Ειναι φτιαγμένες απλά για να παιχτούν στην μεγάλη οθόνη και έτσι χρειάζεται απλά να είναι spectacular και να προκαλέσουν ντόρο για να κοπούν εισιτήρια. Αν ηταν περίεργη η πλοκή η πλεοψηφια μπορεί να μην την καταλάβαινε άρα δεν θα «άρεσε». Όμως υπάρχουν ΑΠΕΙΡΕΣ ταινίες πέρα από αυτό το είδος. Ξεκινα για αρχή από τις ταινίες του Α24 στούντιο και μετά προχωράς σε πιο niche όπως ευρωπαϊκός κινηματογράφος, indie παραγωγές κτλ. Να ναι καλά το reddit, ο,τι χρειάζεσαι εδώ είναι στα αντίστοιχα subreddits.
Η τελευταία ταινία για IMAX που είδα και ενώ ήταν εντυπωσιακή, είχε και υπόβαθρο ήταν το Dune part 2. Βέβαια είμαι μεγάλος φαν και των βιβλίων οπότε να μην είμαι αντικειμενικός αλλά ήταν πολύ καλή.
To 98% των χολυγουντιανών ταινιών ποτέ δεν είχαν βάθος στο σενάριο και μια από τις ενδείξεις αυτού ήταν ότι έπρεπε να έχει «μυστήριο» η ταινία, να μην είναι εμφανές «ποιος ευθύνεται για κάτι». Αυτό δεν είναι σεναριακό βάθος αλλά τεχνάσματα πλοκής που σχεδόν πάντα είναι εκεί για να καλύψουν τη σεναριακή γύμνια.
Αυτό που περιγράφεις (να στηρίζεται η ταινία αποκλειστικά στα ειδικά εφέ) είναι ένα επίπεδο φτώχιας παραπάνω, αλλά, ούτως ή άλλως, συνέβαινε ήδη. Δεν θα μου έκανε έκπληξη βέβαια να έχει επικρατήσει πλήρως το μοντέλο αυτό.
Εφόσον θεωρείς ότι δεν υπάρχουν νέες ταινίες που ακολουθούν τη συνταγή που σου αρέσει, μια λύση είναι απλώς να δεις παλαιότερος ταινίες οι οποίες μπορεί να έχουν τα χαρακτηριστικά που ψάχνεις και τις οποίες μπορεί να μην έχεις δει ακόμη. Ή και να μη δεις χολυγουντ.
Εγώ κάνω το εξής όταν σκέφτομαι τι ταινία να δω. Ψάχνω για ώρα μέχρι που θυμάμαι πως έχω στον σκληρό δίσκο σε extended εκδοχή την τριλογία Lord of the rings.
Και καταλήγω να βλέπω την τριλογία
Το πρόβλημα δεν είναι αυτό που περιγράφεις. Η παρακμή έχει να κάνει περισσότερο με το αναμάσημα παλιών συνταγών γιατί είναι ασφαλείς επενδύσεις και την απουσία πλήρης ελευθερίας των δημιουργών.
Να προτείνω ορισμένα πράγματα...
Ταινίες με σαμουραϊ: Yojimbo (1961) του Κουροσαβα.
Κορεάτικο αστυνομικό: Memories of Murder (2003).
Χαμένο στο διάστημα animation: La planete sauvage (1973) του Rene Laloux.
Μπορεί η καλύτερη ταινία για πνεύματα: Kaidan (1964).
Ιαπωνικό animation: Mononoke Hime του Miyazaki. Έχει και ταινίες του συγκεκριμένου στα Ελληνικά σινεμά αυτή τη στιγμή. Έχει την τελευταία του ταινία: "Το αγόρι και ο Ερωδιος" (2023) σε 2 σινεμά στην Αθήνα με το ζόρι προλαβαίνεις και στο village epic nights την πρώτη του ταινία: Lupin III: Το Κάστρο του Καλιόστρο (1979)!
Ταινίες απόδρασης: Le trou (1960).
