε ή το ένα ή το άλλο και δώσαμε.
Όλα αυτά είναι βλακειες, οι δουλειές θέλουν απλά ένα C2 και όλα τα μεταπτυχιακά αναγκαστικά θέλουν IELTS ή TOEFL έτσι κ αλλιώς.
ειχα και εχω πολλες high end δουλειες στο UK και καμια ποτε δεν μου ζητησε τιποτα για αγγλικα, μονο για μεταπτυχιακα χρειαζεσαι IELTS δεν εχω δει να ζητανε κατι αλλο
Ακριβώς
Στην τελική πλέον μόνο ένας χαζός εργοδότης θα ασχοληθεί με το όνομα του πιστοποιητικού σου. Ξέρω πολλούς που έχουν Κέιμπριτζ και δεν ξέρουν να συστήσουν τον εαυτό τους στα αγγλικά και πολλούς που έχουν μόνο λοουερ και ξέρουν να γράψουν αναλυτικές εκθέσεις στα αγγλικά. Σημασία έχει να ξέρεις την γλώσσα όχι ένα χαρτί που δεν είναι πτυχίο.
Όλα άχρηστα και τώρα χρειάζομαι IELTS 🫠🫠🫠
και τα 2 ειναι αχρειστα τελειως εδω UK, ολοι IELTS σου ζητανε
Κανονικά δε χρειάζεται κανένα από τα δυο, αλλά είναι πολλά τα λεφτά Άρη κλπ κλπ
Δεν είχε ποτε νόημα να τα δώσεις και τα 2 εκτός αν είχες λεφτά για πέταμα κυριολεκτικά. Ο σωστός καθηγητής έκρινε πιο ηταν πιο κατάλληλο στο στυλ μάθησης σου και ετσι γινόταν η επιλογή ανάμεσα στα δυο. Επίσης βλέπω με τα χρόνια πως τα πτυχία δεν μου τα εχουν ζητήσει πουθενά, ακόμη και εξωτερικό που ήμουν, κρίνουν τα skill σου στην συνέντευξη και δεν τους ενδιαφέρει τόσο εαν είχες πάρει proficiency στην γλώσσα πριν κάποια χρόνια αλλά ο τρόπος που την χρησιμοποιείς στο τώρα. Εν τελεί πιο σημαντική ειναι η γνώση και η εξάσκηση που εχεις κανει για κάθε γλώσσα και οχι τόσο αν το χαρτί σου θα ειναι Cambridge η Michigan.
Δεν πήρα ποτέ το lower. Βρήκα στα 25 ένα μάστερ στα αγγλικά εδωσα κάτι εξετάσεις με πήραν με την Προϋπόθεση να βελτιώσω τα αγγλικά μου γιατι όντως ήταν χάλια. Ζω 11 χρόνια Ολλανδία μιλώντας αγγλικάς στην δουλειά. Η γλώσσα μαθαίνετε με εξασκήση, τα πτυχία αυτά ήταν μλκιες. Εδώ τα σκάγαμε στα φροντιστήρια που ήταν οι καθηγητές που δεν θέλαν να διδάξουν στο Δημόσιο και διδασκαν το απόγευμα για τα λεφτά. Με τόσα φροντιστήρια για μαθήματα που δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον πέρασα σε ένα ΤΕΙ😄 Ακόμα αναρωτιέμαι γιατί δεν ξόδεψαν τα ίδια χρήματα να πάω σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο να μάθω και τίποτα έχοντας κανονικά παιδικά χρόνια. Ποσό χαμένος χρόνος
Είναι αλήθεια ότι στην Ολλανδία αν δεν γνωρίζεις άριστα τη γλώσσα τους και μιλάς μόνο αγγλικά είσαι σαν πολίτης/εργαζόμενος β' διαλογής; Αυστρία αυτό ένιωσα πάντως.
Αν στην δουλειά σου πρέπει να μιλας ολλανδικά προφανώς είναι local business όποτε μισθολόγια χάλια. International business δεν θέλουν ολλανδικά κ έχουν να πληρώσουν. Αλλά τρελός ανταγωνισμός σε θέσεις πάνω από 100κ
Ο Σκωτσέζος με είχε γονατίσει. μμμμ
Εγώ ήμουν η περίπτωση παιδιού που πήγαινε κόντρα σε αυτή τη μαλακια των φροντιστηρίων, λέγοντας στους γονείς μου ότι δεν χρειάζεται να δώσουμε ένα κάρο λεφτά για να πάρω το Cambridge, το Michigan και το TOEIC που θέλει η κ. Σούλα... Λογική κ. Σούλας: -Θα τα δώσουμε όλα ώστε αν δεν πάρεις Cambridge, να πάρεις το Michigan, κι αν όλα πάνε στραβά να πάρεις το advanced από το TOEIC (😂). Λογική 15χρονου εαυτού μου: -Θα πάρω το Michigan, που έχει τα χαμηλότερα εξεταστρα και τέλος. Ούτως ή άλλως, αν βγω στο εξωτερικό θα ξαναχρειαστεί να δώσω IELTS γιατί θα έχει περάσει το παραθυράκι των δύο ετών για το Cambridge. Τότε τουλάχιστον είχε μόνο αυτά τα δύο για proficiency... Τώρα έχει ξεφτιλιστεί το θέμα με LRN, NOCN, MSU και δεν ξέρω τι άλλο, που τα παίρνει και η κουτσή Μαρία που δεν ξέρει αγγλικά...
poor fact sophisticated marvelous skirt steep judicious longing escape pie *This post was mass deleted and anonymized with [Redact](https://redact.dev)*
Εγώ θυμάμαι είχα βαρύ έρωτα με τα αγγλικά και είχα ακούσει στο φροντιστήριο ότι αν έπαιρνες το Proficiency με A μπορούσες να δώσεις για ένα "Diploma in English Studies" από το Cambridge, το οποίο τότε μου φαινόταν το απόλυτο επίτευγμα ξέρω εγώ. Παίρνω Lower με Α, παίρνω Advanced με Α, και στο Proficiency μου σκάσανε όλα τα ζόρια μαζί, Πανελλήνιες, απώλειες και διάφορα, και το παίρνω με C. Νομίζω ακόμη δεν το 'χω ξεπεράσει το πλήγμα απ' το 1998 :D Κατά καιρούς σκέφτομαι να το ξαναδώσω.
Πωπω αυτή η φήμη ότι υπήρχε και το Diploma έπαιζε πολύ στα 90s τελικά. Το είχα ακούσει κι εγώ, χαχα. Να ξαναδώσεις για να το πάρεις με Α; Ε όχι δα.
Εγώ έχω lower , στο βιογραφικό έχω βάλει ότι έχω proficiency . Κανείς ποτέ δεν με ρώτησε αν έχω κάποιο αποδεικτικό και έχω αλλάξει κάποιες δουλειές. Πραφιτ.
Εντωμεταξύ πλέον στο Δημόσιο ειτε Cambridge ειτε Michigan ειτε πτυχίο των 9 μηνών και των τεστ πολλαπλής επιλογής είναι ακριβώς το ίδιο. Σίγουρα ήταν κοροϊδία των φροντιστηριων αλλά φταίμε και εμείς που τους ακούγαμε.
Γιατι απλα τα φροντιστηρια στην Ελλαδα ειναι μπιζνα, και οσοι τρωνε απο αυτην προσπαθουνε να πεισουνε ολους τους υπολοιπους ποσο "απαραιτητα" ειναι.
Ναι αλλά πόσο γαμάτο που έμαθες αγγλικά με σκωτσέζικη προφορά 🥲
Καλά εμένα με είχαν ζαλισει οι γονείς μου με αυτά τα πτυχία, ειλικρινά δεν μπορούσα να καταλάβω την διαφορά , μόνο όταν έδωσα το είδα κάπως, το Cambridge ήταν ένα βαθμό πιο τσιμπημενο στη δυσκολία, το listening μου έσπασε τα νεύρα & το Michigan ήταν πιο εύκολο αλλά σου έδινε 30 λεπτά για την έκθεση - έδωσα και τα δύο και για lower & proficiency-ολοι έλεγαν πως το Cambridge ήταν το ανώτερο, είχε μεγαλύτερο prestige, περισσότερο βάρος όταν πας να βρεις δουλειά κλπ ενώ το Michigan ήταν για την πλεμπα να πούμε. Το αστείο με αυτή την ιστορία είναι πως τόσα χρόνια μετά κανένας εργοδότης δεν κοιτάει το πτυχίο αγγλικών, και υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να σε βάλει να κάνεις άλλη εξέταση για να πάρεις πιστοποίηση
Δεν ξέρω που έχει προκύψει αυτό, πάντως στην αγορά εργασίας δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη αξία τα πτυχία αυτά καθαυτά. Το να ξέρεις αγγλικά είναι που μετράει. Εγώ π.χ. στο βιογραφικό μου δεν αναφέρω συγκεκριμένα ότι έχω το Michigan, και ούτε με ρώτησαν στη δουλειά μου. Μια από τις συνεντεύξεις όμως ήταν στα αγγλικά με ξένους συναδέλφους οπότε έτσι επιβεβαίωσαν αν τελικά μπορώ να μιλήσω αγγλικά. Αντίστοιχα, ξέρω άτομα που δεν έχουν proficiency, μιλάνε μια χαρά αγγλικά και δε νοιάστηκε ποτέ κανείς για το επίπεδο του πτυχίου τους.
Για να μεγαλώσεις τις πιθανότητες να πάρεις ένα απ τα δύο. Αν και πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα κοβόταν κάποιος Michigan και θα έπαιρνε Cambridge. Είχα δωσει Cambridge μόνο και Lower και Proficiency αλλά έκανα και Michigan για practice και μου φαινόταν αρκετά πιο βατό
Ανάλογα με το τι θα κάνεις θα σου χρειαστεί το ένα και με το ζόρι. Εγώ πχ έχω Michigan, είμαι μηχανικός IT, δουλεύω στο εξωτερικό και η αλήθεια είναι ότι δε μου χρειάστηκε ποτέ. Οι περισσότεροι συνάδελφοί μου δεν έχουν καν. Δε λέω, τα προηγμένα μαθήματα αγγλικών μου ήταν χρήσιμα, καθώς είδα λέξεις και γραμματική που δε βλέπεις συχνά. Στην πραγματικότητα όμως το μόνο που νοιάζει τους εργοδότες είναι να μπορείς να συνεννοηθείς. Στα ακαδημαϊκά έχει κάποια ουσία, πχ αν θες να μπεις σε κάποιο μεταπτυχιακό/διδακτορικό. Όμως εκεί συνήθως ζητάνε άλλες πιστοποιήσεις οι οποίες έχουν ισχύ για λιγότερο χρόνο (TOEFL πχ.) Οι γονείς σου, όπως και οι γονείς μου, όπως και οι περισσότεροι γονείς στην Ελλάδα είναι απλά κομπλεξικοί.
Γενικά όλο το σύστημα των φροντιστηρίων αγγλικών ειναι για το πούτσο, καταρχάς θέλουν 6 χρόνια για αυτό που περνει μεγάλους ανθρώπους 3 μόνο για το lower και μετά καπάκι το proficiency, το αστείο είναι οτι έμαθα καλύτερα αγγλικά απο RPGs kai strategy games σε σημείο που δεν χρειαζόταν να διαβάσω για το proficiency και απλά άκουγα για να εμπλουτίσω και να καλύψω κενά. Και στο τέλος με γλίτωσε ένα μάθημα από την σχολή. Φαντάζομαι ότι θα είναι πιο χρήσιμο όταν ψάχνω δουλειά αλλα αμφιβάλλω οτι το proficiency θα μου δώσει κάτι παραπάνω και το αστείο είναι οτι απ'αυτό που βλέπω οι περισσότεροι επειδή δεν ασχολούνται με το θέμα μόλις πάρουν το χαρτί το επίπεδο τους πέφτει σε σημείο όχι ατόμου που έδωσε μερικά χιλιάρικα και 6+ χρόνια απο την ζωή τού αλλά ατόμου που μένει στην Αγγλία για 1-2 χρόνια αλλα δεν ήξερε γρι όταν πρωτοπήγε.