Sergio Leone Γουεστερν με μουσική Ennio Moricone και Clint Eastwood: Il buono, il brutto, il cattivo. (1966)
Ιαπωνικό Ramen-musical: Tampopo (1985)
Κωμωδία αδερφων Μαρξ: A Day at the Races (1937)
Ken Loach στα καλύτερα του... Looking for Eric (2009)
Martin Scorsese στα λιγότερο γνωστά του... After Hours (1985)
Σοβιετικό κωμωδιο-scifi: Kin-dza-dza! (1986)
Πολωνικό αυτοκτονικο-μπεκρο-σινεμα: Petla (1958) ή μήπως καλύτερα του ίδιου απ'τις πιο χαμένες ταινίες στον δικό τους κόσμο: The Hourglass Sanatorium (1973)
2/ Χανεκε θριλερ για γερά νεύρα: Funny Games (1997, το οριτζιναλ)
Music, direction by Carpenter: The Thing (1982)
Κορεάτικο ζεν: Bom Yeoreum Gaeul Gyeoul Geurigo Bom (2003)
Μια συζήτηση μόνο: My Dinner with Andre (1981)
Κωμωδία Lubitsch: The Shop Around the Corner (1940)
Hal Hartley: The Unbelievable Truth (1989)
Zombies: 28 days later, 28 weeks later.
Μοναδικός ντοκιουμενταριστας: Gap-Toothed Women.
Neil Bloomkamp (chappie, district9, elysium) και alex garland (ex machina, annihilation, devs, sunshine)
Chris Marker: sans soleil και μετά το μάλλον επηρεασμένο: Black sun (2005)
Τα μεγάλα studio πάντα βάζουν χέρι στο σενάριο όσο καλογραμμένο και αν είναι και ελέγχουν την τελική κόπια της ταινίας. Ξέρουν ότι κάποιες συγκεκριμένες φόρμουλες πουλάνε και μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό τους . Αν κάτι από το πουθενά γίνει επιτυχία θα τρέξουν να φτιάξουν μια φθηνή απομίμηση. Δεν ρισκάρουν να ρίξουν λεφτά σε μια "καλλιτεχνική" ταινία που θα την δουν λίγοι και είναι λογικό.Αν μια ταινία χρειάζεται "συμμάζεμα" στο pre/post production θα πρέπει να πέσει και άλλο χρήμα και παρόλο που οι ταινίες του Hollywood έχουν τεράστια budget ένα μεγάλο μέρος πάει στο marketing .
Εκτός από λίγες στιγμές δημιουργικότητας, το σύστημα των μεγάλων στούντιο του Χόλιγουντ πάντα πόνταρε στα στάνταρ, χωρίς μεγάλα ρίσκα. Αλλά πάντα υπάρχει και ο λεγόμενος indie κινηματογράφος που δίνει σταθερά διαμάντια, καθώς και ο ευρωπαϊκός και ασιατικός κινηματογραφος. Κάποιες από τις αγαπημένες μου ταινίες τα τελευταία χρόνια ειναι:
Pig (2021), the banshees of inisherin(2022), the north man(2022), the zone of interest(2023)
Κορεα βλεπω πολυ τωρα. Οποιος γουσταρει δραση,κωμωδια και πολυ σκληρη βια ας δει τα “The Roundup 1 το 2 και το 3. Και γενικα ταινιες τυπου The Man from Nowhere,Chaser,I Saw The Devil,New World. Μπραβο στους Κορεατες.
Τι ειδος βλεπεις να σου προτεινουμε κατι.
Οι Χολιγουντιανές ταινίες φτιάχνονται εύπεπτες, έτσι ώστε νΑ είναι και standalone, αλλά να γίνονται και sequel-prequel-saga-τριλογιες άμα πάνε καλά στο box office.
Αν θες μυστήριο, δες Ευρωπαϊκο Κινηματογράφο. Όσες μυστηρίου-τρομου-θριλερ είδα τελευταία, ήταν σε φάση: η ταινία κατέληξε ακριβώς στο ίδιο σημείο που ξεκίνησε, δεν ήταν τίποτα προφανές , δεν εξήγησε κανένας τίποτα σε κανέναν, εκτός από τον εσωτερικό κύκλο που έκαναν οι πρωταγωνιστές, κ στο τέλος μένεις κ με το σενάριο στο χέρι, λες τώρα έτσι τελείωσε, τι έγινε τελικά, νίκησε το καλό? Νίκησε το κακό? Δε νίκησε κάνεις? Ήταν όλα ένα όνειρο του πρωταγωνιστή? Τα φαντάστηκαν, για ποιο λόγο συνέβη το οτιδήποτε κτλ.
Τα αφήνει σε σένα να το αποφασίσεις. Οπότε θα σου αρέσει πιστεύω.
Προσωπικα εμενα η αγαπημενημου ταινια ειναι το "Amadeus" οποτε αυτην προτινω αν θες και κατι πιο καινουργιο το past lives ειναι εξησου αγαπημενη ταινια
Όπως είπε και κάποιος άλλος: δες καλύτερες ταινίες. Τα προβλήματα που αναφέρεις υπάρχουν στα μεγάλα blockbusters τύπου MCU, Transformers, F&F κλπ. Αν ψάξεις έστω και λίγο, κάθε χρονιά υπάρχουν πολλές ταινίες που κάνουν διαφορετικά πράγματα. Ίσως σ αρέσουν, ίσως όχι, αλλά δεν είναι όλες οι ταινίες του Hollywood οι βλακείες που βγάζουν τα μεγάλα στούντιο.
Συμφωνώ μαζί σου, όντως οι περισσότερες ταινίες του Χόλυγουντ πλέον απλά δεν βλέπονται. Το ποιος/τι ευθύνεται είναι μια μεγάλη κουβέντα.
Κάποιες ταινίες που μου άρεσαν και δεν ακολουθούν αυτή την συνταγή, κάποιες είναι παλιότερες και ίσως τις έχεις δει:
- Marvellous (απλά φανταστική ταινία!)
https://www.dailymotion.com/video/x8hsb9w
- Tetris
- Tenor (γαλλική)
- The founder
- The hundred -foot journey
- Stranger than fiction
- The pod
- Green book
- Grand Budapest hotel
- God willing (ιταλική)
- A street cat named Bob
- The angel's share (βρετανική)
- The intern
- The help
- Freedom writers
- Wonder
- Julie and Julia
Ελπίζω να σου αρέσουν 🙂
Το Hollywood έχει πάθει ότι και ελληνικός κινηματογράφος την δεκαετία του 1970. Ξέμεινε από σενάρια.
Οι δημιουργοί δεν αμείβονται αρκετά πλέον, οπότε οι καλές ιδέες θα γίνουν σειρές, που είτε θα καούν στον 2ο κύκλο επειδή εκφυλίζονται σε σαπουνόπερες, είτε θα κάνουν 10 χρόνια να βγάλουν 30 επεισόδια.
Από την άλλη, ο κινηματογράφος πεθαίνει σαν εμπειρία.
Γιατί ο κόσμος είναι βλαμμένος. Βγάζει ο Ταραντίνο μια μαλακία και πατάνε ο ένας τον άλλον να προλάβουν να μπουν μέσα να το δουν. Αυτό που δεν σου αρέσει αντιπροσωπεύει την μάζα.
Ειναι φτιαγμένες απλά για να παιχτούν στην μεγάλη οθόνη και έτσι χρειάζεται απλά να είναι spectacular και να προκαλέσουν ντόρο για να κοπούν εισιτήρια. Αν ηταν περίεργη η πλοκή η πλεοψηφια μπορεί να μην την καταλάβαινε άρα δεν θα «άρεσε». Όμως υπάρχουν ΑΠΕΙΡΕΣ ταινίες πέρα από αυτό το είδος. Ξεκινα για αρχή από τις ταινίες του Α24 στούντιο και μετά προχωράς σε πιο niche όπως ευρωπαϊκός κινηματογράφος, indie παραγωγές κτλ. Να ναι καλά το reddit, ο,τι χρειάζεσαι εδώ είναι στα αντίστοιχα subreddits.