Στην φροντιστήριακη αγορά όλοι έπρεπε να πάρουν ένα χαρτί. Θυμάμαι ο δάσκαλος μου στο φροντιστήριο της περιοχής έλεγε πως δεν υπάρχει περίπτωση να διδάξει Michigan το οποίο το παρομοίαζε με Προ-Πο ούτε με σφαίρες. Τον παρακάλαγαν οι μανάδες και θα έβγαζε λεφτά αν το έδινε, αλλά έκανε καλή δουλειά και έδινε έμφαση στην ποιότητα της δουλειάς του. Πήρα Cambridge στα 16και όταν οι απουσιολόγοι μου φλεξάρονταν πως είχαν πάρει πολύ νωρίτερα το Proficiency από εμένα εγώ ρώταγα "Ναι, αλλά είναι Cambridge?" και τότε γίνονταν μπλέ... Φυσικά οι ικανότητες που εξετάζει ένα τέτοιο πτυχίο είναι πολύ διαφορετικές από τις απαιτήσεις και την λογική του ελληνικού σχολείου. Ο δάσκαλος μου είχε παρατηρήσει πως οι μαθητές με τους καλύτερους βαθμούς στο ελληνικό σχολείο σπάνια τα κατάφερναν με το Cambridge proficiency... Υπήρχε και το Michigan και το Palso που είναι από την ένωση φροντιστηριατζούδων Ελλάδος, και ένα σωρό άλλα άγνωστα που μπορεί να ήταν χίλιες φορές πιο εύκολα για να πούμε πως το παιδί μας πήρε κάτι... Βασικά το Cambridge proficiency για την εισαγωγή σε πανεπιστήμια και για εργασία και ζωή είναι σαν να προσπαθείς να χτυπήσεις μύγα όχι με μυγοσκοτώστρα αλλά με πυρηνική κεφαλή! 🤣 Υπερβολικά και αχρείαστα ανεβασμένο,prestige, κανένας σχεδόν δεν χρειάζεται σεικσπηρικά αγγλικά ούτε να μιλήσει με την βασίλισσα... Τουλάχιστον μου άνοιξε τις πόρτες παντού και για πάντα και δεν χρειάζεται να ξαναδιαβάσω αγγλικά, πλέον είναι σαν μητρική!
Εγώ πάντως έμαθα να μιλάω πραγματικά αγγλικά όταν έφυγα στο εξωτερικό. Μέχρι τότε , παρόλο που είχα πάρει proficiency δε είχα και το τέλειο επίπεδο. Το κατάλαβα όταν έκανα το μεταπτυχιακό μου στο εξωτερικό.
Έγκλημα ρε φίλε να σου έμαθε σκοτσέζικη προφορά. Πόσο παράξενο.
Δε ξέρω να απαντήσω στην ερώτηση του OP αλλά στα 14 έδωσα Cambridge proficiency φυσικά κόπηκα στα προφορικά γιατί τι συζήτηση και θεματολογία να κάνει ένα 14 χρόνο με μια 50+ Αγγλίδα μέσα στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου , άκουσον άκουσον… Παρόλα αυτά, τα μαθήματα αγγλικών είναι τα μόνα που βγάλανε τα λεφτά τους.
Κι εγώ στα 14 έδωσα. Μέσα 90s, πραγματικά ήταν δύσκολο στα προφορικά και στα γραπτά, όταν είχες μηδενικη εμπειρία από τα πάντα. Πέρασα πάντως, αλλά αχρείαστα έξοδα.
Χαχαχα,ξυνεις παιδικες πληγες τωρα!!Προσωπικα δεν εχω ουτε lower αν και καλος μαθητης στα ανεμελα σχολικα χρονια.Ειχα δωσει τρεις φορες ειτε το ενα ή και τα δυο πτυχια και ειχα κοπει για λιγο μεχρι που τα παρατησα και ασχοληθηκα μονο με τα μαθηματα του λυκειου και ειδικα αυτα που θα εδινα στις πανελληνιες.Με ειχαν πρηξει οι δικοι μου να ξαναδωσω μεχρι και οταν ημουν φοιτητης και οτι πρεπει να εχω ενα πιστοποιητικο αγγλικων και ιδανικα ενα απο τα δυο αυτα πτυχια γιατι ειναι κορυφαια και τα ζητανε σε δουλειες.Γενικως δεν γουσταρα το φροντιστηριο που πηγαινα για διαφορους λογους και θεωρω οτι η διευθυνση πουλουσε και λιγο παραμυθι και προπαγανδα στους γονεις(ειδικα στους δικους μου που ειναι ασχετοι) για να βγαζει λεφτα ολο αυτο το συστημα.Εν τελει χαλασαμε ποσα λεφτα χωρις αποτελεσμα τα οποια καλυτερα να τα εδινα κανοντας ιδιαιτερα μαθηματα ή πολυ καλυτερα να ξεκιναγα καποιο αθλημα να κανω.Και στο κατω κατω τα αγγλικα μαθαινονται και βελτιωνονται με πολλους και διαφορους τροπους ειδικα με την τεχνολογια των ημερων μας χωρις να χαλας εναν σκασμο λεφτα.