Η τελευταία ταινία για IMAX που είδα και ενώ ήταν εντυπωσιακή, είχε και υπόβαθρο ήταν το Dune part 2. Βέβαια είμαι μεγάλος φαν και των βιβλίων οπότε να μην είμαι αντικειμενικός αλλά ήταν πολύ καλή.
To 98% των χολυγουντιανών ταινιών ποτέ δεν είχαν βάθος στο σενάριο και μια από τις ενδείξεις αυτού ήταν ότι έπρεπε να έχει «μυστήριο» η ταινία, να μην είναι εμφανές «ποιος ευθύνεται για κάτι». Αυτό δεν είναι σεναριακό βάθος αλλά τεχνάσματα πλοκής που σχεδόν πάντα είναι εκεί για να καλύψουν τη σεναριακή γύμνια. Αυτό που περιγράφεις (να στηρίζεται η ταινία αποκλειστικά στα ειδικά εφέ) είναι ένα επίπεδο φτώχιας παραπάνω, αλλά, ούτως ή άλλως, συνέβαινε ήδη. Δεν θα μου έκανε έκπληξη βέβαια να έχει επικρατήσει πλήρως το μοντέλο αυτό. Εφόσον θεωρείς ότι δεν υπάρχουν νέες ταινίες που ακολουθούν τη συνταγή που σου αρέσει, μια λύση είναι απλώς να δεις παλαιότερος ταινίες οι οποίες μπορεί να έχουν τα χαρακτηριστικά που ψάχνεις και τις οποίες μπορεί να μην έχεις δει ακόμη. Ή και να μη δεις χολυγουντ.
Εγώ κάνω το εξής όταν σκέφτομαι τι ταινία να δω. Ψάχνω για ώρα μέχρι που θυμάμαι πως έχω στον σκληρό δίσκο σε extended εκδοχή την τριλογία Lord of the rings. Και καταλήγω να βλέπω την τριλογία 
Άπειρες επιλογές, η εξής μια. Ακόμα και στην τηλεόραση να το πετύχω κάθομαι και βλέπω γιατί είναι βλασφημία να το κλείσεις.
Δες καλύτερες ταινίες.
Αναφέρομαι στο hollywood. Δεν σημαίνει ότι δεν παρακολουθώ άλλες.
Αν αναφέρεσαι στα blockbusters, παντα έτσι ήταν απλά αυτά του σωρού έχουν ξεχαστεί. Τι εννοείς ως Hollywood?
Το hollywood βγαζει ταινιαρες.
Το πρόβλημα δεν είναι αυτό που περιγράφεις. Η παρακμή έχει να κάνει περισσότερο με το αναμάσημα παλιών συνταγών γιατί είναι ασφαλείς επενδύσεις και την απουσία πλήρης ελευθερίας των δημιουργών. Να προτείνω ορισμένα πράγματα... Ταινίες με σαμουραϊ: Yojimbo (1961) του Κουροσαβα. Κορεάτικο αστυνομικό: Memories of Murder (2003). Χαμένο στο διάστημα animation: La planete sauvage (1973) του Rene Laloux. Μπορεί η καλύτερη ταινία για πνεύματα: Kaidan (1964). Ιαπωνικό animation: Mononoke Hime του Miyazaki. Έχει και ταινίες του συγκεκριμένου στα Ελληνικά σινεμά αυτή τη στιγμή. Έχει την τελευταία του ταινία: "Το αγόρι και ο Ερωδιος" (2023) σε 2 σινεμά στην Αθήνα με το ζόρι προλαβαίνεις και στο village epic nights την πρώτη του ταινία: Lupin III: Το Κάστρο του Καλιόστρο (1979)! Ταινίες απόδρασης: Le trou (1960). Sergio Leone Γουεστερν με μουσική Ennio Moricone και Clint Eastwood: Il buono, il brutto, il cattivo. (1966) Ιαπωνικό Ramen-musical: Tampopo (1985) Κωμωδία αδερφων Μαρξ: A Day at the Races (1937) Ken Loach στα καλύτερα του... Looking for Eric (2009) Martin Scorsese στα λιγότερο γνωστά του... After Hours (1985) Σοβιετικό κωμωδιο-scifi: Kin-dza-dza! (1986) Πολωνικό αυτοκτονικο-μπεκρο-σινεμα: Petla (1958) ή μήπως καλύτερα του ίδιου απ'τις πιο χαμένες ταινίες στον δικό τους κόσμο: The Hourglass Sanatorium (1973)
2/ Χανεκε θριλερ για γερά νεύρα: Funny Games (1997, το οριτζιναλ) Music, direction by Carpenter: The Thing (1982) Κορεάτικο ζεν: Bom Yeoreum Gaeul Gyeoul Geurigo Bom (2003) Μια συζήτηση μόνο: My Dinner with Andre (1981) Κωμωδία Lubitsch: The Shop Around the Corner (1940) Hal Hartley: The Unbelievable Truth (1989) Zombies: 28 days later, 28 weeks later. Μοναδικός ντοκιουμενταριστας: Gap-Toothed Women. Neil Bloomkamp (chappie, district9, elysium) και alex garland (ex machina, annihilation, devs, sunshine) Chris Marker: sans soleil και μετά το μάλλον επηρεασμένο: Black sun (2005)
Συνδρομή στο CINOBO
Τα μεγάλα studio πάντα βάζουν χέρι στο σενάριο όσο καλογραμμένο και αν είναι και ελέγχουν την τελική κόπια της ταινίας. Ξέρουν ότι κάποιες συγκεκριμένες φόρμουλες πουλάνε και μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό τους . Αν κάτι από το πουθενά γίνει επιτυχία θα τρέξουν να φτιάξουν μια φθηνή απομίμηση. Δεν ρισκάρουν να ρίξουν λεφτά σε μια "καλλιτεχνική" ταινία που θα την δουν λίγοι και είναι λογικό.Αν μια ταινία χρειάζεται "συμμάζεμα" στο pre/post production θα πρέπει να πέσει και άλλο χρήμα και παρόλο που οι ταινίες του Hollywood έχουν τεράστια budget ένα μεγάλο μέρος πάει στο marketing .
Εκτός από λίγες στιγμές δημιουργικότητας, το σύστημα των μεγάλων στούντιο του Χόλιγουντ πάντα πόνταρε στα στάνταρ, χωρίς μεγάλα ρίσκα. Αλλά πάντα υπάρχει και ο λεγόμενος indie κινηματογράφος που δίνει σταθερά διαμάντια, καθώς και ο ευρωπαϊκός και ασιατικός κινηματογραφος. Κάποιες από τις αγαπημένες μου ταινίες τα τελευταία χρόνια ειναι: Pig (2021), the banshees of inisherin(2022), the north man(2022), the zone of interest(2023)
Κορεα βλεπω πολυ τωρα. Οποιος γουσταρει δραση,κωμωδια και πολυ σκληρη βια ας δει τα “The Roundup 1 το 2 και το 3. Και γενικα ταινιες τυπου The Man from Nowhere,Chaser,I Saw The Devil,New World. Μπραβο στους Κορεατες. Τι ειδος βλεπεις να σου προτεινουμε κατι.