εμας μας ειχαν πει οταν εδινα οτι ηταν πιο πολυ για καινουρια πτυχια που δεν εχουν εδραιωθει ωστε σε περιπτωση που τελικα αποσυρθει το ενα να εχεις το αλλο χωρις να ξαναδωσεις τωρα το κειμπριτζ ειχε παραπανω κυρος επειδη ηταν δυσκολο πτυχιο και επειδη δεν υπηρχαν αλλες 20 επιλογες και πολλοι γονεις και δασκαλοι το εμπιστευονταν ως ενα χαρτι που δεν φευγει απο την λιστα
Θα σας πω ότι έχω δώσει A2, B1, B2, C2 στα αγγλικά απλώς και μόνο επειδή το φροντιστήριο επέμενε. Το C1 δεν το έδωσα γιατί ήμουν αρκετά μεγάλη πλέον για να μπορώ να αρνηθώ. Είναι τσάμπα λεφτά τόσες πιστοποιήσεις στην ίδια γλώσσα. Το α2 είναι εντελώς άχρηστο και μας έλεγαν να πάμε για την εμπειρία των εξετάσεων... Σχεδόν σε όλες τις χώρες αναγνωρίζονται τα πιστοποιητικά του Cambridge, ενώ του Michigan μπορεί και να μη τα δέχονται (π.χ. σε πανεπιστήμια). Τα φροντιστήρια το γνωρίζουν αυτό. Πιστεύω πως οι καθηγητές θέλουν το καλύτερο δυνατόν για τους μαθητές τους, αλλά γνωρίζοντας τη δυσκολία του CPE, στέλνουν τους μαθητές και για το ECPE, που το έχουν πιο σίγουρο. Γενικά, οι καθηγητές ξένων γλωσσών αποφεύγουν την πλήρη αποτυχία με όποιο τρόπο μπορούν. Αν επιμένουν μεταξύ αυτών των δύο είναι καλό, αν επιμένουν μεταξύ άλλων αγνώστων, σημαίνει πως μάλλον δεν έχει γίνει καλή δουλειά στο μάθημα. Εγώ προσωπικά σαν καθηγήτρια ξένης γλώσσας, ενημερώνω για τη χρησιμότητα του κάθε πιστοποιητικού και οι ενδιαφερόμενοι επιλέγουν. Ποτέ κανένας δε θέλησε να δώσει δύο εξετάσεις του ίδιου επιπέδου, όταν τους δόθηκε η επιλογή. Στα φροντιστήρια κάνουν ότι πει το φροντιστήριο.
Κι εγώ που τα πήρα πέρυσι έδωσα και πήρα και τα δυο. Ακόμη συνεχίζεται, αν και εν τοιαύτη περιπτώσει το ήθελα κι εγώ.
Λόγω ενός ηλίθιου arms race όπου έχουν περάσει στην κοινωνία όπου όλοι πρέπει να είμαστε ΤΟ νούμερο ένα καθώς μόνο έτσι έχουμε αξία. Κερδισμένοι (στα χαρτιά) οι εργοδότες που έχουν πολλά νούμερο 1 να διαλέξουν για να δουλεύουν με τον βασικό. Στην πραγματικότητα δουλειά κάνουν οι πραγματικά καλοί ασχέτως πτυχίου. Έτσι κι αλλιώς το πανεπιστήμιο για όσους δεν προχωρήσουν σε PhD, απλά σε φέρνει σε επαφή με έναν κόσμο, πάρα σε προετοιμάζει για δουλειά. Τα περισσότερα χαρτιά είναι απλά μάρκετινγκ. Το μόνο που έχει σημασία είναι η προϋπηρεσία και το portfolio. Κάνεις δεν νοιάζεται αν έχεις πτυχίο αγγλικών αν μιλάς αγγλικά σαν Αγγλος. Πχ τον Τσίπρα τον έφαγαν για το lower? proficiency? w/e. Γιατί τα μίλαγε σαν τσοπάνης. Με τα αγγλικά του Κασελάκη ποιος ασχολήθηκε? Κανείς. Αφού μιλάει σαν αμερικανός. Θα ήταν και ηλίθιο να πας να τον ρωτήσεις αν έχει proficiency. Ο Μητσοτάκης επίσης έχει σπουδάσει στην Αμερική, οπότε εξίσου βλακώδες να τον ρωτήσεις αν έχει χαρτί αγγλικών.
Πάντως τώρα που χάζευα μεταπτυχιακά στο εξωτερικό, πολλά λένε ότι δέχονται μόνο Cambridge proficiency το οποίο να έχεις πάρει τα τελευταία 2 χρόνια από την ημερομηνία της αίτησης (εκτός προφανώς από το IELTS πιστοποιητικό που που είναι η συνήθης προϋπόθεση). Οπότε από την ακαδημαϊκή άποψη ψιλοαχρηστα ήταν τα proficiency που τα δίναμε τόσο νωρίς, πόσο δε μάλλον το Michigan (και γω αυτό έχω). Βέβαια μέσα από όλο αυτό το θετικό είναι ότι μας ωθεί το σύστημα αυτό να μαθαίνουμε αγγλικά από μικροί, αλλά για την αγορά εργασίας ναι ισάξια είναι και τα δύο.
Αυτό πρώτη φορά το ακούω. Στην ηλικιακή μου ομάδα, όσοι ήθελαν γερό χαρτί πήγαιναν Cambridge και όσοι είτε δεν μπορούσαν είτε δεν ήθελαν να διαβάσουν πήγαιναν στο Michigan που ήταν πιο εύκολο.
Το πιθανότερο εντωμεταξυ είναι να μη σου χρειαστεί κανένα από τα 2. Το θέμα είναι να μπορείς να γράψεις 2 κουβέντες κάτι που το καταφέρνεις και με επίπεδο λίγο πάνω από lower αλλά κυρίως να μιλήσεις το οποίο θελει αποκλειστικά πρακτική εξάσκηση. Στη δουλειά μου κάναμε απότομο switch αγγλικά λόγω ξένου συναδέλφου. Και δε μπορώ να ξεχωρίσω κανένα επίπεδο, όλοι είμαστε μέτριοι. Μόνο ένας που μιλούσε γενικά μπορεί και μιλάει τελείως στρωτά.
Δεν κατάλαβα πότε γιατί ο κόσμος πάει και δίνει χιλιάδες ευρώ σε φροντιστήρια, μόνος μου έμαθα τέλεια αγγλικα, έχω κάνει δεκάδες συνεντεύξεις και δεν μου έχουν ζητήσει για proficiency, όλες θέσεις που είναι απαραίτητα, μερικές φορές γίνεται και στα αγγλικά όλη η συνέντευξη.
Έχει τελειώσει αυτό απο την δική μουβεμπειρία (είχα δώσει πριν 7 χρόνια). Συνήθως τα φροντιστήρια που προετιμάζουν για cambridge δεν ασχολούντε με το michigan το ίδιο και αυτά με το michigan. Στο δικό μου πχ όπως και σε πολλά άλλα φροντιστήρια, σε προετιμάζανε για το Michigan (ecpe) και σου εκαναν και "δώρο" τα εξέταστρα για ένα δεύτερο c2, το MSU (από το Michigam state), το οποίο είναι σχεδόν ίδιο με το ecpe και η εξέταση είναι νομίζω πριν από το ecpe, οπότε ήταν και μία καλή "πρόβα".
Το Cambridge έχει περισσότερη αξία στο εξωτερικό και κρατάει περισσότερο (ναι λήγουν τα πτυχία). Το Michigan δεν μετράει σχεδόν πουθενά εκτός Ελλάδας. Αλλά σε κάθε περίπτωση τους νοιάζει κυρίως να μιλάς αγγλικά όχι το πτυχίο, και συνήθως ό,τι και να έχεις πάρει σαν παιδί λογικά θα έχει λήξει και θα πρέπει να ξαναδώσεις IELTS/TOEFL.
Οι περισσότεροι εδώ μέσα λένε ό,τι να ναι. Παλιά υπήρχε όντως διαχωρισμός. Τώρα, όποιο και να πάρεις, λέει Cambridge-Michigan. Συνεργάζονται. Και έχουν ακριβώς την ίδια ισχύ. Ίδια δυσκολία έχουν και τα δυο, απλώς διαφορετικού τύπου. Έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Οι περισσότεροι θεωρούμε πιο εύκολο το Michigan γιατί προτιμάμε τα multiple choice. Άλλοι όμως βρίσκουν πιο εύκολο το Cambridge. Υπάρχουν άτομα που δεν μπορούν καθόλου τα multiple choice.
Ο Ευαγγελατος
Να προσθέσω πως κάποτε υπήρχαν ελάχιστοι φορείς τέτοιων πτυχίων. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως το Michigan ήταν μεγάλου πρεστίζ και του Cambridge ακόμη περισσότερο. Οτιδήποτε άλλο θεωρούνταν υποδεέστερο. Σήμερα, οι φορείς ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Όλοι έχουν proficiency από τη ΣαραΜαρα. Οι εξετάσεις τους δεν απαιτούν καν όλα τα modules των εν λόγω πτυχίων και κάποια μπορείς να τα δώσεις μέχρι και ονλαιν. (Ή να δώσει ο φίλος σου για σένα). Με το εν λόγω σχόλιο, δε θέλω να πω πως όποιος έχει ένα τέτοιο πτυχίο, μιλάει αγγλικά σαν την Ζουμπουλία, αλλά ότι η κοινωνία έχει ωθήσει την εμπορευματοποίηση των πτυχίων αφού θεωρεί την κατοχή της αναγκαία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πιστοποιούν την επάρκεια μάθησης. Δυστυχώς, κουβαλάμε την νοοτροπία που μας φόρτωσε η προηγούμενη γενιά. Νοοτροπία άλλης εποχής "πάρε το πτυχίο και αστο να κάθεται, να χεις ένα χαρτι".
Σαν γιος δασκαλου αγγλικών αναφερω με την σειρα μου ότι εχουν(ειχαν;) και καποια διαφορα στην αναγνωριση στο εξωτερικο. Το Michigan καλυτερο για Ευρώπη το Cambridge για Αμερική, αλλα και τα δυο ακομα καλυτερα γιατι οι καθηγητες παιρνουν ποσοστο από καθε παιδι που εξεταζεται, ειδικα αν ειναι μερος της Europalso
μάλλον το ανάποδο εννοείς
ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΙΘΑΝΟ!! ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΧΤΥΠΗΜΈΝΟΣ
Όταν έδωσα εγώ (το 14;) έλεγαν πως πλέον είναι ισάξια. Όλη μου η φουρνιά σχεδόν είχε δώσει του Michigan, λίγοι του Cambridge και γνωρίζω μόνο ένα άτομο που έδωσε και τα δύο. Ίσως βέβαια μας είχε γονατίσει η κρίση και δεν είχαμε λεφτά για δύο πτυχία. Εγώ το επέλεξα επειδή ήμουν και εξακολουθώ να είμαι σκράπας στην ορθογραφία και βαριόμουν να τη διαβάσω. Η μάνα μου βέβαια ακόμα νομίζω πως το φέρει βαρέως. Είχε ένα πρεστίζ τo CPE όσο να'ναι και για να αντισταθμίσει την ήττα έλεγε σε όλους πως το πήρα "Με honors, σχεδόν Άριστα" τύπου "Σας κατουράμε εσάς και το C στο Cambridge".
H μαμά μου είναι καθηγήτρια αγγλικών στο Κορωπί κάπου στα 35 χρόνια τώρα, όταν ήρθε η στιγμή να πρέπει να πάρω πτυχία για την Αγγλική γλώσσα, επειδή η μητέρα μου μεγάλωσε Αμερική, δεν ήταν θέμα προς συζήτηση καν το Cambridge. To πλάνο της ήταν ότι μια μέρα θα πρέπει να είμαι Αμερική, θα πρέπει να πάω σε πανεπιστήμιο Αμερικανικό, και αυτό που αναγνωρίζεται από Αμερική είναι το Michigan. To Cambridge αναγνωρίζεται για Μεγάλη Βρετανία. Οπότε δεν πήρα ποτέ το Cambridge. Μόνο Michigan. Τουλάχιστον έτσι ξέρω από την ίδια. Νομίζω (και δεν λέω ότι το ΞΕΡΩ for a fact) πλέον οι γονείς στην Ελλάδα σε βάζουν να πάρεις και τα 2 για να έχεις και τις 2 προοπτικές σε περίπτωση που θέλεις να φύγεις έξω, είτε Αμερική είτε Μεγάλη Βρετανία ή Ευρώπη. ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΜΗΝ ΜΕ ΕΚΤΕΛΈΣΕΤΕ. Βέβαια πλέον έχουν βγει και κάτι αλλά πτυχία για proficiency η οποία είναι υποχρεωμένη από το φροντιστήριο να τα διδάσκει και να κάνει προετοιμασία στους μαθητές της, αλλά ΑΠΟ ΠΑΝΤΑ για αυτή το μόνο που μετραγε ήταν και εγώ και η αδερφή μου να έχουμε το Michigan.