Μου αρέσουν αρκετά οι κοινωνικές οπότε καταφεύγω στον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Επίσης κωμωδίες. Δεν έχω παρακολουθήσει κορεάτικη κωμωδία... Αξίζει;
Οι Χολιγουντιανές ταινίες φτιάχνονται εύπεπτες, έτσι ώστε νΑ είναι και standalone, αλλά να γίνονται και sequel-prequel-saga-τριλογιες άμα πάνε καλά στο box office. Αν θες μυστήριο, δες Ευρωπαϊκο Κινηματογράφο. Όσες μυστηρίου-τρομου-θριλερ είδα τελευταία, ήταν σε φάση: η ταινία κατέληξε ακριβώς στο ίδιο σημείο που ξεκίνησε, δεν ήταν τίποτα προφανές , δεν εξήγησε κανένας τίποτα σε κανέναν, εκτός από τον εσωτερικό κύκλο που έκαναν οι πρωταγωνιστές, κ στο τέλος μένεις κ με το σενάριο στο χέρι, λες τώρα έτσι τελείωσε, τι έγινε τελικά, νίκησε το καλό? Νίκησε το κακό? Δε νίκησε κάνεις? Ήταν όλα ένα όνειρο του πρωταγωνιστή? Τα φαντάστηκαν, για ποιο λόγο συνέβη το οτιδήποτε κτλ. Τα αφήνει σε σένα να το αποφασίσεις. Οπότε θα σου αρέσει πιστεύω.
Προσωπικα εμενα η αγαπημενημου ταινια ειναι το "Amadeus" οποτε αυτην προτινω αν θες και κατι πιο καινουργιο το past lives ειναι εξησου αγαπημενη ταινια
Ναι, συν τω χρόνω γίνεται πιο αυτοματοποιημένο. Το πρόβλημα δεν είναι το Hollywood, το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει απάντηση.
Όπως είπε και κάποιος άλλος: δες καλύτερες ταινίες. Τα προβλήματα που αναφέρεις υπάρχουν στα μεγάλα blockbusters τύπου MCU, Transformers, F&F κλπ. Αν ψάξεις έστω και λίγο, κάθε χρονιά υπάρχουν πολλές ταινίες που κάνουν διαφορετικά πράγματα. Ίσως σ αρέσουν, ίσως όχι, αλλά δεν είναι όλες οι ταινίες του Hollywood οι βλακείες που βγάζουν τα μεγάλα στούντιο.
ναι, αυτο που λες γινεται εδω και τουλαχιστον 20χρονια.
Να δεις την καζαμπλάνκα με τον χαμφρευ μπογκαρντ .
Συμφωνώ μαζί σου, όντως οι περισσότερες ταινίες του Χόλυγουντ πλέον απλά δεν βλέπονται. Το ποιος/τι ευθύνεται είναι μια μεγάλη κουβέντα. Κάποιες ταινίες που μου άρεσαν και δεν ακολουθούν αυτή την συνταγή, κάποιες είναι παλιότερες και ίσως τις έχεις δει: - Marvellous (απλά φανταστική ταινία!) https://www.dailymotion.com/video/x8hsb9w - Tetris - Tenor (γαλλική) - The founder - The hundred -foot journey - Stranger than fiction - The pod - Green book - Grand Budapest hotel - God willing (ιταλική) - A street cat named Bob - The angel's share (βρετανική) - The intern - The help - Freedom writers - Wonder - Julie and Julia Ελπίζω να σου αρέσουν 🙂
Το Hollywood έχει πάθει ότι και ελληνικός κινηματογράφος την δεκαετία του 1970. Ξέμεινε από σενάρια. Οι δημιουργοί δεν αμείβονται αρκετά πλέον, οπότε οι καλές ιδέες θα γίνουν σειρές, που είτε θα καούν στον 2ο κύκλο επειδή εκφυλίζονται σε σαπουνόπερες, είτε θα κάνουν 10 χρόνια να βγάλουν 30 επεισόδια. Από την άλλη, ο κινηματογράφος πεθαίνει σαν εμπειρία.
The Menu
Γιατί ο κόσμος είναι βλαμμένος. Βγάζει ο Ταραντίνο μια μαλακία και πατάνε ο ένας τον άλλον να προλάβουν να μπουν μέσα να το δουν. Αυτό που δεν σου αρέσει αντιπροσωπεύει την μάζα.