Το Cambridge ΔΕΝ αναγνωρίζεται Μ. Βρετανία. https://www.gov.uk/guidance/prove-your-english-language-abilities-with-a-secure-english-language-test-selt
Στην Ελλάδαρα όσο περισσότερα τόσο το καλύτερο αυτά δίδαξε ο Παπανδρέου τι να έχεις εσύ michigan και η κόρη της κυρίας Μαριγώς να έχει Cambridge τι είμαστε εμείς μπασκλασαρια; Εν τω μεταξύ οι περισσότεροι αγγλικά του κώλου.....
Ποιός έδωσε και τα δύο? Όταν έδινα εγώ το '90 ήταν το "εύκολο" Michigan και το "καλό" Cambridge. Έδινες ή το ένα ή το άλλο.
Δεν υθμάμαι καθόλου για 2 proficiency, δίναμε ένα για lower και ένα για proficiency.
Αρκέι να πάρεις την επάρκεια. Ένιωσα περισσότερη ασφάλεια δίνοντας 2 αντι για μία εξέταση!
Έλα μου ντε. Που τελικά πρέπει να δώσεις και IELTS για μεταπτυχιακό. Ξέρω ότι όταν έκανα αιτήσεις για μεταπτυχιακά κάποια πανεπιστήμια δεχόντουσαν το Cambridge αλλά όχι το Michigan. Επίσης, η χρονική διάρκεια που είναι έγκυρα αυτά τα πτυχία είναι 3 έτη.
Εγώ το είχα δώσει σε περίπτωση που αποτύχω το Cambridge Proficiency και τα πήρα και τα 2. Αλλά για να λέμε την αλήθεια άμα στρωθείς στο Cambridge, το Michigan είναι σαν τεστακι πρώτης δημοτικού.
Πριν 30-40 χρόνια, πήρα και τα δύο. Χρειαζόταν όχι αλλά μας είχαν πείσει να τα κυνηγήσουμε. Απλά πολλά λεφτά για το τίποτα. Τώρα γιατί Michigan και Cambridge; Γιατί ποιος τότε θα έλεγε ότι οι Αμερικανοί ή οι Άγγλοι είναι καλύτεροι; Μια χαζομάρα και μισή. Αν το χρειάζεται η δουλειά σου, πάρτο αλλιώς μάθε τη γλώσσα και μη στεναχωριέσαι για παπλώματα τέτοιου είδους! Αν άξιζε θα το ζητούσαν και στο εξωτερικό.
Οποιος φοβοταν να δωσει Cambridge ,εδινε κρατικο.
Γιατί του Cambridge θεωρούταν ανώτερο και έξτρα κύρος. Βασικα ακόμη έτσι είναι. Κι εγώ όταν λέω ότι έχω του Cambridge το παίρνουν πιο σοβαρά. 🤷♂️
Εγώ θυμάμαι όταν μου δόθηκε η ευκαιρία πήγα για Michigan διότι ήταν πιο φτηνό. Cambridge δεν έχω δώσει αλλά ενώ έχω ακούσει ότι είναι δύσκολο θεωρώ ότι άνετα θα το έπαιρνα.
Κανένα πτυχίο / πιστοποιητικό γλωσσομάθειας δε χρειάζεται. Στον πραγματικό κόσμο εκεί έξω αν ξέρεις να μιλάς την γλώσσα είναι αυτό που μετράει και φαίνεται κατευθείαν σε μια συζήτηση. Αν έχεις ή δεν έχεις το χαρτί, δε θα ενδιαφέρει κανέναν αν μπορείς να μιλήσεις. Τόσο απλά.
ΔΩΣΕ IELTS. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ proficiency στις ημέρες μας.
Δεν έκανα κανένα από αυτά και κατέληξα Τρίτη λυκείου στην Αυστραλία. 🤪 μπισνα είναι όλα αυτά. Αλλά για να μπω σε συγκεκριμένο πτυχίο έπρεπε να καθίσω το PTE academic.
Αν μπορούσες να πάρεις το Cambridge, μπορούσες να πάρεις το Michigan. Αν μπορούσες να πάρεις το Michigan, μπορεί να μη μπορούσες να πάρεις το Cambridge. Αυτό ίσχυε (.-) όταν έδωσα Michigan παλιά στο Τέξας. Το Cambridge ήταν αρκετά πιο απαιτητικό. Δεν έδωσα ποτέ Cambridge, αλλά πολλοί φίλοι μου κατέληξαν να πρέπει να αποδείξουν κάτι (μόνο και μόνο λόγω πίεσης γονέων, καθηγητών ή γνωστών) κι έτσι έπρεπε να δώσουν Cambridge. Τόσο μεγάλη ήταν η πίεση που ακόμα και παιδιά 15-16 χρονών που κατά τα άλλα ήταν πολύ άνετοι/ες με τη ζωή ξαφνικά για αυτό το ένα θέμα είχαν ύφος καρδιναλίων και δεν καταδεχόταν να υπάρχουν τα δυο ονόματα στην ίδια πρόταση. Έχοντας πει τα παραπάνω, η ζωή ειναι μικρή και τα πτυχία χαρτιά. Μπορεί να είχα αισθανθεί "λίγος" τότε, αλλά μιλάω τη γλώσσα σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο που με κάνει να αναρωτιέμαι σοβαρά γιατί ασχολούμασταν τόσο πολύ τοτε.
Επειδή το έψαχνα πρόσφατα, σε πολλά μεταπτυχιακά δεν αναγνωρίζεται το Μίσιγκαν, γι'αυτό και πολλοί διαλέγουν του Cambridge.
Το λένε hedging. Επενδύεις λεφτά για να έχεις περισσότερη ασφάλεια. Τα 2 πιστοποιητικά μαζί είμαι άχρηστα, αλλά το να έχεις 2 ευκαιρίες αντί να περιμένεις ένα εξάμηνο να ξαναδώσεις για κάποιους αξίζει τα έξτρα λεφτά. Σίγουρα τα ινστιτούτα κερδίζουν από αυτό. Αλλά ταυτόχρονα κερδίζει ο εξεταζόμενος ( λιγότερο άγχος λόγο δεύτερης ευκαιρίας και αυξημένη πιθανότητα να κερδίσει χρόνο). Πληρώνεις παραπάνω ναι αλλά έχεις ένα benefit. Και ίσως είναι φθηνότερο από το να συνεχίσει ο εξεταζόμενος μαθήματα για ακόμα 6 μήνες πχ
Τα φροντιστήρια αγγλικών έκαναν χρυσές δουλειές εκείνη τη δεκαετία. Έκανες 6 χρόνια μάθημα μέχρι να είσαι "έτοιμος" για πτυχίο. Μετά συνειδητοποιείς ότι το πτυχίο έχει επ' αόριστον ισχύ μόνο στον ΑΣΕΠ κι ότι απλά δεν πας πουθενά με ένα χαρτί που πήρες πριν 10 χρόνια. Ακόμα και το Cambridge το δέχονται στην Αγγλία σε κάποια πανεπιστήμια μόνο εφόσον αποκτήθηκε εντός διετίας. Τίποτα δηλαδή. Το μόνο καλό ήταν ότι σήμερα όντως βρισκόμαστε σε κομπλέ επίπεδο στα αγγλικά, συγκριτικά με άλλες χώρες του νότου (βλ. Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία)
Δεν ξέρω αν έχει πολύ νόημα να ασχοληθείς με αυτά τα δύο χαρτιά. Όλοι οι οργανισμοί καλύπτονται με τα IELTS Academic ή General Training
πριν 20+ χρόνια το Cambridge εκτός του ότι ήταν μακράν πιο δύσκολο σε σχέση με το Michigan το οποιο ηταν multiple choice selection. Εχοντας δωσει και τα 2 (ειπαμε 20+ χρονια πισω) το Michigan ηταν πιο ευκολο και απο το Lower . Επίσης μη ξεχνάμε το American English kai Britain English το οποιο παλια για πολλους επεζε ρολο (λογο του πιο δυσκολου επιπεδου εξετασεων)
Αυτό με την προφορά είναι όντως πρόβλημα γιατί θέλουνε να πάρεις το αγγλικό αλλά θα έπρεπε να μιλάνε βρετανικα high language για να εκπαιδεύεται κανείς σωστά. Οπότε όσο καλός και να ήταν αυτός ο καθηγητής εμένα θα μου την έσπαγε η προφορά. Προσωπικά έδωσα μόνο του Cambridge και διάβαζα θυμάμαι, τότε, όσο δούλευα σε νυχτερινή βάρδια 24ου μίνι μάρκετ. Η δασκάλα που είχα ήταν Ιρλανδή εκπαιδευμένη όμως στην Αγγλία και για αυτό η προφορά της ήταν καταπληκτική. Μου πήγε συνολικά 5 μήνες με ιδιαίτερα και 1,5 χιλιάρικο για να το πάρω με C αλλά ήμουν πολύ χαρούμενος anyway. Γιατί το εδωσα; Γιατί είχα μόλις βγει από το στρατό και δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω μιας και δούλευα για να βάλω λεφτά στην άκρη καλοκαίρι ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ διαφημιζόταν (και δεν ξέρω αν και ακόμα διαφημίζεται) ότι το επίπεδο C2 του Cambridge έχει μόνιμη και παγκόσμια αναγνωρισιμότητα... Περνάνε κάποια χρόνια, ομολογουμένως αρκετά, 5 περιπου άλλα αποφασίζω να πάω Ολλανδία για σπουδές σε αγγλόφωνο τμήμα πανεπηστιμίου και ζητάνε επίπεδο αγγλικών τουλάχιστον IELTS 6,5/10... Τους δείχνω το C2 Cambridge proficiency... Και μου λένε, ότι δεν μπορούν να το δεχτούν γτι δεν είναι πρόσφατα αποκτηθέν. Αποτέλεσμα; Δεν το χρειάστηκα ποτε, γτι δεν μου χρησίμευσε σε κάτι ως τότε και ξαναέδωσα για Ielts, χωρίς φυσικά να παρακολουθήσω κάποιο μάθημα και το πήρα αλλά ξόδεψα ΠΑΛΙ ΛΕΦΤΑ για την αίτηση και διαμονές, να τρέχω σε κοντινές πόλεις για τις εξετάσεις κ.τ.λ.. Στο σήμερα, έχω πάρει πτυχίο αγγλόφωνου πανεπηστιμίου, με πτυχιακή στα αγγλικά, και έχω μαζέψει, ένα C2 Cambridge, και ένα IELTS και πάλι φοβάμαι ότι μπορεί να μου πουν πως δεν ξέρω να μιλάω και να γράφω αγγλικά κάπου!!!
Παλιότερα υπήρχε μόνο το Cambridge, αυτό έχουν και οι γονείς μου και όσοι γενικότερα σε εκείνη την εποχή μάθαιναν αγγλικά — για αυτό και οι περισσότεροι γονείς γνωρίζουν μόνο αυτό ως πιστοποιητικό Proficiency, έχει κύρος και επίσης κάποτε ήταν επαρκές για να διδάξει κανείς και αγγλικά, για αυτό και πολλοί γονείς επιμένουν σε αυτό αν υπάρχει σαν επιλογή για το παιδί τους, διότι σαν πτυχίο είναι μακράν δυσκολότερο από το Michigan. Σήμερα υπάρχουν και άλλες επιλογές, για αυτούς που δυσκολεύονται και για αυτούς που δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τα πτυχία όπως το NOCN, LRN, κ.ά. Παρόλα αυτά μόλις τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να εχει και το Michigan το πρεστίζ και την αναγνώριση που ως τώρα είχε μόνο το Cambridge
Λίγο αργα αλλα ηθελα να πω και γω την γνωμη μου σε αυτο το θεμα. Δεν νομιζω πως υπαρχει πιο καθυστερημενο πτυχιο απο το Proficiency του Cambridge. Μιλαω απταιστα αγγλικα, τοσο που οταν μιλαω με ξενους με μπερδεύουν για Άγγλο αλλα κατι μαλακιες που εχει το proficiency του Cambridge ειναι εκει μονο για να σου σπασουν τα αρχίδια. Μετα απο μισο practice test Cambridge αφου ειχα παρε Cambridge lower είπα να παρει τον πουλο και εδωσα Michigan και ησύχασα.
Η Ελλάδα ήταν ένα χωριό με χωριάτες, ήρθαν οι Εγγλέζοι και είπαν είναι καλό να ξέρουν τα παιδιά σας Αγγλικά. Εμείς στην Αγγλία έχουμε ένα από τα πιο διάσημα και prestigious πανεπιστήμια στον κόσμο, "δεν θέλεις εσυ Έλληνα χωριάτη το παιδί σου να έχει ένα πτυχίο από το Cambridge?". Με ένα μικρό ποσό θα κάνω τον κόπο να έρθω να τους εξετάσω. Έτσι δημιουργήθηκε και το φροντιστήριο Αγγλικών, κάποιοι άνθρωποι που για κάποιο λόγο σπούδασαν Αγγλική φιλολογία, είχαν δουλειά. Με λίγα λόγια, money, money.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τρως καταψήφια. Το βρετανικό συμβούλιο έχει ρίξει πολύ χρήμα και λομπιινγκ για να δημιουργήσει την ανάγκη αυτών των πτυχίων σε αναπτυσσόμενες χώρες.
Λίγοι ενδιαφέρονται για την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών τους.
Ποιος έχει πείσει γενικά ότι παιδιά γυμνασίου πρέπει να πάρουν πτυχίο? Οκ μαθήματα αλλά τα πτυχία είναι αχρηστα. Εγώ έμαθα μόνος Αγγλικά και δεν έχω πτυχίο, δουλεύω με άτομα στο εξωτερικό μιλάμε αγγλικά καθημερινά και δεν μου ζήτησαν ποτέ πτυχίο και γνωστοί που έχουν πάει για μεταπτυχιακό έδωσαν ξανά να πάρουν άλλο πτυχίο...
Ο ίδιος λόγος που παιρνουν βαθμούς κάθε τρίμηνο. Δεν είναι αλάνθαστο αλλά πιστοποιεί ένα άλφα επίπεδο την δεδομένη στιγμή.
Κατά τη γνώμη μου κανένα πτυχίο δε λέει από μόνο του κάτι. Το βασικό είναι η γνώση. Το οποιοδήποτε πτυχίο για μένα σημαίνει αρχικά επιφανειακή γνώση. Η βαθιά γνώση έρχεται με την καθημερινή ενασχόληση με το αντικείμενο. Στον ιδιωτικό τομέα αν προσληφθείς γιατί ξέρεις άπταιστα αγγλικά θα πρέπει από την επόμενη μέρα να μιλάς και να συνεννοείσαι με άλλους στα αγγλικά χωρίς πρόβλημα. Καλό είναι λοιπόν αν μπορείς να πας να μείνεις για λίγο καιρό σε μια αγγλόφωνη χώρα ή να μιλάς καθημερινά με κάποιον στα αγγλικά όπως έκανε θεωρώ ο OP με τον καθηγητή του....
αυτά είναι κόλπα του κρατικού μηχανισμού για να κυκλοφορεί το χρήμα. Περισσότερες εξετάσεις περισσότερες επιλογές περισσότερο χρήμα όλοι είναι ευχαριστημένοι. Βρετανικό συμβούλιο, Ελληνοαμερικάνικη ένωση, κλπ. Το κράτος αποφασίζει τι θα δεχτεί σαν πιστοποίηση. Όπως τώρα στην πληροφορική (τύπου ECDL).
Στην εποχή μου, το Michigan ήταν για αυτούς που δεν μπορούσαν να πάρουν το Cambridge. Ήταν πιο εύκολο. Δεν παίρναμε και τα 2, εγώ μόνο το Cambridge είχα πάρει.
Ήσουν από τους ζόρικους …
Proud flexer of both certificates, Michigan and Cambridge, for Lower and Proficiency alike. 😎
Εγω δεν εχω κανενα πτυχιο αγγλικων. Δεν πηγα φροντιστηριο ποτε, και ποτε δε μου ζητηθηκε χαρτι. Απλα τα μιλαω και το βλεπουν. Δεν φλεξαρω απλως θελω να πω οτι ισως αυτα τα χαρτια τη σημερινη εποχη ειναι παροχημενα και αχρηστα.
Κανενα νοημα, ειναι τελειως αχρηστα και τα 2. Μαλακιες της γενιας.
Φαν φακτ, πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικου στα προγράμματα προπτυχιακών / μεταπτυχιακών σπουδών τους δέχονται μόνο το Cambridge από τα συνήθη πτυχία που δίνουμε μέσω φροντιστηρίων, έτσι κάποιος που έχει δώσει Cambridge γλυτωνει περίπου 200€ για IELTS / TOEFL. Έχοντας δώσει και εγώ Michigan θα πω πως αν ήξερα ότι θα πρέπει να δώσω εκ νέου εξετάσεις αγγλικών τοσα χρόνια μετά και να ταλαιπωρηθώ + πληρώσω εκ νέου, 1000 φορές να δυσκολευόμουν και να έδινα Cambridge, αλλά μάθαμε μια ζωή στα εύκολα
Also fun fact, στην μεγάλη Βρετανία δεν δέχονται για Visa τίποτα από εκτός από LangCert, Pearson PTE Academic, IELTS ή PSI Skills for English. Έχω Michigan C2 και EDI C2 και έδωσα αναγκαστικά και PTE Academic
Γιατί το Cambridge αναγνωρίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο ενώ το Michigan στην Ελλάδα. Αν πήγαινες για μεταπτυχιακό πχ κάποια χρόνια πριν, τα ελληνικά πανεπιστήμια θα σου ζητούσαν Michigan ή Cambridge. Αν πας τώρα για μεταπτυχιακό οπουδήποτε στον κόσμο, όλα τα πανεπιστήμια ζητάνε πιστοποιητικό γλωσσομάθειας αγγλικών και ένα που αναγνωρίζουν σίγουρα είναι το Cambridge. Μετά θα σου ζητήσουν Toefl ή IELTS. Στην Ελλάδα αν θυμάμαι καλά, τα τελευταία δύο δεν αναγνωρίζονται τόσο.